Ενδιαφέροντα

Χορήγηση πλάσματος για αντιμετώπιση της Αλτσχάιμερ

Χορήγηση πλάσματος για αντιμετώπιση της Αλτσχάιμερ
Ερευνητές της Σχολής Ιατρικής του Πανεπιστημίου Stanford χαρακτήρισαν ως επιτυχή μια κλινική δοκιμή σε πρώιμη φάση, η οποία εξέτασε την ασφάλεια, την ανεκτικότητα και τη σκοπιμότητα χορήγησης ενδοφλεβίως πλάσματος από νεαρούς δότες σε άτομα με ήπιας έως μέτριας βαρύτητας νόσο Αλτσχάιμερ. Εντοπίσθηκαν επίσης κάποια σημεία που υποδηλώνουν βελτίωση στην νόσο των συμμετεχόντων. Τα αποτελέσματα της […]

Ερευνητές της Σχολής Ιατρικής του Πανεπιστημίου Stanford χαρακτήρισαν ως επιτυχή μια κλινική δοκιμή σε πρώιμη φάση, η οποία εξέτασε την ασφάλεια, την ανεκτικότητα και τη σκοπιμότητα χορήγησης ενδοφλεβίως πλάσματος από νεαρούς δότες σε άτομα με ήπιας έως μέτριας βαρύτητας νόσο Αλτσχάιμερ. Εντοπίσθηκαν επίσης κάποια σημεία που υποδηλώνουν βελτίωση στην νόσο των συμμετεχόντων.

Τα αποτελέσματα της κλινικής δοκιμής PLASMA, παρουσιάστηκαν στο 10ο ετήσιο συνέδριο κλινικών δοκιμών για τη νόσο Αλτσχάιμερ στη Βοστώνη από την Sharon Sha, MD, κλινική καθηγήτρια νευρολογίας και νευρολογικών επιστημών στο Stanford και κύριου ερευνητή της δοκιμής. Η Sha σημείωσε ότι η διαπίστωση του ασφαλούς της χορήγησης δεν ήταν έκπληξη, δεδομένου ότι οι εγχύσεις πλάσματος αίματος είναι διαδεδομένες από καιρό για άλλες ενδείξεις και θεωρούνται εξαιρετικά ασφαλείς.

Πιο εκπληκτικό, είπε, ήταν η ανεπαίσθητη βελτίωση των ασθενών σε δοκιμασίες λειτουργικής ικανότητας: της ικανότητας να εκτελούν βασικά καθήκοντα απαραίτητα για την ανεξάρτητη καθημερινή ζωή. Η δοκιμή PLASMA σχεδιάστηκε για να δοκιμάσει μια υπόθεση που προωθήθηκε από τον Tony Wyss-Coray, PhD, καθηγητή Νευρολογίας και Νευρολογικών Επιστημών του Στάνφορντ. Η Sha, ιατρική διευθύντρια της ομάδας κλινικών δοκιμών του Stanford Neuroscience, προειδοποίησε ότι αυτές οι αξιολογήσεις βασίστηκαν σε αναφορές φροντιστών και ότι ο αριθμός των συμμετεχόντων στη μελέτη (18 άτομα) ήταν μικρός.

Περαιτέρω μελέτες με μεγαλύτερο αριθμό συμμετεχόντων θα ήταν απαραίτητες πριν από την μορφοποίηση συμπερασμάτων σχετικά με την αποτελεσματικότητα, δήλωσε η Sha. Η δοκιμή διεξήχθη στο Stanford Hospital. Η δοκιμή προχώρησε σε δύο στάδια. Στο πρώτο στάδιο, εννέα συμμετέχοντες με ήπια έως μέτρια νόσο Αλτσχάιμερ έλαβαν τέσσερις εβδομαδιαίες εγχύσεις είτε πλάσματος, που ελήφθη από δότες ηλικίας 18-30 ετών ή από εικονικό φάρμακο (φυσιολογικό ορό). Ούτε οι συμμετέχοντες ούτε αυτοί που διαχειρίζονταν τις εγχύσεις ήξεραν ποια από τις δύο εγχύσεις έλαβε ο κάθε συμμετέχων.

Στη συνέχεια, μετά από έξι εβδομάδες «έκπλυσης», τα σχήματα αντιστράφηκαν: Τα άτομα που έλαβαν αρχικά πλάσμα πήραν τέσσερις εβδομαδιαίες εγχύσεις εικονικού φαρμάκου και αντίστροφα. Πριν από και μετά την πρώτη περίοδο τεσσάρων εβδομάδων έγχυσης και πάλι πριν και μετά τη δεύτερη περίοδο τεσσάρων εβδομάδων έγχυσης πραγματοποιήθηκαν πολλαπλές εξετάσεις και δόθηκαν ερωτηματολόγια για να διαπιστωθεί η διάθεση, η γνωστική και η λειτουργική ικανότητα των συμμετεχόντων.

Ο συνολικός χρόνος που μεσολάβησε μεταξύ της πρώτης και της τελικής επίσκεψης ενός συμμετέχοντα, πλησίασε έξι μήνες. Μια ανάλυση των αξιολογήσεων από τη στιγμή που όλοι οι συμμετέχοντες είχαν αντιμετωπιστεί δεν παρουσίασε σημαντικές διαφορές στη διάθεση των συμμετεχόντων ή την απόδοσή τους σε γνωστικές δοκιμασίες που περιλαμβάνουν καθήκοντα όπως απομνημόνευση καταλόγων ή ανάκληση πρόσφατων συμβάντων, δήλωσε η Sha.