Covid -19: Δύο φάρμακα που χρησιμοποιούνται συνήθως για τη θεραπεία φλεγμονωδών ασθενειών, όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα και η ψωρίαση δεν συντόμευσαν τον χρόνο ανάρρωσης των ασθενών που νοσηλεύονται με σοβαρή COVID-19, αλλά μείωσαν την πιθανότητα θανάτου σε σύγκριση με την καθιερωμένη φροντίδα και μόνο, σύμφωνα με μια εθνική μελέτη με επικεφαλής την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Ουάσινγκτον στο Σεντ Λούις. Η μελέτη συντονίστηκε από το Εθνικό Κέντρο για την Προώθηση των Μεταφραστικών Επιστημών (NCATS) των Εθνικών Ινστιτούτων Υγείας (NIH), που επίσης ανήκουν στο HHS. Η μελέτη δημοσιεύτηκε στις 10 Ιουλίου στο JAMA.
Τον Απρίλιο του 2020, το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας NIH εγκαινίασε μια σύμπραξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα με την ονομασία ‘Επιτάχυνση των θεραπευτικών παρεμβάσεων και των εμβολίων COVID-19’ με απώτερο στόχο την επιτάχυνση της ανάπτυξης των πιο υποσχόμενων θεραπειών και εμβολίων COVID-19. Στο πλαίσιο αυτής της σύμπραξης, αναπτύχθηκε μια κλινική δοκιμή με την ονομασία ‘ACTIV-1 Διαμορφωτής του ανοσοποιητικού συστήματος’ για τη σύγκριση πολλαπλών φαρμάκων ταυτόχρονα. Οι ερευνητές αξιολόγησαν τρία αντιφλεγμονώδη φάρμακα – το infliximab, το abatacept ή το cenicriviroc – που προστέθηκαν στην καθιερωμένη θεραπεία έναντι της καθιερωμένης θεραπείας και μόνο, σε συμμετέχοντες που νοσηλεύτηκαν με COVID-19. Η συνήθης φροντίδα για τέτοιους ασθενείς περιλαμβάνει remdesivir, ένα αντιιικό φάρμακο, και δεξαμεθαζόνη, ένα κορτικοστεροειδές. Η μελέτη περιελάμβανε 1.971 ασθενείς που υποβλήθηκαν σε θεραπεία σε 95 νοσοκομεία στις ΗΠΑ και τη Λατινική Αμερική. Ακόμη και από τις πρώτες ημέρες της πανδημίας COVID-19, ήταν προφανές ότι η ανώμαλη και απορρυθμισμένη ανοσολογική απάντηση του οργανισμού στον SARS-CoV-2, τον ιό που προκαλεί τη νόσο COVID-19, είναι συχνά υπεύθυνη για την πνευμονία, την αναπνευστική ανεπάρκεια και άλλες σοβαρές συνέπειες της νόσου. “Ένα από τα θεμελιώδη ερωτήματα της πρώιμης έρευνας για την COVID-19 ήταν αν θα μπορούσαμε να αμβλύνουμε τη φλεγμονώδη διαδικασία χρησιμοποιώντας τα υπάρχοντα αντιφλεγμονώδη φάρμακα”, δήλωσε ο William G. Powderly, MD, καθηγητής Ιατρικής J. William Campbell & συνδιευθυντής του Τμήματος Λοιμωδών Νοσημάτων στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Ουάσινγκτον στο Σεντ Λούις. Ο Powderly ήταν ο εθνικός κύριος ερευνητής που ηγήθηκε της δοκιμής ACTIV-1. “Τα δεδομένα μας δείχνουν ότι δύο από τα φάρμακα που μελετήσαμε μπορούν να χορηγηθούν για τη μείωση της θνησιμότητας σε βαριά πάσχοντες ασθενείς. Ελπίζουμε ότι η μελέτη αυτή θα είναι χρήσιμη στην αναθεώρηση των κατευθυντήριων οδηγιών για τις βέλτιστες πρακτικές στη θεραπεία των ασθενών που νοσηλεύονται με COVID-19”. Όταν