Διατροφή

Το διαιτολόγιο του… διαβήτη

Το διαιτολόγιο του… διαβήτη
Η αντιμετώπιση του διαβήτη απαιτεί μεγάλη προσοχή στο διαιτολόγιο του ασθενούς, πράγμα που οφείλουν να γνωρίζουν οι πάσχοντες. Ωστόσο, πολύ συχνά το πρόβλημα παρερμηνεύεται και πολλοί θεωρούν πως το αυξημένο σάκχαρο και ο διαβήτης θα αντιμετωπιστούν απλώς περιορίζοντας την κατανάλωση ζάχαρης. Είναι μύθος ότι το σάκχαρο αυξάνεται μόνο από τη ζάχαρη και τα τρόφιμα που […]

Η αντιμετώπιση του διαβήτη απαιτεί μεγάλη προσοχή στο διαιτολόγιο του ασθενούς, πράγμα που οφείλουν να γνωρίζουν οι πάσχοντες. Ωστόσο, πολύ συχνά το πρόβλημα παρερμηνεύεται και πολλοί θεωρούν πως το αυξημένο σάκχαρο και ο διαβήτης θα αντιμετωπιστούν απλώς περιορίζοντας την κατανάλωση ζάχαρης.

Είναι μύθος ότι το σάκχαρο αυξάνεται μόνο από τη ζάχαρη και τα τρόφιμα που την περιέχουν. Το αυξάνουν όλες οι τροφές που περιέχουν σάκχαρα, δηλαδή υδατάνθρακες, οι οποίοι αποτελούν συστατικό των φρούτων, των λαχανικών, των γαλακτοκομικών προϊόντων ( εξαίρεση αποτελούν όλα τα είδη τυριών) και τα τρόφιμα με άμυλο ( π.χ. ψωμί, μακαρόνια, ρύζι, πατάτες κ.α.). Επομένως υδατάνθρακες κρύβονται σε όλες τις τροφές εκτός από τα τυριά, το κρέας, τα λίπη και τα έλαια.

Ο ρόλος της σωστής διατροφής – και από άποψη ποιότητας, αλλά και ποσότητας – για τα άτομα με διαβήτη είναι καθοριστικός και μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη των μακροχρόνιων επιπλοκών που συσχετίζονται με τη νόσο. Ένας διαβητικός πρέπει να ακολουθεί ένα ισορροπημένο διαιτολόγιο που να περιέχει όλα τα τρόφιμα χωρίς στερήσεις και απαγορεύσεις.

H διατροφή που θα ακολουθήσει ένας πάσχων από διαβήτη θα πρέπει να παρέχει ενέργεια (θερμίδες) που να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του συγκεκριμένου ατόμου και στο επίπεδο δραστηριότητας του, αλλά και μια σχετικά υψηλή αναλογία υδατανθράκων, με μειωμένα τα απλά σάκχαρα και αυξημένους τους σύνθετους υδατάνθρακες (π.χ.φυτικές ίνες). Η διατροφή του διαβητικού ατόμου οφείλει να περιέχει αναλογικά λίγο λίπος και κυρίως περιορισμένο κορεσμένο λίπος (από ζωικές τροφές), και περισσότερο με μορφή μονοακόρεστου λίπους από το ελαιόλαδο, να μην είναι υπερβολικά πλούσια σε πρωτεΐνες και να είναι χαμηλή σε αλάτι.

Χρειάζεται, λοιπόν προσοχή ώστε να διατηρηθεί σε χαμηλά επίπεδα η πρόσληψη των κορεσμένων λιπαρών οξέων, δηλαδή των λιπαρών οξέων που προκαλούν την αύξηση της «κακής»χοληστερόλης, της LDL. Κορεσμένα λιπαρά οξέα περιέχουν οι ζωϊκής προέλευσης τροφές, όπως το κόκκινο κρέας (μοσχάρι, χοιρινό, αρνί, κατσίκι), τα αυγά, το βούτυρο, τα γαλακτοκομικά προϊόντα. Χαμηλή περιεκτικότητα σε κορεσμένα λιπαρά οξέα έχει το λευκό κρέας δηλαδή τα πουλερικά και τα ψάρια.

Το κόκκινο κρέας θα πρέπει να περιλαμβάνεται στην διατροφή μια φορά την εβδομάδα ή και πιο σπάνια, 1-2 φορές την εβδομάδα κοτόπουλο και ψάρι και τις υπόλοιπες μέρες τις εβδομάδας θα πρέπει να καταναλώνονται λαχανικά και όσπρια. Επίσης, θα πρέπει να καταναλώνονται γαλακτοκομικά προϊόντα μέτριας περιεκτικότητας λίπους, να αποφεύγεται το βούτυρο και να χρησιμοποιείται στην θέση του το ελαιόλαδο και να μην μαγειρεύονται οι γαρνιτούρες (π.χ. ρύζι, πατάτες) μαζί με το κρέας γιατί απορροφάνε όλο το λίπος του κρέατος λειτουργώντας σαν σφουγγάρι.