Ρεπορτάζ Υγείας

Ως αναπηρία αναγνωρίζει νομικά την παχυσαρκία η Ε.Ε.

Ως αναπηρία αναγνωρίζει νομικά την παχυσαρκία η Ε.Ε.
Ως αναπηρία μπορεί να εκλαμβάνεται νομικά η παχυσαρκία, εφόσον καθιστά δύσκολη την επαγγελματική ζωή του προσώπου το οποίο υποφέρει από αυτή, γεγονός που σημαίνει ότι καλύπτεται από την ευρωπαϊκή νομοθεσία κατά των διακρίσεων στον χώρο εργασίας. Η απόφαση ελήφθη μετά την προσφυγή στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης δικαστηρίου της Δανίας, το οποίο εξέταζε την υπόθεση […]

Ως αναπηρία μπορεί να εκλαμβάνεται νομικά η παχυσαρκία, εφόσον καθιστά δύσκολη την επαγγελματική ζωή του προσώπου το οποίο υποφέρει από αυτή, γεγονός που σημαίνει ότι καλύπτεται από την ευρωπαϊκή νομοθεσία κατά των διακρίσεων στον χώρο εργασίας.

Η απόφαση ελήφθη μετά την προσφυγή στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης δικαστηρίου της Δανίας, το οποίο εξέταζε την υπόθεση εργαζόμενου σε κέντρο φροντίδας παιδιών, ο οποίος κατήγγειλε ότι απολύθηκε επειδή είναι παχύσαρκος, καθώς ζυγίζει 160 κιλά και έχει δείκτη μάζας σώματος 54.

Συγκεκριμένα ο Κάρστεν Κάλτοφτ (στη φωτογραφία), προσέφυγε στα δικαστήρια της χώρας του και υπέβαλε αγωγή, για να λάβει αποζημίωση από τον δήμο όπου εργαζόταν, θεωρώντας ότι έπεσε θύμα παράνομων διακρίσεων στο χώρο εργασίας εξαιτίας του βάρους του.

Το δανέζικο δικαστήριο με τη σειρά του απευθύνθηκε στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να μάθει αν το ευρωπαϊκό δίκαιο απαγορεύει τις διακρίσεις με βάση το βάρος και αν ο Κάλτοφτ μπορεί να θεωρηθεί ανάπηρος.

Το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποφάσισε ότι η ευρωπαϊκή νομοθεσία δεν περιλαμβάνει κάποια απαγόρευση των διακρίσεων στο χώρο εργασίας εξαιτίας του βάρους του εργαζόμενου. Απαγορεύει όμως τις διακρίσεις εξαιτίας μιας αναπηρίας. 

Επιπλέον το Δικαστήριο της Ε.Ε. διευκρίνησε ότι αν το βάρος του εργαζόμενου εμποδίζει «την πλήρη και αποτελεσματική συμμετοχή του προσώπου αυτού στην επαγγελματική ζωή στην ίδια βάση με τους υπόλοιπους εργαζόμενους», τότε μπορεί να θεωρηθεί αναπηρία. Έτσι καλύπτεται από τη νομοθεσία κατά των διακρίσεων στον χώρο εργασίας. Έτσι εναπόκειται στο δανέζικο δικαστήριο να αποφασίσει αν αυτό ισχύει στην περίπτωση του Κάλτοφτ.