Εδραιώστε μια ειλικρινή και ανοιχτή επικοινωνία με το παιδί και δώστε του το χώρο και την ευκαιρία να στραφεί σε εσάς για στήριξη στις στιγμές αδυναμίας. Δείξτε τους την αγάπη σας αποδεχτείτε τα γι’ αυτό που είναι πραγματικά και όχι για αυτό που θα θέλατε να είναι.
Το καλύτερο που μπορούμε ως γονείς να κάνουμε, είναι να βοηθήσουμε το παιδί μας να κατανοήσει πότε αισθάνεται πραγματική πείνα και πότε έχει χορτάσει. Οι γονείς παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στις συνήθειες διατροφής και άσκησης των παιδιών αλλά και ολόκληρης της οικογένειας καθώς αποτελούν το παράδειγμα γι’ αυτά. Βοηθήστε τα παιδιά να αναπτύξουν τις κατάλληλες διατροφικές συνήθειες σε αρκετά πρώιμη ηλικία, κάνοντας τα τρόφιμα με υψηλή θρεπτική αξία να είναι ευχάριστα και όχι δυσβάσταχτα.
Προετοιμάστε μαζί με το παιδί σας σνακ που του αρέσουν και το τροφοδοτούν με ενέργεια και θρεπτικά συστατικά. Έτσι, μπορείτε παράλληλα να του μάθετε και τη διατροφική αξία του κάθε τροφίμου, δείχνοντάς του τι πρέπει να επιλέγει, όπως: Άπαχα ή ημίπαχα γαλακτοκομικά αντί αυτών που είναι πλήρη σε λιπαρά, ολικής άλεσης δημητριακά έναντι των επεξεργασμένων, μαλακή μαργαρίνη με ω-3 & ω-6 λιπαρά για το τοστ ή το ψωμί αντί για αγελαδινό ή πρόβειο βούτυρο και φρούτα έναντι γλυκών όπως το κρουασάν.
1. Οι αυστηροί περιορισμοί στο φαγητό φέρνουν τα αντίστροφα αποτελέσματα. Το παιδί κάνει λάθος συνειρμούς, θεωρεί το φαγητό απαγορευμένο και αισθάνεται τύψεις και ενοχές.
2. Το φαγητό είναι βασική ανάγκη. Δεν το χρησιμοποιούμε για επιβράβευση, παρηγοριά ή τιμωρία.
3. Παροτρύνουμε το παιδί να φάει όσο επιθυμεί και όχι να «αδειάσει» το πιάτο του.
4. Τρώμε αργά. Όταν τρώμε γρήγορα ή «στο πόδι» το αίσθημα κορεσμού αργεί να έρθει και οδηγούμαστε σε μεγαλύτερη κατανάλωση φαγητού ή επιδόρπιου. Μια καλή μέθοδος είναι να μάθουμε στο παιδί μας να ακουμπά το πιρούνι στο πιάτο ανάμεσα στις μπουκιές.
5. Σερβίρουμε το φαγητό όπως στα ρεστοράν. Πρώτο πιάτο σαλάτα και μετά περνάμε στο κυρίως. Έτσι επιμηκύνουμε τη διάρκεια του γεύματος και βοηθάμε ένα λαίμαργο παιδί να ελέγξει καλύτερα την όρεξή του.
6. Διακοσμούμε με δημιουργικό τρόπο το πιάτο του ώστε να χορτάσει πρώτα με το μάτι.
7. Του ζητάμε να μας βοηθήσει στην κουζίνα και στη διακόσμηση των γευμάτων.
Φυσικά, πρέπει να έχουμε πάντα στο μυαλό μας, πως η όρεξη ενός παιδιού μεταβάλλεται ανά περιόδους, ακολουθώντας το ρυθμό ανάπτυξης του. Άρα σε ένα παιδί που έχει μάθει να αναγνωρίζει την πραγματική πείνα και επιμένει για μεγαλύτερη ποσότητα φαγητού ή πιο συχνά ενδιάμεσα γεύματα, προσφέρουμε όσο γίνεται πιο υγιεινές επιλογές.
Αν δείτε ότι η κατάσταση δε βελτιώνεται, τότε μπορείς να μιλήσεις με κάποιον ειδικό για να σου δώσει τις σωστές κατευθυντήριες γραμμές.