Τα άτομα στα οποία εμφανίζεται Διαβήτης τύπου 2 θα μπορούσαν να βελτιώσουν σημαντικά τη μεταβολική τους υγεία αν κατά τα διαστήματα που μένουν καθιστοί έκαναν ορισμένα διαλλείματα ορθοστασίας.
Μια νέα έρευνα, με επικεφαλής την Catherine Falconer, από το Πανεπιστήμιο του Bristol, εξετάσει εις βάθος τη σημασία της σωματικής δραστηριότητας στα άτομα που πάσχουν από Διαβήτη τύπου 2. «Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι η σωματική δραστηριότητα ενσωματώνει όλες τις διαφορετικές μορφές κίνησης και ότι οι άνθρωποι δεν χρειάζεται απαραίτητα να συμμετέχουν σε συγκεκριμένη μορφή άσκησης για να είναι δραστήριοι», δήλωσε.
Οι ερευνητές αποφάσισαν να εξετάσουν το ενδεχόμενο αποτέλεσμα της αντικατάστασης μεγάλων περιόδων καθιστικής συμπεριφοράς με σύντομες περιόδους διακοπής, ελαφριάς άσκησης ή/και μέτριας έως έντονης σωματικής δραστηριότητας.
Ξεκινώντας, εξέτασαν στοιχεία από 519 ενήλικες με διαβήτη τύπου 2, από μια μεγαλύτερη μελέτη των ετών 2006-2008. Οι συμμετέχοντες που περιλαμβάνονται φορούσαν επιταχυνσιόμετρα για τη μέση τους ώστε να μετρήσουν τα επίπεδα της δραστηριότητάς τους και έκαναν τεστ αίματος για να ελέγξουν τη χοληστερόλη, τα τριγλυκερίδια, τα επίπεδα ινσουλίνης και τη γλυκόζης τους.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν οι συμμετέχοντες περνούσαν το 65 τοις εκατό της ημέρας τους κάνοντας καθιστική ζωή, ενώ το 45 τοις εκατό αυτού του χρόνου αυτού διανύθηκε ανενεργά για τον συμμετέχοντα 30λεπτα. Η ομάδα μελέτης χρησιμοποιεί στη συνέχεια μια τεχνική στατιστική ανάλυση για να συγκρίνει ποιες μπορεί να είναι οι συνέπειες της αντικατάστασης των 30 λεπτών με μια σωματική δραστηριότητα.
Με τις σύντομες περιόδους διακοπής του… «καθισιού» αν 30 λεπτά, η περίμετρος της μέσης και το βάρος των ατόμων πήγε ελαφρώς προς τα κάτω, και μειώθηκαν ακόμη περισσότερο όταν ελαφριά ή μέτρια έως έντονη σωματική δραστηριότητα έδινε τη θέση της στην… καθιστική ζωή.