Μία ορμόνη που σε κάνει να αισθάνεσαι «πλήρης» και είναι αυξημένη στους ηλικιωμένους, μπορεί να είναι η απάντηση στην ανορεξία της τρίτης ηλικίας.
Οι ηλικιωμένοι χάνουν συχνά την όρεξη τους, με αποτέλεσμα την απώλεια βάρους και τον υποσιτισμό. Τώρα, οι ερευνητές προτείνουν ότι αυτό μπορεί να οφείλεται στην αυξημένη παραγωγή μιας ορμόνης, που ονομάζεται πεπτίδιο ΥΥ, το οποίο λέει στους ανθρώπους πότε αισθάνονται χορτασμένοι. Με τον όρο “ανορεξία του γήρατος”, η απώλεια της όρεξης είναι κοινή μεταξύ των ηλικιωμένων, με αποτέλεσμα περίπου ένα 15-20% των ηλικιωμένων να βιώνουν ακούσια απώλεια βάρους.
Η απώλεια της όρεξης σε ηλικιωμένους μπορεί να οδηγείται από συναισθηματικά προβλήματα, όπως κατάθλιψη ή θλίψη, σε πολλές περιπτώσεις όμως δεν υπάρχει υποκείμενη αιτία. Προηγούμενη έρευνα είχε δείξει απώλεια της όρεξης στους ηλικιωμένους εξαιτίας μειωμένης παραγωγής της γκρελίνης, μιας ορμόνης που ανοίγει την όρεξη. Ωστόσο, η νέα μελέτη, που διεξήχθη από την MaryHickson, καθηγήτρια διαιτολογίας στο Πανεπιστήμιο του Plymouth, στο Ηνωμένο Βασίλειο, και τους συνεργάτες της, βρήκαν ότι μπορεί να φταίει το πεπτίδιο ορμόνης ΥΥ.
Για να φτάσουν στα ευρήματά τους, που δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό Appetite, οι ερευνητές κατέγραψαν 31 υγιείς ενήλικες, ηλικίας 21 έως 92 ετών, εκ των οποίων οι έξι ήταν άνω των 80. Σημειώνουν, ότι η μεγάλη πρόκληση σε αυτή την έρευνα ήταν η εξεύρεση ηλικιωμένων, χωρίς προβλήματα υγείας και ότι αυτό ήταν αναγκαίο, προκειμένου να αξιολογήσουν τις αλλαγές στον έλεγχο της όρεξης, ανεξάρτητα ασθένειας.
Οι συμμετέχοντες όφειλαν να νηστεύουν για αρκετές ώρες, πριν από την κατανάλωση πρωινού, που περιείχε περίπου 660 θερμίδες. Αφού οι συμμετέχοντες είχαν φάει, οι ερευνητές μετρούσαν τα επίπεδα PΥΥ, γκρελίνης, και το πεπτίδιο 1 (GLP-1) -μια ορμόνη που είναι υπεύθυνη για την μείωση της όρεξης και την απελευθέρωση της ινσουλίνης- σε τακτά χρονικά διαστήματα των 3 ωρών. Επιπλέον, οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να βαθμολογήσουν πόσο πεινασμένοι ήταν, πόσο φαγητό νόμιζαν ότι θα φάνε και πόσο ευχάριστο ήταν το φαγητό για να φάνε.
Σε σύγκριση με τους νεότερους συμμετέχοντες, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι ενήλικες άνω των 80 ετών κατέδειξαν μεγαλύτερη παραγωγή του PYY. Ωστόσο, δεν υπήρξε καμία διαφορά στην γκρελίνη ή στα επίπεδα GLP-1, μεταξύ των ηλικιακών ομάδων. Επιπρόσθετα, οι συμμετέχοντες μεγαλύτερης ηλικίας ανέφεραν επίσης μείωση της πείνας, ότι δεν είχαν διάθεση για περισσότερο φαγητό και βρήκαν το φαγητό λιγότερο ελκυστικό για να το φάνε, σε σύγκριση με τους νεότερους συμμετέχοντες. Με βάση τα ευρήματά τους, οι ερευνητές λένε ότι είναι δυνατόν, η αυξημένη παραγωγή της PYYνα οδηγεί σε μειωμένη όρεξη στους ηλικιωμένους, προκαλώντας υποσιτισμό και απώλεια βάρους.
Ενώ απαιτούνται περαιτέρω μελέτες για την αξιολόγηση της παραγωγής PYY, σε μεγαλύτερο πληθυσμό ηλικιωμένων ανδρών και γυναικών, η Hicksonθεωρεί τα τρέχοντα ευρήματα ενδιαφέροντα και δηλώνει ότι «αν αυτές οι μελέτες στο μέλλον δείξουν αυξημένη παραγωγή του PYY, μπορούμε να εργαστούμε για να διερευνήσουμε αυτήν την ανισορροπία ορμονών, για την αντιμετώπιση της ανορεξία στους ηλικιωμένους».