χρησιμοποιήθηκαν σε συνδυασμό με την καθιερωμένη φροντίδα, αυτοί οι ανοσοδιαμορφωτές δεν απέδωσαν στατιστικά σημαντική διαφορά στον χρόνο ανάρρωσης σε σύγκριση με τη μη χρήση αυτών των φαρμάκων. Ωστόσο, ο Powderly δήλωσε ότι δύο από τις τρεις φαρμακευτικές θεραπείες εξακολουθούν να έχουν κλινική σημασία, ιδίως όσον αφορά ένα από τα βασικά δευτερεύοντα καταληκτικά σημεία της μελέτης: τη θνησιμότητα. Λιγότεροι ασθενείς πέθαναν όταν έλαβαν θεραπεία με την καθιερωμένη φροντίδα συν είτε infliximab είτε abatacept, σε σύγκριση με τους ασθενείς που έλαβαν την καθιερωμένη φροντίδα συν εικονικό φάρμακο. Η θεραπεία με το τρίτο φάρμακο, το cenicriviroc, διακόπηκε πρόωρα επειδή τα δεδομένα δεν έδειξαν κανένα όφελος. Το abatacept, χρησιμοποιείται για τη θεραπεία του πρηξίματος των αρθρώσεων, του πόνου και της κόπωσης που σχετίζονται με τη ρευματοειδή αρθρίτιδα. Χορηγείται μέσω έγχυσης και δρα μειώνοντας τις αντιδράσεις των Τ-κυττάρων. Η ινφλιξιμάμπη, χρησιμοποιείται για τη θεραπεία ενηλίκων με ρευματοειδή αρθρίτιδα σε συνδυασμό με μεθοτρεξάτη και ενηλίκων με χρόνια σοβαρή ψωρίαση πλάκας, μεταξύ άλλων καταστάσεων. Το abatacept και η infliximab χορηγήθηκαν μέσω μιας εφάπαξ έγχυσης στη δοκιμή ACTIV-1.
Για τους ασθενείς της COVID-19 που έλαβαν θεραπεία με abatacept, 56 από τους 509 ασθενείς είχαν πεθάνει έως την 28η ημέρα (11% θνησιμότητα). Στην ομάδα του εικονικού φαρμάκου, 77 από τους 510 ασθενείς είχαν πεθάνει κατά το ίδιο χρονικό διάστημα (θνησιμότητα 15,1%). Αυτή η διαφορά 4,1% αντιπροσωπεύει 21 λιγότερους θανάτους μεταξύ εκείνων που έλαβαν abatacept. Για τους ασθενείς που έλαβαν θεραπεία με infliximab, 52 από τους 517 ασθενείς είχαν πεθάνει μέχρι την 28η ημέρα (10,1% θνησιμότητα). Στην ομάδα του εικονικού φαρμάκου, 75 από τους 516 ασθενείς είχαν πεθάνει έως την 28η ημέρα (14,5% θνησιμότητα). Αυτή η διαφορά 4,4% αντιπροσωπεύει 23 λιγότερους θανάτους μεταξύ εκείνων που έλαβαν infliximab. Παρόλο που οι ανοσοδιαμορφωτές αυτής της μελέτης, όταν χρησιμοποιήθηκαν σε συνδυασμό με την καθιερωμένη θεραπεία, δεν απέδωσαν στατιστικά σημαντική διαφορά στον χρόνο ανάρρωσης, οι αριθμοί θνησιμότητας που προσδιορίστηκαν από αυτή τη μελέτη εξακολουθούν να θεωρούνται κλινικά σημαντικοί, σύμφωνα με τον Powderly. Ο Powderly δήλωσε ότι αυτού του είδους οι μελέτες είναι ζωτικής σημασίας για τους ασθενείς που νοσηλεύονται με COVID-19, καθώς σημαίνει ότι οι πιθανές επιλογές θεραπείας διευρύνονται συνεχώς. “Έχουμε πλέον δείξει ότι υπάρχουν πολλαπλές πιθανές επιλογές για τη θεραπεία της COVID”, πρόσθεσε ο Powderly. “Αλλά ιδανικά, εμείς ως γιατροί δεν θέλουμε να χρειαστεί να θεραπεύσουμε την πνευμονία COVID. Προτιμούμε πολύ να την προλαμβάνουμε, και τα εμβόλια εξακολουθούν να είναι ο καλύτερος τρόπος για την πρόληψη της σοβαρής COVID-19”.