Αυτοφροντίδα : Συμβουλές για να διαχειριστείτε την κατάθλιψη

• Όταν ήμουν πολύ άρρωστος με κατάθλιψη και άγχος, η συνείδηση ​​με βοήθησε να δημιουργήσω έναν χώρο όπου θα μπορούσα και οι δύο να αναγνωρίσω τον πόνο που ήμουν και επίσης να βρω ειρήνη και σταθερότητα στο παρόν. Το βρήκα χρήσιμο να δημιουργώ μια «στιγμή προσοχής» που επαναλαμβάνεται κάθε μέρα. Η «στιγμή» που δημιούργησα περπατούσε ο σκύλος μου, ο Ουίνστον. Όταν έβαζα το λουρί του και άρχισα να τον περπατώ κάτω από το τετράγωνο, επικεντρώθηκα έντονα σε αυτό που βίωσα: το κτύπημα των πουλιών, το φως του ήλιου που φιλτράρει τα δέντρα, τη θερμοκρασία του αέρα. Για 10 λεπτά, βυθίστηκα στην παρούσα στιγμή και διαπίστωσα ότι ο περίπατος με βοήθησε να επανασυνδεθώ με την εσωτερική μου δύναμη. Ένιωσα μια αίσθηση γαλήνης παρατηρώντας τη φυσική ομορφιά γύρω μου. Ακόμα και σήμερα συνεχίζω να ασκώ αυτήν την «στιγμή προσοχής». Στην πραγματικότητα, το ανυπομονώ κάθε πρωί.

• Τα χρονικά όρια δεν είναι μόνο για παιδιά. Έχω διαπιστώσει ότι μπορώ να επωφεληθώ από την ίδια ιδέα (μείον να κάθομαι στο κάτω βήμα στο σπίτι της μαμάς μου). Όταν αισθάνομαι ότι το άγχος ή η κατάθλιψή μου αυξάνεται, μια τεράστια πίεση συσσωρεύεται μέσα μου. Για πολύ καιρό, θα μπορούσα να το γεμίσω και να το αγνοήσω, ελπίζοντας να φύγει. Σήμερα, ασκώ αυτοεξυπηρέτηση αναγνωρίζοντας τα συμπτώματά μου και αφιερώνω χρόνο για τον εαυτό μου. Μερικές φορές, χρειάζομαι ένα σύντομο διάλειμμα, όπως μια σύντομη βόλτα έξω ή βαθιά αναπνοή σε ένα ιδιωτικό δωμάτιο. Αν είμαι με έναν συνάδελφο, λέω κάτι απλό, “Πρέπει να κάνω ένα γρήγορο διάλειμμα για τον εαυτό μου και θα επιστρέψω αμέσως σε πέντε ή 10 λεπτά.” Τιμώ τις ανάγκες μου ενώ επικοινωνώ απευθείας με τους ανθρώπους γύρω μου. Το να κάνω αυτά τα γρήγορα διαλείμματα αποτρέπει την πίεση της ψυχικής μου ασθένειας και με βοηθά να προσδιορίσω τι, εάν υπάρχει.

Ακολουθεί βίντεο με συμβουλές αυτοφροντίδας