Νέα έρευνα η οποία έγινε από τους επιστήμονες της Νότιας Αυστραλίας έδειξε ότι η βιταμίνη D είναι απίθανο να προστατεύσει τα άτομα από τη σκλήρυνση κατά πλάκας, τη νόσο του Parkinson, τη νόσο του Alzheimer ή άλλες διαταραχές που σχετίζονται με τον εγκέφαλο.
Τα ευρήματα που δημοσιεύθηκαν στο επιστημονικό περιοδικό Nutritional Neuroscience ανέφεραν ότι οι ερευνητές δεν κατάφεραν να βρουν στερεά κλινικά στοιχεία για τη βιταμίνη D ως προστατευτικό νευρολογικό παράγοντα.
Όπως ανέφερε η επικεφαλής συγγραφέας Krystal Lacopetta, υποψήφια διδάκτωρ στο Πανεπιστήμιο της Adelaideμε εμπειρία στη Νευροεπιστήμη και την Ανοσολογία, υπάρχουν μόνο κάποιες ενδείξεις ότι τα υψηλότερα επίπεδα βιταμίνης D μπορούν να επηρεάσουν θετικά την υγεία του εγκεφάλου.
Με βάση μια συστηματική ανασκόπηση πάνω από 70 προκλινικών και κλινικών μελετών, η κυρία Lacopetta διερεύνησε το ρόλο της βιταμίνης D σε ένα ευρύ φάσμα νευροεκφυλιστικών ασθενειών. Όπως είπε, παλαιότερες μελέτες είχαν διαπιστώσει ότι οι ασθενείς με νευροεκφυλιστική νόσο έτειναν να έχουν χαμηλότερα επίπεδα βιταμίνης D σε σύγκριση με υγιή μέλη του πληθυσμού. Αυτό οδήγησε στην υπόθεση ότι η αύξηση των επιπέδων βιταμίνης D, είτε μέσω της έκθεσης σε υπεριώδη ακτινοβολία και τον ήλιο, είτε με τη λήψη συμπληρωμάτων βιταμίνης D, θα μπορούσε να έχει θετικό αντίκτυπο, ή να περιορίσουν την εξέλιξή τους.
Ωστόσο, τα αποτελέσματα της εμπεριστατωμένης ανασκόπησης και της ανάλυσης όλων των επιστημονικών μελετών δείχνουν ότι δεν συμβαίνει αυτό και ότι δεν υπάρχουν πειστικές ενδείξεις που να υποστηρίζουν τη βιταμίνη D αποτελεί προστατευτικό παράγοντα για τον εγκέφαλο. Η κ. Lacopetta πιστεύει ότι η ιδέα της βιταμίνης D ως προστατευτικού, σχετιζόμενου με το νευρικό σύστημα παράγοντα, έχει βασισθεί σε παρατηρητικές μελέτες και όχι στην αξιολόγηση όλων των κλινικών στοιχείων.
«Η ανάλυση των μεθοδολογιών, των μεγεθών των δειγμάτων και των επιδράσεων στις ομάδες θεραπείας και ελέγχου δείχνει ότι η σχέση μεταξύ της βιταμίνης D και των εγκεφαλικών διαταραχών είναι πιθανό να είναι προσεταιριστική – σε αντίθεση με μια απευθείας αιτιώδη σχέση», εξηγεί και συμπληρώνει. «Εμείς δεν μπορούσαμε να καθορίσουμε ένα σαφή ρόλο με νευροπροστατευτικό όφελος από τη βιταμίνη D σε οποιαδήποτε από τις ασθένειες που ερευνήσαμε».