Περισσότεροι από τρία εκατομμύρια Έλληνες υποφέρουν από χρόνιους πόνους οποιασδήποτε μορφής
Συνήθως ένα πρόβλημα πόνου αντιμετωπίζεται με ιατρικό τρόπο. Έχει, όμως, παρατηρηθεί ότι κάτω από συνθήκες έντονου άγχους και εργασιακής ανασφάλειας μπορεί να εξελιχθεί σε σοβαρή χρόνια νόσο, με σοβαρές επιπτώσεις στην ποιότητα ζωής του σθενούς.
Οποιοσδήποτε πόνος στο σώμα του ανθρώπου ξεκινά από την περιφέρεια (δέρμα, εσωτερικά όργανα) και καταλήγει στον εγκέφαλο. Ο εγκέφαλος, αφού ενημερωθεί και αξιολογήσει τον πόνο, αντιδρά είτε θετικά μειώνοντας την έντασή του, είτε αρνητικά απλώνοντας το ερέθισμα σε άλλες περιοχές του, μετατρέποντας έτσι μια απλή αίσθηση σε συναίσθημα που περιέχει δυσάρεστες παραμέτρους, π.χ. άγχος, οργή, θλίψη κ.α.
Χρόνιος πόνος είναι αυτός που διαρκεί περισσότερο από τρείς μήνες. Ενώ ο οξύς ή μικρής διάρκειας πόνος είναι σαφώς προστατευτικός και προειδοποιεί το άτομο για κάποια δυσλειτουργία του οργανισμού του, ο χρόνιος πόνος δεν είναι καθόλου χρήσιμος και όπως πίστευαν οι αρχαίοι, αποτελεί την τιμωρία των θεών στους ανθρώπους.
Υπάρχουν πολλά είδη χρόνιου πόνου. Ο πιο συχνός είναι ο νευροπαθητικός, δηλαδή ο πόνος που οφείλεται σε κάποια βλάβη μιας περιοχής του νευρικού συστήματος. Πιο περίπλοκος, όμως, είναι ο περιφερικός νευροπαθητικός πόνος, δηλαδή αυτός που εντοπίζεται στα περιφερικά νεύρα. Οι εκτιμήσεις για τον χρόνιο πόνο, με βάση τα διεθνή δεδομένα, αναφέρουν ότι από αυτόν πάσχει περίπου το 30% του πληθυσμού των αναπτυγμένων χωρών5,6,7.
Παραδείγματα τέτοιου είδους πόνου αποτελούν:
· η χρόνια οσφυαλγία,
· η χρόνια ισχιαλγία
· το αυχενικό σύνδρομο
· η διαβητική νευροπάθεια
· η χρόνια οστεοαρθρίτιδα των γονάτων
· η μεθερπητική νευραλγία
· ο καρκινικός πόνος
· ο μετεγχειρητικός πόνος κ.α.
Η θεραπεία όλων αυτών των επώδυνων συνδρόμων είναι εξαιρετικά δύσκολη. Είναι ενδεικτικό το ότι εάν κάποιος χρησιμοποιήσει όλες τις υπάρχουσες θεραπείες, ακόμη και σε συνδυασμούς, τότε θα κατορθώσει να βελτιώσει μόνο το 50% του πόνου και μόνο στο 50% των ασθενών.