Το αλκοόλ δεν επηρεάζει τις καταθέσεις των κακοποιημένων γυναικών, σύμφωνα με νέα μελέτη. Οι εμπλεκόμενοι με τα εγκλήματα φορείς συχνά ανησυχούν για την ακρίβεια των καταθέσεων των θυμάτων που έχουν πέσει θύματα βιασμού και βρίσκονται υπό την επήρεια μέθης. Νέα μελέτη από το Πανεπιστήμιο του Leicester, στην Αγγλία, διαπίστωσε ότι οι συμμετέχοντες που ανέφεραν λιγότερα στοιχεία στην κατάθεσή τους για την επίθεση που δέχτηκαν και βρισκόντουσαν υπό την επήρεια του αλκοόλ, έδωσαν ακριβής πληροφορίες, σε σύγκριση με τους συμμετέχοντες που ήταν νηφάλιοι.
Η έρευνα δείχνει ότι τα θύματα σεξουαλικής επίθεσης που ήταν σε κατάσταση μέθης κατά τη διάρκεια της εγκληματικής πράξης μπορούν και εξακολουθούν να αναφέρουν ακριβείς πληροφορίες, όταν ερωτηθούν από την αστυνομία, παρά το γεγονός ότι ήταν σε κατάσταση μέθης κατά τη στιγμή της παράβασης. Η ομάδα εξέτασε την επίδραση του αλκοόλ στη μνήμη σε ένα υποθετικό σενάριο σεξουαλικής επίθεσης στο εργαστήριο, χρησιμοποιώντας ένα εικονικό φάρμακο. Οι γυναίκες που συμμετείχαν συμπλήρωσαν ένα 24ώρο τεστ μνήμης και το επανέλαβαν 4 μήνες αργότερα. Οι συμμετέχοντες ανέφεραν λιγότερες πληροφορίες – απαντώντας «δεν γνωρίζω» – όταν ήταν υπό την επήρεια αλκοόλ κατά τη διάρκεια των ερωτήσεων, σε σχέση με εκείνους που δεν είχαν πιεί.
Ωστόσο, η ακρίβεια των πληροφοριών που αναφέρονταν από τους συμμετέχοντες που βρισκόντουσαν σε κατάσταση μέθης δεν διέφερε, σε σύγκριση με τους νηφάλιους συμμετέχοντες. Το γεγονός αυτό υποδηλώνει ότι οι συμμετέχοντες που ήταν σε κατάσταση μέθης μπορούν να διατηρήσουν με ακρίβεια τις πληροφορίες από την επίθεση, όπως και οι νηφάλιοι συμμετέχοντες. Ο Δρ Heather Flowe από το Τμήμα Νευροεπιστήμης, Ψυχολογίας και Συμπεριφοράς του Πανεπιστημίου του Leicester, ο οποίος ηγήθηκε της μελέτης, δήλωσε ότι, «σοβαρά βίαια αδικήματα συμβαίνουν συχνά σε κατάσταση μέθης τόσο των μαρτύρων, όσο και των θυμάτων και ειδικότερα στα θύματα σεξουαλικής κακοποίησης. Όταν το θύμα βρίσκονταν σε κατάσταση μέθης κατά τη διάρκεια της εγκληματικής πράξης, τότε δημιουργούνται ερωτηματικά για την ακρίβεια της μαρτυρίας των προσώπων αυτών στους ανακριτές. Εξαιτίας αυτής της αντίληψης η αστυνομία θα μπορούσε να μην λάβει σοβαρά υπόψη της την κατάθεση του θύματος. Από την άλλη πλευρά, σχεδόν πάντα σε σεξουαλικά αδικήματα το θύμα είναι ο μόνος που μπορεί να δώσει πληροφορίες για το έγκλημα στους ανακριτές.
Κατά συνέπεια, δεν είναι πιθανό ότι ένα έγκλημα θα επιλυθεί χωρίς τη μαρτυρία του θύματος. Έχοντας αυτό κατά νου, αναρωτηθήκαμε αν θύματα μέθης λαμβάνουν υπόψη τους την ψυχική τους κατάσταση κατά τη διάρκεια του εγκλήματος όταν καταθέτουν στους ανακριτές. Αν λαμβάνουν υπόψη ότι η μνήμη τους έχει επηρεαστεί από το αλκοόλ, θα πρέπει να αναφέρουν τις πληροφορίες μόνο όταν πιστεύουν ότι είναι πιθανό να είναι ακριβείς.
Ως εκ τούτου, σε κατάσταση μέθης τα θύματα θα πρέπει να αναφέρουν λιγότερες πληροφορίες στο σύνολό τους, αλλά η ακρίβεια των πληροφοριών που έχουν δώσει δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετική από ότι στα νηφάλια θύματα.» Σε συνεργασία με την Εισαγγελική Υπηρεσία του Στέμματος και της Αστυνομίας του Leicester, τα ευρήματα της έρευνας εφαρμόζονται για να αναπτύξουν εθνικές κατευθυντήριες γραμμές, σχετικά με το πώς η αστυνομία θα πρέπει να πάρει συνέντευξη από θύματα σεξουαλικής επίθεσης που ήταν σε κατάσταση μέθης κατά τη διάρκεια του εγκλήματος.