Οι πιθανοί βιολογικοί μηχανισμοί που εξηγούν αυτό το "παράδοξο επιβίωσης της παχυσαρκίας" στους ηλικιωμένους μπορεί να σχετίζονται με χαμηλότερο ποσοστό απώλειας οστικής μάζας, το οποίο μειώνει τις επιπτώσεις των επεισοδίων πτώσης και τραύματος και μεγαλύτερα διατροφικά αποθέματα για την αντιμετώπιση περιόδων μεγάλου στρες».
Διαβήτης 2: Νέα έρευνα που παρουσιάζεται στο φετινό Ευρωπαϊκό Συνέδριο για την Παχυσαρκία (ECO) στη Βενετία της Ιταλίας (12-15 Μαΐου), προσδιορίζει το βέλτιστο εύρος σωματικού βάρους για ενήλικες με διαβήτη τύπου 2 ώστε να ελαχιστοποιηθεί ο κίνδυνος θανάτου από οποιαδήποτε καρδιαγγειακή νόσο, συμπεριλαμβανομένης της ανεπάρκειας καρδιάς, καρδιακές παθήσεις, εγκεφαλικό επεισόδιο και χρόνια νεφρική νόσο.
Τα ευρήματα, που βασίζονται σε δεδομένα υγείας από την UK Biobank, δείχνουν ότι για ενήλικες ηλικίας 65 ετών και κάτω, η διατήρηση δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ) εντός του φυσιολογικού εύρους 23–25 kg/m² συσχετίστηκε με τον χαμηλότερο κίνδυνο θανάτου από καρδιαγγειακή νόσο. Αλλά για τα άτομα άνω των 65 ετών, το ότι ήταν μέτρια υπέρβαροι με ΔΜΣ 26–28 kg/m², είχαν τον χαμηλότερο κίνδυνο. Η διατήρηση ενός υγιούς βάρους είναι ζωτικής σημασίας για τη μείωση του κινδύνου καρδιαγγειακών παθήσεων, ιδιαίτερα για τα άτομα με διαβήτη τύπου 2 που έχουν προδιάθεση για καρδιαγγειακές παθήσεις και θάνατο. Ωστόσο, δεν είναι σαφές εάν το βέλτιστο εύρος ΔΜΣ για άτομα με διαβήτη τύπου 2 ποικίλλει ανάλογα με την ηλικία. Για να καλύψουν αυτά τα κενά γνώσης, οι ερευνητές διερεύνησαν τις ηλικιακές διαφορές στη συσχέτιση μεταξύ του ΔΜΣ και του κινδύνου καρδιαγγειακού θανάτου σε 22.874 συμμετέχοντες στη Biobank του Ηνωμένου Βασιλείου με προηγούμενη διάγνωση διαβήτη τύπου 2 τη στιγμή που εγγράφηκαν μεταξύ 2006 και 2010. Ασθενείς με προηγούμενες καρδιαγγειακές παθήσεις δεν αποκλείσθηκαν. Η μέση ηλικία όλων των συμμετεχόντων ήταν 59 ετών και περίπου το 59% ήταν γυναίκες. Η καρδιαγγειακή τους υγεία παρακολουθήθηκε, χρησιμοποιώντας συνδεδεμένα αρχεία υγείας, για σχεδόν 13 χρόνια κατά τη διάρκεια των οποίων 891 συμμετέχοντες πέθαναν από καρδιαγγειακά νοσήματα. Οι ερευνητές ανέλυσαν δεδομένα σε δύο ηλικιακές ομάδες—ηλικιωμένους (άνω των 65 ετών) και μεσήλικες (ηλικία 65 ετών ή νεότερους)—και αξιολόγησαν τη σχέση μεταξύ μεταβλητών όπως ο ΔΜΣ, η περίμετρος της μέσης και η αναλογία μέσης προς ύψος και κίνδυνος καρδιαγγειακού θανάτου.
