Η Ο.Ε.Ν.Γ.Ε., (Ομοσπονδία Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας) στηλιτεύει με επιστολή της το νέο τιμωρητικό μοντέλο πρόληψης του καρκίνου. Ο πρόεδρος της Ο.Ε.Ν.Γ.Ε., κ. Δημήτρης Βαρνάβας, αναφέρεται στο ζήτημα που έχει προκύψει τις τελευταίες μέρες και το οποίο έχει δημιουργήσει αλλεπάλληλα σχόλια στον τύπο σχετικά την απόφαση του Υπουργείου Υγείας και του Υπουργού κ. Κουρουμπλή να τιμωρήσει τους πολίτες που παρουσιάζουν καρκίνο.
Συγκεκριμένα, ο κ. Βαρνάβας αναφέρει ότι, «υπάρχουν δεκάδες προβλήματα στη δημόσια υγεία που προκαλούνται από το σύγχρονο τρόπο ζωής και τα οποία οι πολιτικές υγείας μπορούν να αντιμετωπίσουν εφαρμόζοντας κυρίως πρακτικές πρόληψης. Ως τέτοιες πρακτικές εννοούμε την ενημέρωση, την πειθώ και τη δυνατότητα των πολιτών να κάνουν χρήση των εξελίξεων που έχει πετύχει η επιστήμη τα τελευταία χρόνια.
Η παχυσαρκία, το κάπνισμα, ο καρκίνος και η χρήση εξαρτησιογόνων ουσιών είναι τα γνωστότερα από τα προβλήματα δημόσιας υγείας, για τα οποία οι ανεπτυγμένες κοινωνίες καταβάλουν σήμερα πολύ μεγάλο τίμημα. Οι εξαναγκασμοί, άμεσοι ή έμμεσοι, έχει αποδειχτεί πως μπορούν να επιφέρουν μόνο βραχυπρόθεσμα οφέλη, διαχρονικά όμως αποτυγχάνουν και μάλιστα προκαλούν πολλές φορές τα αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα.
Τούτων δοθέντων προκαλεί απορία η απόφαση του Υπουργού Υγείας κ. Κουρουμπλή να παρουσιάσει δημοσίως ένα τιμωρητικό μοντέλο πρόληψης του καρκίνου, λες και δε συνιστά από μόνη της βαριά τιμωρία η εκδήλωση της ίδιας της νόσου, την οποία οι άνθρωποι αποφεύγουν ακόμη και να ονοματίσουν. Είναι αδόκιμο, όταν η ιατρική επιστήμη έχει συσσωρεύσει τεράστια εμπειρία και γνώση, να επιχειρούν οι πολιτικοί να εφαρμόσουν δικά τους αυτοσχέδια μοντέλα, τα οποία ιστορικά έχουν αποδειχτεί αδιέξοδα και κοστοβόρα.»
Οι δηλώσεις του κυρίου Βαρνάβα έχουν προκαλέσει αίσθηση, καθώς σημειώνουν με τον πλέον ευπρεπή και εύγλωττο τρόπο την αδυναμία του Υπουργείου Υγείας να λειτουργήσει προστατευτικά για το σύνολο των ανθρώπων και όχι ως ο μεγάλος τιμωρός. Καλό θα ήταν στο Υπουργείο Υγείας να λάβουν αποφάσεις πρόληψης και ευαισθητοποίησης και όχι ακραίες αποφάσεις.