Οφθαλμολογία

Γονίδιο μπορεί να συνδέεται με κληρονομική τύφλωση

Γονίδιο μπορεί να συνδέεται με κληρονομική τύφλωση
Ερευνητές στο UCL Institute of Ophthalmology και Moorfields Eye Hospital ανακάλυψαν ένα νέο γονίδιο μελαγχρωστικής  αμφιβληστροειδοπάθειας. Η ομάδα χρησιμοποίησε γονιδιακή επιδιόρθωση για να επιβεβαιώσει ότι ελλείμματα στις πρωτεΐνες ενισχυτές έκφρασης του υποδοχέα 6 (REEP6) προκαλούν εκφυλισμό  των ραβδίων (κατηγορία των κυττάρων – φωτοϋποδοχέων του αμφιβληστροειδούς). Τα αποτελέσματά τους υποδηλώνουν μια καινοφανή βιοχημική οδό – η […]

Ερευνητές στο UCL Institute of Ophthalmology και Moorfields Eye Hospital ανακάλυψαν ένα νέο γονίδιο μελαγχρωστικής  αμφιβληστροειδοπάθειας. Η ομάδα χρησιμοποίησε γονιδιακή επιδιόρθωση για να επιβεβαιώσει ότι ελλείμματα στις πρωτεΐνες ενισχυτές έκφρασης του υποδοχέα 6 (REEP6) προκαλούν εκφυλισμό  των ραβδίων (κατηγορία των κυττάρων – φωτοϋποδοχέων του αμφιβληστροειδούς). Τα αποτελέσματά τους υποδηλώνουν μια καινοφανή βιοχημική οδό – η οποία ήταν προηγουμένως άγνωστη – ως σημαντική για τον αμφιβληστροειδή.

 Η μελαγχρωστική αμφιβληστροειδοπάθεια (RP) είναι η πιο κοινή μορφή κληρονομικής δυστροφίας του αμφιβληστροειδούς, που επηρεάζει 1 στα 4000 άτομα. Στην RP, οι φωτοϋποδοχείς που ανιχνεύουν φως στον αμφιβληστροειδή στο πίσω μέρος του ματιού εκφυλίζονται και πεθαίνουν με την πάροδο του χρόνου. Ξεκινά με τους φωτοϋποδοχείς που δραστηριοποιούνται σε συνθήκες χαμηλού φωτισμού – τα ραβδία – και μπορεί αργότερα να προχωρήσει στα κωνία, που χρησιμοποιούνται για να δούμε χρώμα και λεπτομέρεια.  Το πώς ακριβώς αναπτύσσεται η RP εξαρτάται από συγκεκριμένα γονίδια ή τις βλάβες τους. Μέχρι σήμερα έχουν εντοπισθεί τουλάχιστον 58 γονίδια που συνδέονται με υπολειπόμενη κατά αυτοσωματικό τρόπο κληρονομική RP, αλλά υπολογίζεται ότι 1 στους 4 ανθρώπους με RP δεν έχει ακόμη μια ακριβή διάγνωση. Αυτοσωματικά υπολειπόμενη διαταραχή είναι αυτή που προκαλείται από την κληρονόμηση δύο ελαττωματικών αντιγράφων ενός γονιδίου, ένα από κάθε γονέα.

 Στην παρούσα μελέτη, η ερευνητική ομάδα χρησιμοποίησε ανάλυση ολόκληρου του γονιδιώματος για τον εντοπισμό 6 διαφορετικών βλαβών στο REEP6 σε άτομα με RP από πέντε μη σχετιζόμενες μεταξύ τους στο Ηνωμένο Βασίλειο και τις ΗΠΑ. Οι βλάβες εντοπίστηκαν και στα δύο αντίγραφα του γονιδίου σύμφωνα με αυτοσωματικό υπολειπόμενο πρότυπο κληρονομικότητας. Ο καθηγητής Mike Cheetham στο UCL Institute  of  Ophthalmology,  επικεφαλής της μελέτης, είπε: «Η REEP6 κωδικοποιεί μια πρωτεΐνη που δεν είχε μελετηθεί εντατικά πριν. Είμαστε σε θέση να αποδείξουμε ότι στους ανθρώπινους φωτοϋποδοχείς η έκφραση της REEP6 είναι ιδιαίτερα έντονη στα ραβδία. Με τη χρήση του γονιδίου CRISPR-Cas9 που εισάγει παραλλαγές που συνδέονται με REEP6 RP σε ποντίκια προκαλέσαμε συμπτώματα που μιμούνται στενά το πρότυπο του εκφυλισμού των φωτοϋποδοχέων που βλέπουμε στους ασθενείς με RP. Αυτή είναι και η αρχή της πληρέστερης γνώσης γύρω από την οποία θα προγραμματισθεί η μελλοντική έρευνα και είναι και ένα σημαντικό πρώτο βήμα στο δρόμο για την ανάπτυξη θεραπείας.»