Σχεδόν 100 οικογένειες που έμειναν χωρίς εστία από τη φωτιά στο Grenfell Tower παραμένουν άστεγες– 18 μήνες από την τραγωδία. Υπάρχουν 96 νοικοκυριά που ζουν σε προσωρινά διαμερίσματα, ξενοδοχεία ή διαμένουν με φίλους, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία των Συμβουλίων Kensington και Chelsea.
Ο συνολικός αριθμός που έμεινε χωρίς μόνιμη κατοικία περιλαμβάνει 36 νοικοκυριά από το Grenfell και άλλα 60 νοικοκυριά που εκκενώθηκαν από την ευρύτερη περιοχή Lancaster West.
Αμέσως μετά την πυρκαγιά του Ιουνίου του 2017, η πρωθυπουργός Τερέζα Μέι υποσχέθηκε στους επιζώντες ότι θα επανεγκατασταθούν εντός τριών εβδομάδων. Τον Νοέμβριο του 2017, ο υπουργός Αλόκ Σάρμα είπε ότι οι κάτοικοι που επηρεάζονται θα εφοδιαστούν με νέα σπίτια εντός ενός έτους.
Παρόλα αυτά, πολλοί από τους πληγέντες παρέμειναν στο δρόμο και οι κάτοικοι βρίσκονται σε πολύ κακή ψυχολογική κατάσταση λόγω της αβεβαιότητας που έχουν υποστεί τους 18 αυτούς μήνες μετά την πυρκαγιά.
Ο Antonio Roncolato, 58 ετών, ζούσε στον 10ο όροφο του Γκρενφέλ και ήταν ένας από τους τελευταίους επιζώντες. « Έχω περάσει σχεδόν οκτώ μήνες σε ξενοδοχείο πριν μετακομίσω σε ένα προσωρινό διαμέρισμα».
«Καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολο να διαχειριστεί κανείς τόσους πολλούς ανθρώπους με διαφορετικές ανάγκες, αλλά το συμβούλιο θα μπορούσε να έχει δράσει καλύτερα. Αν είχαν καταλάβει τι χρειάζονται οι άνθρωποι, θα μπορούσαν να αποφύγουν κάποια από τα προβλήματα».
Η Ibtisam Alfawaz, 42 ετών, και τα πέντε παιδιά της έχουν μετακινηθεί 14 φορές από τότε που εκκενώθηκαν από το Hurstway Walk δίπλα στον πύργο τον περασμένο Ιούνιο. Η οικογένεια έχει περάσει από μια σειρά ξενοδοχείων και προσωρινών διαμερισμάτων, όλα όμως έχουν χαρακτηριστεί ακατάλληλα. Υγρασία, μούχλα ακόμη και ποντίκια βρέθηκαν στα προσωρινά αυτά καταλύματα. Νωρίτερα φέτος, τους ζητήθηκε άλλη προσωρινή διαμονή, επειδή το συμβούλιο δεν μπορούσε πλέον να αντέξει το υψηλό μίσθωμα που χρεώθηκε από τον ιδιοκτήτη.
“Θέλουμε απλώς να έχουμε ένα σπίτι”, είπε στην Independent. “Αν μου δώσετε κάτι κατάλληλο, θα το κάνω σπίτι. Σκέφτηκα ότι η κατοικία μου θα είχε διευθετηθεί πέρυσι. Κανείς δεν σκέφτηκε πώς να μας βοηθήσει να αισθανόμαστε ξανά εγκαταστημένοι σε ένα δικό μας σπίτι ».
Επί του παρόντος, η κα Alfawaz έχει αποδεχθεί μια προσφορά προσωρινής διαμονής στο Hammersmith και αναμένει να μετακομίσει εκεί τον Ιανουάριο. «Εξακολουθώ να μην εμπιστεύομαι [το συμβούλιο] ότι δεν θα μετακινηθούμε ξανά», είπε. “Δεν θα ήθελα αυτή την εμπειρία ούτε για τον χειρότερο εχθρό μου. Ήταν πολύ δύσκολο. Θέλω να ξυπνήσω και να συνειδητοποιήσω ότι όλα ήταν ένα κακό όνειρο”.
“Οι ψυχικές ασθένειες είναι θεραπευτικές αλλά η θεραπεία απαιτεί ένα ασφαλές και σταθερό περιβάλλον για να ανακάμψει”, πρόσθεσε. «Δυστυχώς, πολλά νοικοκυριά δεν είχαν σταθερό μέρος για να καλέσουν στο σπίτι».
Ωστόσο, ορισμένοι κάτοικοι έχουν ιδιαίτερες ανάγκες, όπως μεγάλες οικογένειες ή αναπηρίες, πράγμα που σημαίνει ότι τα αγαθά που αγοράστηκαν αποδείχθηκαν ακατάλληλα. Ορισμένα από τα σπίτια χρειάζονται ακόμη ανακαίνιση ή προσαρμογή και δεν θα είναι έτοιμα μέχρι τις αρχές του 2019.
Το συμβούλιο επέμεινε ότι οι υπάλληλοι στέγασης ήταν απασχολημένοι προσπαθώντας να προσφέρουν σε όλους “ένα μέρος που μπορούν να αποκαλέσουν σπίτι”, ωστόσο αυτά τα Χριστούγεννα δεν θα είναι χαρούμενα για όλους.