Τα βιώματα του εκφοβισμού σε παιδική ηλικία, έχουν συσχετιστεί με αυξημένο άγχος, κατάθλιψη και διατροφικές διαταραχές. Νέα έρευνα όμως δείχνει πως μεγάλο κίνδυνο ψυχολογικών προβλημάτων, δεν παρουσιάζουν μόνο τα θύματα αλλά και οι θήτες. Πως ο παιδικός εκφοβισμός συνδέεται με διατροφικές διαταραχές ;
Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Ντιούκ της Βόρειας Καρολίνας και το τμήμα Ιατρικής έμειναν έκπληκτοι όταν διαπίστωσαν ότι σύμφωνα με μελέτη που έγινε σε 1420 παιδιά, οι θήτες είχαν διπλάσιες πιθανότητες να εμφανίσουν συμπτώματα διατροφικής διαταραχής όπως βουλιμία, σε σύγκριση με τα παιδιά που δεν συμμετέχουν σε γεγονότα εκφοβισμού. Τα ευρήματα της έρευνας δημοσιεύθηκαν στο τεύχος Δεκεμβρίου του Διεθνούς Περιοδικού Διατροφικών Διαταραχών.
«Εδώ και καιρό κυκλοφορεί αυτή η φήμη ότι τα παιδιά που προκαλούν τα συμβάντα εκφοβισμού, είναι πιο γερά και σκληρά» αναφέρει ο βασικός συγγραφέας Γουίλιαμ Κοπελαντ, υπεύθυνος καθηγητής ψυχιατρικής και συμπεριφορολογίας του Πανεπιστημίου του Ντιούκ. «Μπορεί οι θήτες να είναι καλοί στη χειραγώγηση και να ξεφεύγουν εύκολα από τους μπελάδες, όμως εδώ συμβαίνει κάτι άλλο. Ίσως τα πειράγματά τους προς τους άλλους να τους κάνουν πολύ πιο ευαίσθητους στα θέματα που αφορούν τη δική τους εικόνα. Ίσως πάλι οι υποσυνείδητες τύψεις να τους προκαλούν να ενδώσουν σε συνήθειες όπως η βουλιμία».
Οι συμμετέχοντες της έρευνας χωρίστηκαν σε τέσσερις κατηγορίες: τα παιδιά θήτες, τα παιδιά θύματα, τα παιδιά που έχουν υπάρξει και θήτες και θύματα και τα παιδιά που δεν ενεπλάκησαν ποτέ σε γεγονός εκφοβισμού. Το πρώτο εύρημα δεν ήταν παρά προφανές, αφού τα παιδιά θύματα είχαν πολλές πιθανότητες να κινδυνεύσουν από διατροφικές διαταραχές. Συγκεκριμένα, είχαν σχεδόν τις διπλάσιες πιθανότητες να εμφανίσουν συμπτώματα ανορεξίας και βουλιμίας σε σχέση με τα παιδιά που δεν ενεπλάκησαν ποτέ σε κατάσταση εκφοβισμού. Την ίδια στιγμή, τα παιδιά που είχαν υπάρξει και θήτες αλλά και θύματα εμφάνιζαν τη μεγαλύτερη ροπή προς την ανορεξία αλλά και την επιλογή του εμετού ως μέσω διατήρησης του βάρους τους.
Όμως τα πιο εκπληκτικά ήταν τα ευρήματα που αφορούσαν τους θήτες το 30.8% των οποίων είχαν συμπτώματα βουλιμίας σε σύγκριση με το 17.6% των παιδιών που έμεναν μακριά από τις ενέργειες του εκφοβισμού.
«Δυστυχώς, οι άνθρωποι έχουν την τάση να κατακρίνουν στους άλλους για τα στοιχεία που τους ενοχλούν περισσότερο στον εαυτό τους. Έτσι, και οι εκφοβιστές ορμώμενοι από την δική τους απογοήτευση για το σώμα τους, ενοχλούν τους υπόλοιπους. Τα ευρήματά μας προτείνουν να αυξήσουμε την επαγρύπνησή μας για τις διατροφικές διαταραχές σε οποιονδήποτε εμπλέκεται στις ενέργειες εκφοβισμού, ανεξάρτητα από το αν είναι ο επιτιθέμενος ή το θύμα» αναφέρει η Σίνθια Μπούλικ, καθηγήτρια στην Ιατρική Σχολή του UNC. Η ίδια επισημαίνει ότι αυτές οι συμπεριφορές μπορεί να έχουν καταστροφικές επιπτώσεις στην υγεία των παιδιών και πρέπει να καταπολεμηθούν.