Οι χρόνιες ζαλάδες μπορούν να προκαλούνται από διάφορες αιτίες στις οποίες συμπεριλαμβάνονται η ημικρανία, τα ήπια εγκεφαλικά τραύματα, το άγχος και οι διαταραχές του νευρικού συστήματος που ρυθμίζουν αυτόνομες λειτουργίες.
Υπολογίζεται ότι περίπου 1,2% των ανθρώπων παρουσιάζουν συμπτώματα ζαλάδας κάθε μέρα ενώ από 3,6% έως 6% υποφέρουν από επαναλαμβανόμενα επεισόδια ζαλάδας. Σε ένα σημαντικό ποσοστό των περιπτώσεων η ακριβής διάγνωση είναι δύσκολη και έτσι η χορήγηση της καταλληλότερης θεραπείας πιθανόν να μην επιτυγχάνεται.
Μια μορφή χρόνιας ζαλάδας, η χρόνια υποκειμενική ζαλάδα, δεν έχει σχέση με τον ίλιγγο και έχει απασχολήσει ιδιαίτερα τους γιατρούς για πολλά χρόνια.
Οι ασθενείς με το σύνδρομο αυτό, παρουσιάζουν χρόνια μη ειδική ζαλάδα, υποκειμενική αστάθεια, υπερευαισθησία σε ερεθισμούς που προκαλούνται από την κίνηση οι οποίες επιδεινώνονται σε περιβάλλον με πολύπλοκους οπτικούς ερεθισμούς όπως για παράδειγμα σε μεγάλα καταστήματα με πλήθος κόσμου ή οδήγηση στη βροχή.
Σε γενικές γραμμές, στην ΥΓΕΙΑ ο όρος ΖΑΛΗ ή γενικότερα οι ΖΑΛΑΔΕΣ χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν τις κάτωθι κατηγορίες συμπτωμάτων:
1. Τα αισθήματα περιστροφής, που είναι γνωστά και ως ίλιγγος
2. Διαταραχή ή αίσθημα διαταραχής κατά την βάδιση ή κατά την όρθια θέση με αστάθεια
3. Τάση προς λιποθυμία, χωρίς αστάθεια
4. Διανοητική σύγχυση
5. Θόλωση οράσεως
6. Δυσάρεστα αισθήματα, που εντοπίζονται στο κεφάλι, όπως μυρμηγκιάσματα.
Στο φυσιολογικό άτομο η αίσθηση της ισορροπίας και της φυσιολογικής αίσθησης του σώματος ρυθμίζεται από ποικιλία παραγόντων, που λειτουργούν φυσιολογικώς, όταν συντρέχουν οι προϋποθέσεις, που αναφέρονται παρακάτω:
- Όταν υπάρχει φυσιολογική αρτηριακή πίεση του αίματος, στη συστηματική κυκλοφορία.
- Όταν η αιμάτωση του εγκεφάλου δεν διαταράσσεται από τοπικές ανωμαλίες στην περιοχή του νευρικού συστήματος ή από γενικότερα νοσήματα.
- Όταν τα τρία αισθητήρια συστήματα του ανθρώπου, που εξυπηρετούν τον προσανατολισμό και την θέση στον χώρο, το αιθουσαίο, το οπτικό και το σωματοαισθητικό σύστημα, λειτουργούν ομαλά. Τα συστήματα αυτά αλληλεπιδρούν με σύνθετο τρόπο και περιλαμβάνουν όργανα στο αυτί, στο μάτι, στον εγκέφαλο, στο δέρμα, στους μύες, στις αρθρώσεις.