Της Νικολέτας Ντάμπου
Μπορείτε να φανταστείτε ένα φάρμακο που θα καθιστούσε ευκολότερο να μάθετε μια γλώσσα, θα όξυνε τη μνήμη σας και θα βοηθούσε άτομα με άνοια και τη νόσο του Αλτσχάιμερ, διατηρώντας τους νευρώνες ζωντανούς;
Μία νέα έρευνα που δημοσιεύτηκε στο Journal of Neuroscience, ανέδειξε ότι ένα φάρμακο που χορηγήθηκε σε ποντίκια για να γίνουν πιο δεκτικά σε ό, τι είχαν ακούσει, τα κατέστησε ικανά να θυμηθούν περισσότερες πληροφορίες και να αναπτύξουν νέες συνδέσεις που επέτρεψαν στις αναμνήσεις αυτές, να μεταδοθούν μεταξύ των εγκεφαλικών κυττάρων.
“Η δημιουργία αναμνήσεων σε νευρολογικές παθήσεις όπως η νόσος του Alzheimer είναι συχνά κακής ποιότητας ή απουσιάζουν εντελώς όταν ένα άτομο είναι στα προχωρημένα στάδια της νόσου,” δήλωσε η Kasia Μ Bieszczad, επικεφαλής συγγραφέας και επίκουρος καθηγήτρια στη συμπεριφορική και συστημική νευροεπιστήμη, στο Τμήμα Ψυχολογίας . «Αυτό το φάρμακο θα μπορούσε να σώσει την ικανότητα της δημιουργίας μνήμης που να είναι πλούσια σε λεπτομέρειες και περιεχόμενο, ακόμη και σε προχωρημένα στάδια.”
Αυτό που συμβαίνει με άνοιες όπως η νόσος του Alzheimer είναι ότι τα κύτταρα του εγκεφάλου συρρικνώνονται και πεθαίνουν, επειδή οι συνάψεις που μεταφέρουν τις πληροφορίες από τον ένα νευρώνα στον άλλο δεν είναι πλέον ισχυρές και σταθερές και δεν υπάρχει διαθέσιμη θεραπευτική αγωγή που να ανατρέπει αυτή την κατάσταση.
Το φάρμακο που δοκιμάζεται σε αυτή τη μελέτη των ζώων είναι μεταξύ μιας κατηγορίας είναι γνωστή ως αναστολείς της HDAC και χρησιμοποιείται σε θεραπείες κατά του καρκίνου, για να σταματήσει την ενεργοποίηση των γονιδίων που μετατρέπουν τα φυσιολογικά κύτταρα σε καρκινικά. Στον εγκέφαλο, το φάρμακο αυξάνει την πλαστικότητα των νευρώνων και δημιουργεί θετικές αλλαγές που βελτιώνουν τη μνήμη. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ποντίκια του εργαστηρίου, που εκπαιδεύονταν να ακούνε έναν συγκεκριμένο ήχο για να λάβουν μια ανταμοιβή, όταν τους δόθηκε το φάρμακο μετά την προπόνηση, θυμήθηκαν αυτά που έμαθαν και απάντησαν σωστά στον τόνο σε μεγαλύτερο ποσοστό από ό, τι εκείνα που δεν τους είχε χορηγηθεί το φάρμακο.
Οι επιστήμονες διαπίστωσαν επίσης ότι τα τρωκτικά ήταν πιο «συντονισμένα» με τα σχετικά ηχητικά σήματα που ακούγονταν κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσής τους, ένα σημαντικό εύρημα σύμφωνα με την Bieszczad, καθώς, η καλύτερη επεξεργασία για την αποθήκευση σημαντικών ήχων, είναι ζωτικής σημασίας για την ανθρώπινη ομιλία και τη γλώσσα.
“Οι άνθρωποι μαθαίνουν να μιλούν και πάλι μετά από μια ασθένεια ή τραυματισμό, ενώ το ίδιο ισχύει και για εκείνους που υποβάλλονται σε κοχλιακή εμφύτευση, ώστε να αντιμετωπιστεί η κώφωση, μπορούν να βοηθηθούν από αυτό το είδος της θεραπευτικής αγωγής στο μέλλον”, δήλωσε η Bieszczad “Η εφαρμογή θα μπορούσε ακόμα και να επεκταθεί σε άτομα με μαθησιακές δυσκολίες στη γλώσσα ή τους ανθρώπους που προσπαθούν να μάθουν μια δεύτερη γλώσσα ».
Αυτή η υπερευαισθησία στην επεξεργασία των ακουστικών πληροφοριών επέτρεψε στους νευρώνες να αναδιοργανωθούν και να δημιουργήσουν νέους δρόμους, επιτρέποντας περισσότερες από τις πληροφορίες που έμαθαν να γίνουν μια μακροπρόθεσμη μνήμη.