Η NASA αναπτύσσει μια νέα τεχνική για την πρόβλεψη της έκρηξης της ελονοσίας στη Μιανμάρ από το διάστημα, καθώς η εμφάνιση νέων ανθεκτικών σε φάρμακα στελεχών στη Νοτιοανατολική Ασία απειλεί τις προσπάθειες να εξαλειφθεί η θανατηφόρα ασθένεια παγκοσμίως.
Ο στόχος της εξάλειψης της ελονοσίας παγκοσμίως μέσα σε μια γενιά, μέχρι το 2050, είναι “τολμηρός αλλά εφικτός”, υποστήριξε μια έκθεση που κυκλοφόρησε αυτή την εβδομάδα στο The Lancet. Οι περιπτώσεις ελονοσίας και οι θάνατοι ξεπέρασαν το 90 % στη Μιανμάρ από το 2010 έως το 2017, σύμφωνα με τα στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ), μια επιτυχία που αποδίδεται σε μεγάλο βαθμό σε καλύτερες υπηρεσίες αγροτικής υγείας και ευρύτερη χρήση επεξεργασμένων στοιχείων.
Αλλά η χώρα εξακολουθεί να έχει υψηλότερο επιπολασμό από τους γείτονές της στην περιοχή του Μεκόνγκ. Πολλά ανθεκτικά στα φάρμακα στελέχη λαμβάνουν χώρα σε ολόκληρη τη Νοτιοανατολική Ασία και φοβούνται ότι θα μπορούσαν να μεταναστεύσουν στην Αφρική, όπου περισσότερο από το 90% των περιπτώσεων εμφανίζονται παγκοσμίως.
Για να αντιμετωπιστεί αυτή η απειλή, η NASA αναπτύσσει τεχνολογία αιχμής για να αντιμετωπίσει τις εκδηλώσεις της ελονοσίας προτού συμβεί, δήλωσε η επιστήμονας Tatiana Loboda στην AFP. Εφαρμόζει την εμπειρογνωμοσύνη της στον γεωπεριφερειακό σχεδιασμό και στη μοντελοποίηση των κινδύνων – σε συνδυασμό με την πρόβλεψη των επιδημιών πυρκαγιών στις ΗΠΑ – για τον εντοπισμό πιθανών σημείων εστίασης, ώστε να μπορούν να κινητοποιηθούν εκ των προτέρων τα φάρμακα και οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας.
“Πολλοί άνθρωποι χρησιμοποιούν λίγο χωρικό μοντέλο … αλλά όχι στο ίδιο βάθος και δυνατότητες όπως κάνουμε εδώ”, δήλωσε ο Loboda, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Maryland. Οι δορυφόροι παρέχουν μετεωρολογικά δεδομένα, συμπεριλαμβανομένων των θερμοκρασιών της επιφάνειας της γης, της περιεκτικότητας σε νερό στην ατμόσφαιρα και των πληροφοριών σχετικά με την κάλυψη της γης, συμπεριλαμβανομένων των δασών, των θάμνων, των οικισμών ή του νερού.
Στη συνέχεια συνδυάζονται με κοινωνικοοικονομικά δεδομένα που συλλέγονται από ομάδες ερευνητών που διεξάγουν εμπεριστατωμένες έρευνες με δειγματοληπτικούς πληθυσμούς στον τομέα. Το έργο είναι μόνο στο τρίτο έτος, αλλά η ομάδα της Loboda έχει ήδη δει μια υψηλή συσχέτιση μεταξύ του ρυθμού αποδάσωσης και της ασθένειας.
Μια θεωρία που δεν έχει αποδειχθεί είναι ότι οι περιοχές αυτές – συχνά διακεκομμένες με περιοχές υλοτόμησης, ορυχεία και φυτείες – φιλοξενούν έναν δυσανάλογο αριθμό μεταναστών ή εποχιακών εργαζομένων, φέρνοντας μαζί τους νέα στελέχη του παρασίτου. Η ομάδα του Πανεπιστημίου του Maryland συνεργάζεται στενά με την τοπική αυτοδιοίκηση και στρατιωτικούς επιστήμονες, συλλέγοντας δεδομένα από πολίτες και στρατεύματα αντίστοιχα.