Η ισορροπημένη διατροφή και η μείωση των θερμίδων που λαμβάνονται ημερησίως από ενήλικες προχωρημένης ηλικίας, συμβάλει άμεσα στη μακροβιότητα, την εξισορρόπηση της αρτηριακής πίεσης και της χοληστερόλης, ενώ σχετίζεται και με την αντίσταση στην ινσουλίνη.
Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Journal of Gerontology:Medical Sciences, ο περιορισμός στην πρόσληψη θερμίδων, χωρίς στέρηση των απαραίτητων θρεπτικών συστατικών, αποδείχθηκε ότι αυξάνει τη μακροζωία και ότι καθυστερεί την εμφάνιση, καθώς και την εξέλιξη ενός αριθμού ασθενειών που σχετίζονται με την ηλικία, όπως έδειξαν πολλαπλές μελέτες σε ζώα.
Η περιεκτική Εκτίμηση των μακροπρόθεσμων επιπτώσεων της μείωση της πρόσληψης θερμίδων (CALERIE), που ήταν το κεντρικό θέμα της μελέτης, χρηματοδοτήθηκε από το Εθνικό Ινστιτούτο για τη Γήρανση (NIA) και το Εθνικό Ινστιτούτο Διαβήτη, ενώ διεξήχθη στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον στο Σεντ Λούις, στο Ινστιτούτο Βιοϊατρική του Louisiana State University, στο Μπάτον Ρουζ, και το Πανεπιστήμιο Tufts στη Βοστώνη. Ο συντονισμός της μελέτης έγινε από το Πανεπιστήμιο Duke στο Durham, της Βόρεια Καρολίνα.
Το CALERIE σχεδιάστηκε για να δοκιμαστούν τα αποτελέσματα του περιορισμού των θερμίδων στον μεταβολικό ρυθμό, σε κατάσταση ηρεμίας (μετά από απώλεια βάρους) και της θερμοκρασίας του σώματος, η οποία όπως φάνηκε, όταν βρίσκεται σε χαμηλά επίπεδα, συμβάλλει στη μακροζωία.
«Η μελέτη διαπίστωσε ότι ο περιορισμός θερμίδων δεν παράγει σημαντικές επιπτώσεις στις μεταβολικές παραμέτρους, αλλά συμβάλλει στην καθυστέρηση ασθενειών που σχετίζονται με την ηλικία. «Είναι ενθαρρυντικό να βρίσκεις θετικά αποτελέσματα, στον συσχετισμό της διατροφής με πιθανές ασθένειες, γιατί είναι κάτι υ μπορείς να αντιμετωπίσεις», σημείωσε ο διευθυντής του NIA Richard J. Hodes, MD., και συμπλήρωσε, ότι «η φυσική άσκηση, σε συνδυασμό με τη διατήρηση ενός υγιούς βάρους, από ισορροπημένη διατροφή μπορεί να συμβάλει στην υγιή γήρανση ».
Τα αποτελέσματα επίσης έδειξαν ότι ο περιορισμός των θερμίδων μείωσε τη μέση αρτηριακή πίεση κατά 4 τοις εκατό και τη συνολική χοληστερόλη κατά 6 τοις εκατό, ενώ τα επίπεδα της HDL «καλής» χοληστερόλης αυξήθηκαν. Ο περιορισμός θερμίδων προκάλεσε 47 τοις εκατό μείωση στα επίπεδα της C-αντιδρώσας πρωτεΐνης, ενός φλεγμονώδους παράγοντα που συνδέεται με την καρδιαγγειακή νόσο. Επίσης μειώθηκε αισθητά η αντίσταση στην ινσουλίνη, η οποία είναι ένας δείκτης κινδύνου του διαβήτη, ο δείκτης της θυρεοειδικής ορμονικής δραστηριότητας, μειώθηκε περισσότερο από 20 τοις εκατό. Αυτό είναι ενδιαφέρον, δεδομένου ότι ορισμένες μελέτες δείχνουν ότι η μειωμένη δραστηριότητα του θυρεοειδούς μπορεί να σχετίζεται με μεγαλύτερη διάρκεια ζωής.