Η διάρκεια βιωσιμότητας του ασφαλιστικού τέθηκε στον υπουργό Υγείας από βουλευτή του Ποταμιού σε επερώτηση στη Βουλή. Το θέμα της κοινωνικής ασφάλισης ήρθε πάλι στην επικαιρότητα, μιας και απασχολεί καθημερινά τους Έλληνες πολίτες κι απ’ ό,τι φαίνεται θα συνεχίσει να απασχολεί.
Το σημαντικό αυτό ερώτημα τέθηκε στον Υπουργό Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, κο Κατρούγκαλο από το Βουλευτή Λάρισας, κο Κώστα Μπαργιώτα, σε παρέμβαση του στην Επιτροπή για την παρακολούθηση του Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης.
Συγκεκριμένα ο κος Μπαργιώτας ρώτησε: «έχουμε τελειώσει με αυτό, είναι βιώσιμο και μετά το 2018 ή είναι μια ενδιάμεση πορεία, στην οποία, θα χρειαστεί να περικόψουμε συντάξεις για να κατεβάσουμε το έλλειμμα κάτω από το 11% του Α.Ε.Π. και στον ευρωπαϊκό μέσο όρο; Θα συζητάμε επιμέρους τεχνικά σημεία εφαρμογής ή θα συζητήσουμε πολύ σύντομα για ένα νέο ασφαλιστικό με νέους όρους και από την αρχή;»
Ο κος Μπαργιώτας τόνισε ότι ο νέος ασφαλιστικός νόμος παρουσιάζει κάποια προβλήματα, επισημαίνοντας το θέμα της εισπραξιμότητας και τους ενδοιασμούς για το πώς θα εισπραχθούν οι εισφορές στο εξής.
Στη χώρας μας υπάρχει μακράν το μεγαλύτερο έλλειμμα συντάξεων ως ποσοστού επί του Α.Ε.Π. στην Ευρώπη και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο έχει ισχυρές επιφυλάξεις για το αν είναι ρεαλιστικοί οι στόχοι της εισπραξιμότητας στο ύψος των ποσοστών, γι’ αυτό και πιέζει για αναπροσαρμογή των συντάξεων προς τα κάτω, νέο τρόπο συντάξεων κι επέκταση των αλλαγών και σε όσους πρόλαβαν να συνταξιοδοτηθούν μέχρι τον Ιούνιο.
Το 50% των συνταξιούχων στη χώρα είναι κάτω από το όριο της φτώχειας. Υπάρχει τεράστια σύγχυση για τις επικουρικές σχετικά με το τι περικόπτεται, πώς κι από πού. Ο κος Μπαργιώτας ζήτησε να διευκρινθεί τι μέλλει γενέσθαι με τις κύριες και επικουρικές συντάξεις.
Η κοινωνική ασφάλιση στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια βρίσκεται υπό αμφισβήτηση λόγω της οικονομικής κρίσης και των αλλεπάλληλων περικοπών σε μισθούς και συντάξεις. Έτσι τα προβλήματα που εντοπίζονται είναι οι χρηματοοικονομικές ελλείψεις, αλλά και η παρεμπόδιση της οικονομικής ανάπτυξης. Με αυτόν τον τρόπο καταστρατηγείται η έννοια του κράτους πρόνοιας, αφού δεν μπορεί πλέον να προσφέρει μια υποτυπώδη και αξιοπρεπή κοινωνική ασφάλιση στον πολίτη.