Τα παιδιά των παχύσαρκων γονέων μπορεί να κινδυνεύουν από καθυστέρηση στην ανάπτυξη, σύμφωνα με μελέτη από ερευνητές στα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας, ΗΠΑ.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα παιδιά των παχύσαρκων μητέρων ήταν πιο πιθανό να αποτύχουν σε δοκιμασίες λεπτής κινητικής δεξιότητας (την ικανότητα να ελέγχουν την κίνηση των μικρών μυών, όπως στα δάχτυλα και τα χέρια). Τα παιδιά των παχύσαρκων πατέρων ήταν πιο πιθανό να αποτύχουν σε μετρήσεις κοινωνικής επάρκειας, και εκείνα που έχουν γεννηθεί σε εξαιρετικά παχύσαρκα ζευγάρια ήταν επίσης πιο πιθανό να αποτύχουν σε δοκιμασίες ικανότητας επίλυσης προβλημάτων. Η μελέτη, που εμφανίζεται στο περιοδικό Pediatrics , διεξήχθη από επιστήμονες στο Eunice Kennedy Shriver Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας του Παιδιού και Ανθρώπινης Ανάπτυξης (NICHD).
«Οι προηγούμενες μελέτες στις ΗΠΑ στον τομέα αυτό είχαν επικεντρωθεί στον προ και μετά την εγκυμοσύνη βάρος των μητέρων», είπε η πρώτη συγγραφέας της μελέτης, Edwina Yeung, Ph.D., ερευνήτρια στο NICHD. «Η μελέτη μας είναι μία από τις λίγες που περιλαμβάνει επίσης πληροφορίες σχετικά με τους πατέρες, και τα αποτελέσματά μας δείχνουν ότι το βάρος του πατέρα έχει επίσης σημαντική επίδραση στην ανάπτυξη του παιδιού.» Η Δρ Yeung και οι συνεργάτες της, ανέφεραν ότι περίπου 1 στις 5 έγκυες γυναίκες στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι υπέρβαρες ή παχύσαρκες.
Στη μελέτη, οι συγγραφείς εξέτασαν τα δεδομένα που συλλέγονται από τη μελέτη Upstate KIDS. Περισσότερες από 5.000 γυναίκες συμμετείχαν στη μελέτη περίπου 4 μήνες μετά τον τοκετό στην Πολιτεία της Νέας Υόρκης (με εξαίρεση την πόλη της Νέας Υόρκης) μεταξύ του 2008 και του 2010. Για την αξιολόγηση της ανάπτυξης οι γονείς απάντησαν σε προτυποποιημένα ερωτηματολόγια μετά την εκτέλεση μιας σειράς δραστηριοτήτων με τα παιδιά τους. Τα παιδιά στη μελέτη εξετάστηκαν σε ηλικία 4 μηνών και επανεξετάσθηκαν 6 φορές μέχρι 3 ετών. Οι μητέρες παρείχαν επίσης πληροφορίες σχετικά με την υγεία και το βάρος τους πριν και μετά την εγκυμοσύνη και το βάρος των συντρόφων τους.
Σε σύγκριση με τα παιδιά μητέρων φυσιολογικού βάρους, τα παιδιά των παχύσαρκων μητέρων είχαν σχεδόν 70 % περισσότερες πιθανότητες να αποτύχουν σε δοκιμασία λεπτής κινητικής δεξιότητας στην ηλικία των 3 ετών. Τα παιδιά των παχύσαρκων πατέρων είχαν 75 τοις εκατό περισσότερες πιθανότητες να αποτύχουν στη δοκιμασία αλληλεπίδρασης με τους άλλους στην ηλικία των 3 ετών. Παιδιά με δύο παχύσαρκους γονείς είχαν σχεδόν τρεις φορές περισσότερες πιθανότητες να αποτύχουν στη δοκιμασία επίλυσης προβλήματος στην ηλικία των 3 ετών.
Δεν είναι γνωστό γιατί η γονεϊκή παχυσαρκία μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο αναπτυξιακής καθυστέρησης των παιδιών, ενώ λιγότερες πληροφορίες είναι διαθέσιμες σχετικά με τις πιθανές επιπτώσεις της πατρικής παχυσαρκίας στην ανάπτυξη των παιδιών (ορισμένες μελέτες έχουν δείξει ότι η παχυσαρκία μπορεί να επηρεάσει την έκφραση γονιδίων στο σπέρμα).
Αν η σχέση μεταξύ της παχυσαρκίας των γονέων και της καθυστέρησης στην ανάπτυξη επιβεβαιωθεί, οι συγγραφείς αναφέρουν ότι οι ιατροί μπορεί να χρειαστεί να λαμβάνουν και το γονεϊκό βάρος κατά την εξέταση μικρών παιδιών με αναπτυξιακή καθυστέρηση.