της Γεωργίας Αθ. Σκιτζή
Ανεφάρμοστη είναι στην πράξη η ευρωπαϊκή οδηγία 2003/88/ΕΚ που θέτει πλαφόν στην εβδομαδιαία απασχόληση των ιατρών του ΕΣΥ. Ενώ επί της ουσίας θα έπρεπε να έχει καθιερωθεί ως βάση για την οργάνωση του χρόνου εργασίας η μέχρι 12 ώρες συνεχής εργασία με παρουσία στο χώρο εργασίας, αυτό στην ουσία δεν εφαρμόζεται λόγω σοβαρών ελλείψεων στο προσωπικό.
Υπενθυμίζεται ότι ως 12ωρη εργασία νοούνται:
α) οι 7 ώρες του τακτικού πενθήμερου ωραρίου ακολουθούμενες από 5 ώρες ενεργής εφημερίας,
β) οι 12 ώρες συνεχούς απασχόλησης τις καθημερινές κατά τις βραδινές και νυχτερινές ώρες με παρουσία στο χώρο εργασίας,
γ) οι 12 ώρες συνεχούς απασχόλησης κατά το Σάββατο, Κυριακή ή Αργία με παρουσία στο χώρο εργασίας,
δ) η συνεχής ή διακεκομμένη απασχόληση εντός του χώρου εργασίας και μετά από κλήση κατά τις εφημερίες ετοιμότητας η οποία δεν δύναται να υπερβαίνει συνολικά το μέγιστο όριο των 12 ωρών.
Προβλέπεται το ανώτατο όριο εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας των γιατρών το οποίο δεν μπορεί να ξεπερνά συνολικά τις 48 ώρες (τακτικό ωράριο συν ώρες εφημερίας) με περίοδο αναφοράς (μέσο όρο) τους τέσσερις μήνες.
Εν μέσω πανδημίας αλλά και προηγουμένως, οι γιατροί συνεχίζουν να εκτελούν εξαντλητικά ωράρια εργασίας με συνεχόμενες εφημερίες και ενώ ακούνε διαρκώς για προσλήψεις, επί τις ουσίας οι λύσεις που προκρίνει το υπουργείο Υγείας δεν είναι μόνιμες αλλά εμβαλωματικές.
Για να είμαστε ακριβείς, ο νόμος του 12ώρου προβλέπει ανώτερο όριο 48ωρών την εβδομάδα, με δυνατότητα επέκτασης στις 60 με σύμφωνη γνώμη του γιατρού. Επομένως, κάθε σιωπηρή παραβίαση του εβδομαδιαίου 48ώρου χωρίς διαμαρτυρία σημαίνει και σιωπηρή αποδοχή του παλιού ωραρίου. Συνεπώς, σε περίπτωση ιατρικού λάθους ή παράλειψης, η όποια νομική διαδικασία θα κινηθεί εις βάρος των γιατρών. Θα πρέπει δε να επισημανθεί, ότι οι 12ωρες εφημερίες δεν αναφέρονται ρητά πουθενά. Απλά είναι ο μόνος λογικός τρόπος προκειμένου να βγει το 48ωρο. Αλλά ακόμα και με 60ωρο είναι αδύνατον να βγει το πρόγραμμα για ορισμένες κλινικές που οι ελλείψεις είναι τραγικές.