Στον αμφιβληστροειδή χιτώνα του ματιού, τα ραβδία και τα κωνία μετατρέπουν το φως σε ηλεκτρικά σήματα, στο πρώτο βήμα προς την ανθρώπινη όραση. Στο Πανεπιστήμιο της Αλαμπάμα στο Μπέρμιγχαμ, ερευνητές μελέτησαν τις πρωτεΐνες GARP1 και GARP2 των ραβδίων για να μάθουν πώς λειτουργούν υπό κανονικές συνθήκες ως φωτομετατροπείς, καθώς επίσης και σε μη φυσιολογικές συνθήκες, στην εκφύλιση του αμφιβληστροειδούς, που μπορεί να οδηγήσει σε τύφλωση, σε νοσήματα όπως η μελαγχρωστική αμφιβληστροειδοπάθεια.
Σε πειράματα που δημοσιεύθηκαν σε άρθρο στο περιοδικό Scientific Reports, η Marci DeRamus, Ph.D., ο Steven Pittler, Ph.D., και οι συνεργάτες τους δείχνουν ότι η GARP2 επιταχύνει την εκφύλιση του αμφιβληστροειδούς στα ποντίκια που στερούνται μιας άλλης πρωτεΐνης των ραβδίων που εμπλέκεται στην παραγωγή του ηλεκτρικού σήματος. Μελέτη σε πειραματόζωα με απαλειφή του σχετικού γενετικού υπόβαθρου επιτρέπει να διακριθούν οι πιθανοί ρόλοι των GARP1 και GARP2.
Οι DeRamus και Pittler, έχουν κάνει ένα σημαντικό βήμα προς τη δημιουργία μίας τυποποιημένης ονοματολογίας μεταξύ ποντικών και ανθρώπων για την μέτρηση της εκφύλισης του αμφιβληστροειδούς με οπτική τομογραφία συνοχής, ή OCT. Αυτή η απλή, μη επεμβατική εξέταση απεικόνισης χρησιμοποιεί κύματα φωτός για να παράγει μια εικόνα εγκάρσιας διατομής των διακριτών στρωμάτων του αμφιβληστροειδούς, επιτρέποντας τον προσδιορισμό του πάχους και της ακεραιότητας κάθε στιβάδας. Ιατροί σε όλο τον κόσμο χρησιμοποιούν την OCT ως ένα τρόπο για την παρακολούθηση της κατάστασης του αμφιβληστροειδούς σε ασθενείς.
Στο άρθρο, οι DeRamus και Pittler προτείνουν ένα ενιαίο πρότυπο για την ονοματολογία στον ποντικό με OCT, η οποία αναφέρουν ότι μέχρι τώρα ήταν ελλιπής, ανακόλουθη μεταξύ ομάδων ερευνητών και συχνά σε σύγκρουση με την πρόσφατα συσταθείσα ονοματολογία OCT στον άνθρωπο.
Η διάκριση διαφορετικών ρόλων για τις GARP1 και GARP2 είναι δυσχερής, αφού παράγονται από το ίδιο γονίδιο και είναι ταυτόσημες για 318 αμινοξέα, τη στιγμή που η GARP2 αποτελείται από 326 αμινοξέα, ενώ η GARP1 έχει 550 αμινοξέα. Οι GARP1 και GARP2 είναι εγγενώς αποδιοργανωμένες πρωτεΐνες, με πολλαπλές διαμορφώσεις που οδηγούν τις αλληλεπιδράσεις με πολλαπλές πρωτεΐνες.
Οι ερευνητές βρήκαν ότι η παρουσία μόνο της GARP2 φάνηκε να επιταχύνει τον εκφυλισμό του αμφιβληστροειδούς. Ωστόσο, όταν και οι δύο GARP2 και GARP1 ήταν παρούσες, η GARP1 φάνηκε να επιβραδύνει την αρνητική επίδραση της GARP2. Αυτό υποδηλώνει ότι οι δύο πρωτεΐνες έχουν διαφορετικούς ή/και ξεχωριστούς ρόλους στα ραβδία.