Η έρευνα, που δημοσιεύτηκε στις 13 Ιουνίου στο Proceedings of the National Academy of Sciences (PNAS), θα μπορούσε να βοηθήσει στην εξήγηση των διαφορών στην υγεία που σχετίζεται με την ηλικία και στον εντοπισμό πιθανών σημείων παρέμβασης. “Καθώς ο παγκόσμιος πληθυσμός των ηλικιωμένων αυξάνεται, η κατανόηση των διαφορών στην υγεία που σχετίζεται με την ηλικία είναι απαραίτητη. Οι αλλαγές που σχετίζονται με την ηλικία στο ανοσοποιητικό σύστημα διαδραματίζουν κρίσιμο ρόλο στην επιδείνωση της υγείας”, δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Eric Klopack, μεταδιδακτορικός μελετητής στη Leonard Davis Γεροντολογική Σχολή του USC – Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνια. «Αυτή η μελέτη βοηθά στην αποσαφήνιση των μηχανισμών που εμπλέκονται στην επιτάχυνση της γήρανσης του ανοσοποιητικού».
Καθώς οι άνθρωποι γερνούν, το ανοσοποιητικό σύστημα αρχίζει φυσιολογικά μια σημαντική υποβάθμιση, μια κατάσταση που ονομάζεται ανοσολογισμός. Με την προχωρημένη ηλικία, το ανοσοποιητικό προφίλ ενός ατόμου εξασθενεί και περιλαμβάνει πάρα πολλά φθαρμένα λευκά αιμοσφαίρια που κυκλοφορούν και πολύ λίγα φρέσκα, «υγιή» λευκά αιμοσφαίρια έτοιμα να επιτεθούν σε νέους εισβολείς. Η γήρανση του ανοσοποιητικού συστήματος συνδέεται όχι μόνο με τον καρκίνο, αλλά με καρδιαγγειακές παθήσεις, αυξημένο κίνδυνο πνευμονίας, μειωμένη αποτελεσματικότητα των εμβολίων και γήρανση του συστήματος οργάνων.
Αλλά τι εξηγεί τις δραστικές διαφορές υγείας στους ενήλικες της ίδιας ηλικίας; Οι ερευνητές του USC ήθελαν να δουν αν θα μπορούσαν να αποκαλύψουν τη σχέση μεταξύ της έκθεσης στο άγχος στη διάρκεια της ζωής -που είναι γνωστός παράγοντας, ο οποίος υπομονεύει την υγεία- και της μείωσης της δύναμης του ανοσοποιητικού συστήματος. Αναζήτησαν και διασταύρωσαν τεράστια σύνολα δεδομένων από τη Μελέτη Υγείας και Συνταξιοδότησης του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν. Για να υπολογίσουν την έκθεση σε διάφορες μορφές κοινωνικού στρες, οι ερευνητές ανέλυσαν απαντήσεις από ένα εθνικό δείγμα 5.744 ενηλίκων άνω των 50 ετών. Απάντησαν σε ένα ερωτηματολόγιο που είχε σχεδιαστεί για να αξιολογήσει τις εμπειρίες των ερωτηθέντων με το κοινωνικό στρες, συμπεριλαμβανομένων αγχωτικών γεγονότων της ζωής, χρόνιου στρες, και διακρίσεων διά βίου.
Στη συνέχεια, τα δείγματα αίματος από τους συμμετέχοντες αναλύθηκαν μέσω μιας εργαστηριακής τεχνικής που μετράει και ταξινομεί τα κύτταρα του αίματος καθώς περνούν ένα προς ένα σε μια στενή ροή μπροστά από ένα λέιζερ. Όπως ήταν αναμενόμενο, τα άτομα με υψηλότερα σκορ στρες είχαν παλαιότερα φαινομενικά ανοσοποιητικά προφίλ και υψηλότερα ποσοστά φθαρμένων λευκών αιμοσφαιρίων. Η συσχέτιση μεταξύ αγχωτικών γεγονότων της ζωής και λιγότερων υγιών Τ-λεμφοκυττάρων έτοιμων να αμυνθούν παρέμεινε ισχυρή ακόμη και μετά τον έλεγχο για την εκπαίδευση, το κάπνισμα, το ποτό, τον ΔΜΣ και τη φυλή ή την εθνικότητα.