Για πρώτη φορά οι γιατροί συσχέτισαν την πνευμονική εμβολή με εμφυτεύματα στήθους.
Ο γιατρός Ayush Arora της κλινικής του Κλίβελαντ και οι συνεργάτες του περιέγραψαν στην μελέτη τους το πρώτο περιστατικό κατά το οποίο σχετίζεται η πνευμονική εμβολή και τα εμφυτεύματα στήθους.
Πρόκειται για μία 45χρονη γυναίκα η οποία είχε επισκεφτεί πολλές φορές το νοσοκομείο τους τελευταίους 14 μήνες με κλινική εικόνα που περιλάμβανε οξεία δύσπνοια και πυρετό, ενώ φαινόντουσαν διμερείς διηθήσεις του πνεύμονα στην ακτινογραφία θώρακος. Η ασθενής είχε υποβληθεί σε αμφοτερόπλευρη αύξηση του μαστού με εμφυτεύματα με φυσιολογικό ορό πριν από 18 χρόνια.
Οι ερευνητές εξήγησαν πως κατά την εξέταση τα εμφυτεύματα βρέθηκαν στην θέση τους, αν και υπήρχε έντονη ασυμμετρία των εμφυτευμάτων, με το δεξί εμφύτευμα να είναι σημαντικά μικρότερο. Σε μια προσεκτική επανεξέταση φάνηκε η παρουσία πολλαπλών κενοτοπίων (κυστίδια που περιέχουν ένα υδατώδες υγρό) τα οποία περιβάλλονταν από ιστιοκύτταρα και / ή πολυπύρηνα γιγαντοκύτταρα. Στην ασθενή προτάθηκε η αφαίρεση του εμφυτεύματος.
Η πνευμονική εμβολή είναι μια πάθηση που μπορεί να απειλήσει άμεσα τη ζωή. Αιτία της πάθησης είναι ότι μια αρτηρία μέσα στους πνεύμονες έχει υποστεί απόφραξη (φράξιμο) συνήθως από έναν θρόμβο (κομματάκι αίματος που έχει πήξει). Η πνευμονική εμβολή διακρίνεται σε (α) μικρού ή μετρίου μεγέθους (β) πολλαπλά πνευμονικά έμβολα και (γ) μαζική πνευμονική εμβολή. Υπάρχουν αρκετοί παράγοντες που ευνοούν την εμφάνιση πνευμονικής εμβολής όπως είναι η ηλικία πάνω των 40 ετών, οι μεγάλες εγχειρίσεις, τα κατάγματα, κυρίως της λεκάνης και η κατάκλιση άνω των 5 ημερών.
Τα συχνότερα συμπτώματα είναι δύσπνοια και πόνος, που εμφανίζονται στο 85% των ασθενών. Τις πρώτες 24-36 ώρες από την αρχή του επεισοδίου, παρουσιάζονται επίσης βήχας στο 50% των ασθενών, εφίδρωση, αίσθημα παλμών, αιμόπτυση, ναυτία και ρίγος. Αυτά δεν είναι όμως μόνον συμπτώματα της πνευμονικής εμβολής, γιατί μπορεί να οφείλονται και σε άλλες παθήσεις, όπως φλεγμονώδεις επεξεργασίες του πνεύμονα. Η πνευμονική εμβολή δεν έχει ειδικά συμπτώματα, πράγμα που κάνει τη διάγνωση σχετικά δύσκολη.
Ακόμη και σε περιπτώσεις υποψίας για πνευμονική εμβολή, είναι επιβεβλημένη η ταχύτατη διακομιδή του ασθενούς σε νοσοκομείο, που να έχει τις τεχνικές δυνατότητες και κλινική πείρα για θρομβολυτική θεραπεία. Η βάση της θεραπείας παραμένει η ενδοφλέβια ηπαρίνη, που ακολουθείται με αντιπηκτικά από του στόματος. Αποφασιστικής σημασίας είναι τα θρομβολυτικά φάρμακα: στρεπτοκινάση, ουροκινάση και τα παράγωγά τους.