Το βέλτιστο σημείο αποκοπής ΔΜΣ υπολογίστηκε επίσης σε διαφορετικές ηλικιακές ομάδες και τα ευρήματα προσαρμόστηκαν για τους παραδοσιακούς καρδιομεταβολικούς παράγοντες κινδύνου και άλλους παράγοντες που σχετίζονται με δυσμενείς καρδιαγγειακές εκβάσεις, όπως ηλικία, φύλο, ιστορικό καπνίσματος, κατανάλωση αλκοόλ, επίπεδο σωματικής άσκησης και ιστορικό των καρδιαγγειακών παθήσεων. Οι αναλύσεις διαπίστωσαν ότι στην ομάδα μέσης ηλικίας, η ύπαρξη ΔΜΣ στο εύρος υπέρβαρων (25 kg/m² έως 29,9 kg/m²) συσχετίστηκε με 13% μεγαλύτερο κίνδυνο θανάτου από καρδιαγγειακή νόσο από εκείνες με ΔΜΣ στο φυσιολογικό εύρος (λιγότερο από 25,0 kg/m²). Ωστόσο, στην ομάδα ηλικιωμένων, η ύπαρξη ΔΜΣ στην περιοχή υπέρβαρων (25 kg/m² έως 29,9 kg/m²) συσχετίστηκε με 18% χαμηλότερο κίνδυνο θανάτου σε σύγκριση με την ύπαρξη ΔΜΣ στο φυσιολογικό εύρος (λιγότερο από 25,0 kg/m² m²). Η σχέση μεταξύ του ΔΜΣ και του κινδύνου καρδιαγγειακού θανάτου εμφάνισε ένα μοτίβο σε σχήμα U, ακόμη και μετά τη στρωματοποίηση ανά ηλικία, επομένως το βέλτιστο σημείο αποκοπής ΔΜΣ ήταν διαφορετικό στις ηλικιωμένες και μεσήλικες ομάδες. Για την ομάδα μέσης ηλικίας, η βέλτιστη αποκοπή ΔΜΣ ήταν 24 kg/m², ενώ για την ομάδα ηλικιωμένων ήταν 27 kg/m². Κατά συνέπεια, μπορούν να αναπτυχθούν εξατομικευμένα σχέδια θεραπείας σε κλινικά περιβάλλοντα προσαρμόζοντας συστάσεις σε διαφορετικές ηλικιακές ομάδες. Οι ερευνητές βρήκαν επίσης μια θετική σχέση μεταξύ της περιφέρειας της μέσης και της αναλογίας μέσης προς ύψος και του κινδύνου καρδιαγγειακού θανάτου. Καθώς η περίμετρος της μέσης αυξανόταν, αντίστοιχη αύξηση παρουσίαζε και ο κίνδυνος καρδιαγγειακού θανάτου.
Όταν ο πληθυσμός της μελέτης χωρίστηκε σε κατηγορίες μεγαλύτερης και μέσης ηλικίας, αυτή η ανοδική τάση παρέμεινε σταθερή. Παρόμοια μοτίβα παρατηρήθηκαν για την αναλογία μέσης προς ύψος. Ωστόσο, δεν εντοπίστηκε σημαντικό σημείο αποκοπής ΔΜΣ. «Είναι σημαντικό ότι αποδεικνύουμε πως ο βέλτιστος ΔΜΣ για τα άτομα με διαβήτη τύπου 2 ποικίλλει ανάλογα με την ηλικία, ανεξάρτητα από τους παραδοσιακούς καρδιομεταβολικούς παράγοντες κινδύνου» λέει ο επικεφαλής συγγραφέας Δρ Shaoyong Xu από το Κεντρικό Νοσοκομείο Xiangyang, Συνδεδεμένο Νοσοκομείο του Πανεπιστημίου Τεχνών και Επιστημών του Hubei, (Xiangyang Central Hospital, Affiliated Hospital of Hubei University of Arts and Science, Xiangyang) στην Κίνα. Πρόκειται για μια μελέτη παρατήρησης και, ως εκ τούτου, δεν μπορεί να τεκμηριώσει την αιτία. Και οι ερευνητές αναγνωρίζουν διάφορους περιορισμούς στα ευρήματά τους, συμπεριλαμβανομένου του μικρού αριθμού καρδιαγγειακών θανάτων και της απουσίας πληροφοριών σχετικά με τον τύπο της καρδιαγγειακής νόσου ή συγκεκριμένες θεραπείες. Σημειώνουν επίσης ότι οι περισσότεροι από τους συμμετέχοντες στη μελέτη UK Biobank είναι λευκοί, οπότε τα ευρήματα μπορεί να μην ισχύουν για άτομα άλλων εθνικοτήτων. Επίσης, η φύση της μελέτης κοόρτης μπορεί να δημιουργήσει πιθανά σφάλματα ταξινόμησης που θα μπορούσαν να επηρεάσουν εν μέρει τα συμπεράσματα, επειδή οι ανθρωπομετρικές μετρήσεις αξιολογήθηκαν μόνο στην αρχή της μελέτης και το σωματικό βάρος μπορεί να αλλάξει κατά τη διάρκεια της περιόδου παρακολούθησης.
Παρέχεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση για τη Μελέτη της Παχυσαρκίας
Ακολουθήστε το healthweb.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Ακολουθήστε το healthweb.gr στο κανάλι μας στο YouTube
