Να μάθουν να κάνουν προπόνηση στο ράγκμπι χωρίς κράνος, ώστε να είναι πιο προσεκτικοί σε συνθήκες αγώνα, προτείνει τους αθλητές των κολεγίων ο ερευνητής Eric E. Swartz του πανεπιστημίου του Νιου Χάμσαϊρ. Όπως εξηγεί, η προπόνηση χωρίς κράνος προστατεύει τους αθλητές.
«Έπαιζα ράγκμπι για πολλά χρόνια και δεν φορούσαμε κράνη. Ξέραμε λοιπόν, πώς να πάμε πάνω στον αντίπαλο χωρίς να προτάξουμε το κεφάλι μας. Ξέραμε να προστατευτούμε» δήλωσε στο Reuters ο ερευνητής. Εξήγησε στη συνέχεια πως οι αθλητές που φοράνε κράνος ακόμα και στις προπονήσεις, νιώθουν σιγουριά πως είναι απόλυτα προστατευμένοι, άρα δεν φοβούνται να βάλουν το κεφάλι τους σε μια δύσκολη φάση. Ξέρουν ότι και ένα σκληρό τάκλιν να δεχθούν, δύσκολα θα πονέσουν.
Ο Swartz και οι συνεργάτες του χρησιμοποίησαν 50 αθλητές της πρώτης κατηγορίας του NCAA και τους χώρισαν σε δύο ομάδας. Η πρώτη ομάδα έκανε προπόνηση, δύο φορές την εβδομάδα σε περίοδο προετοιμασίας και μία φορά την εβδομάδα σε αγωνιστική περίοδο, χωρίς κράνος και χωρίς τα προστατευτικά των ώμων. Οι υπόλοιποι 25 αθλητές συνέχισαν να προπονούνται με «προστασία».
Στο τέλος της έρευνας οι ειδικοί κατέληξαν πως οι αθλητές που προπονούνταν, περιστασιακά, χωρίς κράνος, είχαν 30% λιγότερες επαφές με το κεφάλι σε σχέση με όσους έκαναν προπόνηση με κράνος. «Για πρώτη δοκιμή τα αποτελέσματα είναι πολύ πολύ ενθαρρυντικά» δήλωσε ικανοποιημένος ο Swartz.
Να σημειωθεί πως στα αμερικάνικα κολέγια, όπου το ράγκμπι είναι πολύ δημοφιλές άθλημα, οι αθλητές μειώνονται καθώς οι ίδιοι αλλά και οι γονείς τους δεν θέλουν να έχουν ατυχήματα. Η διάσειση είναι ο Νο1 κίνδυνος όσων ασχολούνται με το άθλημα, ενώ έχουν καταγραφεί και σοβαρότερα προβλήματα υγείας.
Επίσης, να αναφερθεί πως στην Αμερική αλλά και την Μεγάλη Βρετανία, σε ό,τι αφορά το ποδόσφαιρο, οι ειδικοί απαγόρευσαν στα παιδιά, ηλικίας έως 15 ετών, να κάνουν κεφαλιές, είτε σε προπόνηση είτε σε αγώνα, υπό τον ίδιο φόβο που υπάρχει και στο ράγκμπι.