της Γεωργίας Αθ. Σκιτζή
Πριν από δέκα χρόνια, οι The New York Times και η NPR έγραφαν άρθρα για τον πολλαπλασιασμό της διαφήμισης των φαρμάκων. Οι νομοθέτες και οι ομάδες των γιατρών επιχειρούν να την ενισχύσουν, καθώς οι φαρμακευτικές εταιρείες και οι εταιρείες τεχνολογίας θέλουν να αναπτυχθούν. Ωστόσο, πολλά άλλα πράγματα έχουν αλλάξει στο φαρμακευτικό marketing κατά την τελευταία δεκαετία. Η άνοδος των καναλιών κοινωνικών μέσων ενημέρωσης, η αυξανόμενη πολυπλοκότητα των ψηφιακών διαφημίσεων και στόχων, οι εφαρμογές για κινητά, οι συσκευές φωνητικής τηλεφωνίας και οι έξυπνες συσκευές βοήθησαν στη μετατόπιση της φαρμακοβιομηχανίας από την παραδοσιακή τηλεόραση και την αποστολή μηνυμάτων push push σε σύγχρονες και, όλο και πιο συχνά, online δεσμεύσεις με ασθενείς και γιατρούς.
Ενώ δεν πρόκειται να προσπαθήσουμε να κοιτάξουμε μπροστά σε ολόκληρη την επόμενη δεκαετία – παρόλο που είναι ένα σταθερό στοίχημα ότι οι συζητήσεις “ναι ή και όχι” για τη διαφήμιση φαρμάκων θα συνεχιστούν μέχρι το 2029 – δημιουργήσαμε ορισμένες αναδυόμενες τάσεις για το 2020. Οι ψηφιακοί αριθμοί εμφανώς, μαζί με τις αναδυόμενες πλατφόρμες podcast και ήχου και τα δημογραφικά στοιχεία των φροντιστών, όταν πρόκειται για τα ζητήματα που απασχολούν τους εμπόρους φαρμακείων έχουν ήδη στρέψει την προσοχή και θα συνεχίσουν να χρησιμοποιούνται και το 2020.
Παρόλο που δεν το συμπεριλάβαμε στις προβλέψεις μας (και πάλι) φέτος, η πολιτική θα παραμείνει μια δύναμη στο μάρκετινγκ φαρμακευτικών προϊόντων. Το Υπουργείο Υγείας και Ανθρωπίνων Υπηρεσιών σε σχέση με τις διαφημιζόμενους φαρμακοβιομηχανίες και η Ένωση Εθνικών Διαφημιζομένων θα συνεχίζει να βρίσκεται σε νομική διαπάλη για το ζήτημα της απαίτησης των τιμών των φαρμάκων στις τηλεοπτικές διαφημίσεις το επόμενο έτος, όπως και συνεχείς θα είναι οι προσπάθειες για την κατάργηση των εκπτώσεων φόρου στις διαφημιστικές εταιρείες.