Η κοινή προσέγγιση του εντατικού ελέγχου της γλυκόζης για την επίτευξη χαμηλών στόχων σακχάρου στο διαβήτη τύπου 2 μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο θνησιμότητας, σύμφωνα με μελέτη του Πανεπιστημίου του Κάρντιφ. Μελετήθηκαν ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 υπό μονή η διπλή θεραπεία μεταξύ 2004 και 2013.
Ελέγχοντας δεδομένα ρουτίνας από περισσότερα από 300.000 άτομα στο Ηνωμένο Βασίλειο, που συλλέχθηκαν μεταξύ 2004 και 2015, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα χαμηλότερα επίπεδα γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης HbA1c – που τυπικά υποδεικνύει καλό γλυκαιμικό έλεγχο στο διαβήτη – συσχετίστηκαν με αυξημένο κίνδυνο θνησιμότητας , σε σύγκριση με μέτρια επίπεδα, κυρίως σε συνδυασμό με εντατικές θεραπείες που θα μπορούσαν να προκαλέσουν υπογλυκαιμία. Υπήρξαν 6.646 θάνατοι.
Ειδικότερα, η επιβίωση για κατώτερη (<7%) έναντι μέτριας HbA1c (≥7%, <8,5%) διέφερε ανά την ομάδα: σε σχήματα θεραπείας με χαμηλό κίνδυνο υπογλυκαιμίας ο σχετικός κίνδυνος ήταν 1,02 (0,94-1,10) και με σχήματα με υψηλότερο κίνδυνο υπογλυκαιμίας ο σχετικός κίνδυνος ήταν 1,24 (1,13-1,35). Η χαμηλότερη HbA1c συσχετίστηκε με αυξημένο κίνδυνο θνησιμότητας σε σύγκριση με μέτριο έλεγχο, ειδικά σε εκείνα τα σχήματα που σχετίζονται με την υπογλυκαιμία.
Τα υψηλά επίπεδα HbA1c συσχετίστηκαν με τον αναμενόμενο αυξημένο κίνδυνο θνησιμότητας σε σχήματα με χαμηλό κίνδυνο υπογλυκαιμίας. Ο καθηγητής Craig Currie από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Κάρντιφ δήλωσε: “Οι κατευθυντήριες γραμμές θεραπείας συνιστούν γενικά θεραπευτικές στρατηγικές που στοχεύουν σε χαμηλά επίπεδα γλυκόζης, με την προϋπόθεση ότι μειώνουν τον κίνδυνο μακροαγγειακών επιπλοκών όπως τη στεφανιαία νόσο και το εγκεφαλικό επεισόδιο. Τα ευρήματά μας δείχνουν πειστικά ότι υπάρχει μια σχέση με αυξημένο κίνδυνο θνησιμότητας και του τι θεωρείται καλός έλεγχος της γλυκαιμίας και της χαμηλής HbA1c “.
Τα ευρήματα της μελέτης δείχνουν επίσης ότι ούτε οι τυχαιοποιημένες μελέτες ούτε οι μελέτες παρατήρησης δεν μπόρεσαν να αποδείξουν ένα σταθερό μοτίβο συσχετισμού μεταξύ των επιπέδων ελέγχου της γλυκαιμίας και των δυσμενών αποτελεσμάτων, χωρίς καμία εξήγηση για το γιατί. Έτσι, ο βέλτιστος στόχος για τον έλεγχο της γλυκόζης σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 παραμένει αβέβαιος.
Επιπλέον, το πρότυπο θνησιμότητας σε σχέση με τον έλεγχο της γλυκόζης διέφερε σε σχέση με διαφορετικές αγωγές κατά του διαβήτη. Ο καθηγητής Currie δήλωσε: «Υπάρχουν ερωτήματα σχετικά με την ασφάλεια της μείωσης της γλυκαιμίας, με επιστημονικά στοιχεία και αντίθετες απόψεις να αγνοούνται σε μεγάλο βαθμό». Η σχετική μελέτη δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση Diabetes, Obesity and Metabolism.