Συγκεχυμένη είναι η εικόνα των υγειονομικών αρχών της χώρας μας για τη φυματίωση, όπως αυτή παρουσιάστηκε από το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (ΚΕΕΛΠΝΟ) και την Ελληνική Πνευμονολογική Εταιρία (ΕΠΕ), με την ευκαιρία της σημερινής Παγκόσμιας Ημέρας κατά της Φυματίωσης.
Στην Ελλάδα, με βάση τα επιδημιολογικά δεδομένα του ΚΕΕΛΠΝΟ, για το χρονικό διάστημα 2004-2015, δηλώνονται ετησίως κατά μέσο όρο 600 περιπτώσεις φυματίωσης, με τη μέση επίπτωση της νόσου να υπολογίζεται στις 4,6 περιπτώσεις ανά 100.000 πληθυσμού.
Ωστόσο, όπως επισήμαναν οι ειδικοί του ΚΕΕΛΠΝΟ και της ΕΠΕ, στη διάρκεια εκδήλωσης στο νοσοκομείο «Σωτηρία», διαπιστώνεται σημαντική υποδήλωση του νοσήματος, με αποτέλεσμα να μην αποτυπώνεται με σαφήνεια η επιδημιολογική εικόνα της φυματίωσης στη χώρα.
Από τα διαθέσιμα στοιχεία, ανέφεραν, κατά την τελευταία πενταετία παρατηρείται αύξηση του αριθμού των περιπτώσεων φυματίωσης σε ασθενείς που ανήκουν σε ευάλωτες κοινωνικές ομάδες (ασθενείς με HIV λοίμωξη, κρατούμενους, χρήστες ουσιών). Τα ποσοστά ασθενών με ανθεκτικές μορφές φυματίωσης (MDR/XDR-TB) έχουν παραμείνει σταθερά και είναι υψηλότερα μεταξύ ασθενών αλλοδαπής εθνικότητας.
«Η 24η Μαρτίου έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα κατά της Φυματίωσης, με σκοπό να υπενθυμίζει σε όλους μας ότι το πρόβλημα της φυματίωσης εξακολουθεί να υπάρχει και θα πρέπει να συνεχίζεται αμείωτη η προσπάθεια για την πρόληψη και τον έλεγχο της νόσου» είπαν χαρακτηριστικά οι εκπρόσωποι του ΚΕΕΛΠΝΟ και της ΕΠΕ.
Ωστόσο, στην Ελλάδα είναι βέβαιο πως το πρόβλημα της φυματίωσης θα συνεχίσει να απασχολεί επί μακρόν τις υγειονομικές αρχές καθώς εκλείπουν βασικές αρχές για την αντιμετώπισή του. Μεταξύ άλλων αναφέρθηκαν η έλλειψη Εθνικού Προγράμματος για τον Έλεγχο της Φυματίωσης, η υποστελέχωση και υποχρηματοδότηση των αντιφυματικών τμημάτων και των εργαστηρίων στα οποία πραγματοποιούνται εργαστηριακές εξετάσεις για τη διάγνωση της φυματίωσης, η υποστελέχωση των διευθύνσεων δημόσιας υγείας, η ασυνέχεια στη διαθεσιμότητα ορισμένων αντιφυματικών φαρμάκων, η έλλειψη προγραμμάτων επιβλεπόμενης χορήγησης θεραπείας (DOT), η οικονομική κρίση και οι δραστικές περικοπές στην υγεία και τα προγράμματα πρόληψης για τις ευάλωτες ομάδες πληθυσμού (ασθενείς με HIV λοίμωξη, χρήστες ουσιών, φυλακισμένοι, μετανάστες και πρόσφυγες).