Η ανοσοθεραπεία βασιζόμενη σε αντισώματα αποτελεί μια νέα ελπιδοφόρα μέθοδο για τη θεραπεία του καρκίνου. Δυστυχώς, οι σημερινές αντινεοπλασματικές θεραπείες μπορεί να οδηγήσουν σε ανεπιθύμητες παρενέργειες. Μια νέα μελέτη δείχνει έναν εναλλακτικό τρόπο χορήγησης θεραπείας, ο οποίος έχει την ίδια επίδραση επί του όγκου, αλλά μικρότερη επίδραση σε άλλα μέρη του σώματος. Στην ανοσοθεραπεία που βασίζεται σε αντισώματα, φάρμακα χρησιμοποιούνται για τη διέγερση των ίδιων των ανοσοποιητικών κυττάρων του σώματος για να επιτεθούν και να καταστρέψουν τα καρκινικά κύτταρα. Η μέθοδος αυτή χρησιμοποιείται σήμερα για τη θεραπεία ορισμένων τύπων μεταστατικού καρκίνου, όπως το μελάνωμα και ο καρκίνος της ουροδόχου κύστης. Ωστόσο, ένα μειονέκτημα της θεραπείας είναι ότι το φάρμακο χορηγείται ενδοφλέβια, που οδηγεί σε έκθεση ολόκληρου του σώματος και ως εκ τούτου αυξάνοντας το δυναμικό ανεπιθύμητων ενεργειών.
Μια εναλλακτική στρατηγική θα ήταν η χορήγηση του φαρμάκου απευθείας ή κοντά στον όγκο, υπό την προϋπόθεση ότι αυτός ο τρόπος θα εξακολουθούσε να οδηγεί στην επιθυμητή διέγερση ανοσοποιητικών κυττάρων. Στην παρούσα μελέτη μια ομάδα ερευνητών απόδειξε ότι μια τοπική ενεργοποίηση του ανοσοποιητικού συστήματος στην περιοχή του καρκίνου είχε την ίδια ανασταλτική δράση επί του όγκου, όπως όταν το φάρμακο χορηγήθηκε ενδοφλέβια. Η μελέτη είναι μια συνεργασία με ερευνητές από τη Σουηδία και τον Καναδά και πρόσφατα δημοσιεύθηκε στο European Journal of Immunology
«Βρήκαμε ότι η θεραπεία, που εξετάστηκε σε ένα μοντέλο καρκίνου της ουροδόχου κύστης, μπορεί να διεγείρει τα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος να βρουν και να επιτεθούν στα καρκινικά κύτταρα, ακόμα και αν χορηγήθηκε τοπικά. Αυτά τα αποτελέσματα είναι πολύ ενθαρρυντικά αφού δείχνουν ότι δεν είναι απαραίτητο να ενεργοποιηθεί όλο το ανοσοποιητικό σύστημα του σώματος, αλλά μόνο ότι είναι σχετικό με τον όγκο. Με αυτό τον τρόπο οι ανεπιθύμητες ενέργειες που προκαλούνται από το φάρμακο μπορεί να μειωθούν», λέει η Sara Mangsbo, αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Uppsala, Σουηδία.
Στη μελέτη του ανοσοποιητικού η ενεργοποίηση επιτεύχθηκε με χορήγηση αντισωμάτων αποκλεισμού κοντά στον όγκο. Τα αποτελέσματα συμπληρώνουν προηγούμενα ευρήματα όπου διαπιστώθηκε ότι ένα άμεσα ανοσοδιεγερτικό αντίσωμα είχε ανώτερη ικανότητα κατά του όγκου όταν χρησιμοποιήθηκε τοπικά στον όγκο, σε σύγκριση με ενδοφλέβια χορήγηση. Η ελπίδα είναι ότι τα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος, και όχι τα ίδια τα φάρμακα, θα μπορούν να εντοπίζουν και να εξαλείφουν πιθανές μεταστάσεις. Για να κατανοήσουμε εάν και πώς συμβαίνει αυτό, απαιτείται περαιτέρω έρευνα, αφού τα παρόντα αποτελέσματα βασίζονται ακόμη σε μελέτες σε ποντίκια.
Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις για την υγεία από την Ελλάδα και τον ΚόσμοΑκολουθήστε το healthweb.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
