Τηλεόραση Παιδιά: Τα νήπια που έβλεπαν περισσότερη τηλεόραση είχαν σημαντικά περισσότερες πιθανότητες από εκείνα που έβλεπαν λιγότερη τηλεόραση να καταναλώσουν ποτά με ζάχαρη και πρόχειρα φαγητά, με βάση στοιχεία από 529 παιδιά. Προηγούμενη έρευνα είχε δείξει μια σχέση μεταξύ του χρόνου οθόνης και της κακής διατροφής, αλλά οι περισσότερες αφορούσαν παιδιά σχολικής ηλικίας. Η σχέση στα νήπια δεν έχει μελετηθεί καλά, είπε η Melissa R. Lutz, MD, του Πανεπιστημίου Johns Hopkins της Βαλτιμόρης, σε μια παρουσίαση στην ετήσια συνάντηση των Παιδιατρικών Ακαδημαϊκών Εταιρειών Pediatric Academic Societies.
Η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής δεν συνιστά επί του παρόντος την αποφυγή ψηφιακών μέσων για παιδιά κάτω των 18-24 μηνών και μία ώρα ή λιγότερο την ημέρα για παιδιά ηλικίας 2-5 ετών.
Για να εξετάσουν τη συσχέτιση μεταξύ του χρόνου τηλεόρασης και των διατροφικών πρακτικών σε παιδιά ηλικίας 2 ετών, οι ερευνητές διεξήγαγαν μια δευτερογενή ανάλυση δεδομένων από 529 παιδιά που παρουσιάστηκαν για την επίσκεψή τους στην καλή ηλικία των 2 ετών σε ένα μόνο κέντρο.
Ο πληθυσμός της μελέτης ήταν 52% Λατίνοι/ισπανόφωνοι και 30% μη Λατίνοι/ισπανόφωνοι μαύροι και το 69% είχε ετήσιο οικογενειακό εισόδημα μικρότερο από 20.000 $. Ο μέσος χρόνος παρακολούθησης τηλεόρασης καθημερινά ήταν 42 λεπτά.
Τα δεδομένα ελήφθησαν από συμμετέχοντες στη Μελέτη Παρέμβασης Greenlight, μια τυχαιοποιημένη δοκιμή ενός προγράμματος πρόληψης της παχυσαρκίας σε τέσσερις ακαδημαϊκές παιδιατρικές κλινικές πρωτοβάθμιας φροντίδας στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο ημερήσιος χρόνος οθόνης και οι διατροφικές πρακτικές βασίστηκαν σε αναφορές γονέων και περιελάμβαναν ημερήσιο όγκο χυμού, ημερήσιο αριθμό φρούτων και λαχανικών, ημερήσιο αριθμό πρόχειρων φαγητών όπως πατατάκια, παγωτό, τηγανητές πατάτες και γρήγορο φαγητό και κατανάλωση ζάχαρης- ζαχαρούχα ποτά.
Η διατομεακή ανάλυση έλεγξε για τη φυλή/εθνικότητα, τα οφέλη του Προγράμματος Γυναικών, Βρεφών και Παιδιών, τον αριθμό των παιδιών στο σπίτι, το επίπεδο εκπαίδευσης των φροντιστών και το οικογενειακό εισόδημα.
Σε προσαρμοσμένη ανάλυση, περισσότερο από μία ώρα τηλεοπτικού χρόνου συσχετίστηκε σημαντικά με την πρόσληψη πρόχειρου φαγητού, με αναλογίες πιθανοτήτων 1,12 για 90 λεπτά και 1,25 για 120 λεπτά.
Παρόμοιες συσχετίσεις παρατηρήθηκαν για τηλεοπτικούς χρόνους 90 λεπτών και 120 λεπτών και πρόσληψη φαστ φουντ και ποτών με ζάχαρη.
Επιπλέον, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα νήπια που έβλεπαν τηλεόραση κατά τη διάρκεια των γευμάτων είχαν περισσότερες από διπλάσιες πιθανότητες να καταναλώσουν ποτά με ζάχαρη (OR, 2,74), πρόχειρο φαγητό (OR, 2,72), γρήγορο φαγητό (OR, 2,09) και μόνο περίπου τα μισά είναι πιθανό να καταναλώνουν φρούτα και λαχανικά (OR, 0,62).
Τα ευρήματα της μελέτης περιορίστηκαν από διάφορους παράγοντες, συμπεριλαμβανομένου του εγκάρσιου σχεδιασμού, της εξάρτησης από τις αυτοαναφορές του φροντιστή, της πιθανότητας υπολειπόμενης σύγχυσης και του χαμηλού μέσου χρόνου οθόνης, σημείωσε ο Lutz.
Ωστόσο, τα αποτελέσματα υποδεικνύουν ότι «ο αυξημένος χρόνος τηλεόρασης στην οθόνη και η τηλεόραση με τα γεύματα συνδέθηκαν και τα δύο με κακές διατροφικές πρακτικές σε παιδιά 2 ετών», είπε.
Η μελλοντική έρευνα θα πρέπει να περιλαμβάνει ανάλυση του παθητικού χρόνου οθόνης, καθώς και τη σχέση μεταξύ χρόνου οθόνης και διατροφής με άλλες ψηφιακές συσκευές πέρα από την τηλεόραση, πρόσθεσε. Η covid οδήγησε σε υψηλότερο χρόνο οθόνης
Η τρέχουσα μελέτη είναι ιδιαίτερα σημαντική αυτή τη στιγμή λόγω της αυξημένης έκθεσης στην οθόνη για πολλά μικρά παιδιά στον απόηχο της συνεχιζόμενης πανδημίας, είπε σε συνέντευξή της η Karalyn Kinsella, MD, παιδίατρος σε ιδιωτικό ιατρείο στο Cheshire, Conn.
«Η χρήση του χρόνου στην οθόνη έχει αυξηθεί ακόμη περισσότερο από ό,τι πριν [την πανδημία] και αυτή η μελέτη είναι μια υπενθύμιση για να ρωτήσουμε τους γονείς μικρών παιδιών σχετικά με τον χρόνο οθόνης και το διατροφικό ιστορικό».
Η Kinsella είπε ότι δεν εξεπλάγη από τα ευρήματα της μελέτης. Στην πρακτική της, “Βλέπω οικογένειες που χρησιμοποιούν περισσότερο χρόνο οθόνης γενικά, οι οποίες είναι επίσης πιο πιθανό να έχουν διαθέσιμο χυμό και πρόχειρο φαγητό. Εάν τα παιδιά δεν είχαν πρόσβαση στις οθόνες, πιστεύω ότι θα εξακολουθούσαν να έχουν πρόσβαση σε ανθυγιεινά τρόφιμα. Πιστεύω χρειάζεται έρευνα για το γιατί ο χρόνος οθόνης είναι τόσο υψηλός σε ορισμένες οικογένειες”.