Σαββατοκύριακο, όλο και κάποιον αγώνα ποδοσφαίρου θα δείτε. Αν τύχει και ο διαιτητής δώσει κάποιο πέναλτι, θυμηθείτε ότι ο τερματοφύλακας εκτός από το να πέφτει σωστά πρέπει να έχει μάθει να χειρίζεται εξίσου σωστά και το στρες.
Τουλάχιστον αυτό διατείνονται ερευνητές από δυο διαφορετικά πανεπιστήμια. Ο Άντριου Λέιν, καθηγητής Άθλησης και Μάθησης του αγγλικού Πανεπιστημίου Wolverhampton τονίζει ότι «το να δέχεται κάποιος πέναλτι σχετίζεται άμεσα με την διαχείριση του στρες. Οι τερματοφύλακες πρέπει να έχουν κατακτήσει τον τρόπο, αλλά και τις τεχνικές να διαχειρίζονται τις στρεσογόνες καταστάσεις. Πρέπει να αποφασίσουν γρήγορα και να εμμείνουν στην απόφασή τους»,
Παράλληλα οι ερευνητές του επίσης αγγλικού πανεπιστήμιο Brunel, υπολόγισαν ότι οι πιο ικανοί τερματοφύλακες μπορούν να προβλέψουν τη σωστή κατεύθυνση προς την οποία θα πέσουν στο 70% των περιπτώσεων, συγκριτικά με το 52% των λιγότερο έμπειρων τερματοφυλάκων. Υπολογίστηκε μάλιστα ότι ένας τερματοφύλακας μεγάλης κλάσης μπορεί να προβλέψει την κίνηση του αντιπάλου μέχρι και 80 milisecond προτού ο ίδιος κινηθεί.
Ωστόσο, παίζουν ρόλο και άλλοι παράγοντες, όπως το μεγάλο μέγεθος της εστίας (7,3 μέτρα), η μικρή απόσταση του παίκτη που εκτελεί το πέναλτι (11 μέτρα) και ο ελάχιστος χρόνος που έχει στη διάθεσή του ο τερματοφύλακας, μειώνουν το τελικό ποσοστό επιτυχούς απόκρουσης σε 22% και δίνουν το πλεονέκτημα στον παίκτη που εκτελεί το πέναλτι.
Όσον αφορά τον εκτελεστή του πέναλτι, εκείνος λειτουργεί σαν τους παίκτες στο πόκερ, δηλαδή μπλοφάρει. Συνήθως όμως οι παίκτες έχουν ένα γερό (καλό) πόδι και με αυτό προτιμούν να σουτάρουν. Έτσι ο «διαβασμένος» τερματοφύλακας ξέρει που να περιμένει την μπάλα. Επειδή όμως συχνά μπλοφάρουν, αλλάζουν πόδι για να ξεγελούν τους τερματοφύλακες. Αλλά δεν τα καταφέρνουν πάντα.