Τα τελευταία 150 χρόνια σημειώθηκαν τεράστιες βελτιώσεις στη δημόσια υγεία, με δραματικές μειώσεις των θανάτων από υποσιτισμό, μολυσματικές ασθένειες, περιβαλλοντικές ασθένειες, κάπνισμα και τροχαία ατυχήματα για να αναφέρουμε μερικά. Για τα κοινοτικά προβλήματα έχουν αναπτυχθεί κοινές λύσεις, από εμβόλια μέχρι ελέγχους για τη ρύπανση, το παθητικό κάπνισμα, την ανασφαλή οδήγηση και άλλες ασθένειες. Δεν υπάρχει τίποτα φυσιολογικό σχετικά με την εκκρεμότητα δεκαετιών προόδου με την απλή αποδοχή μιας σοβαρής νέας ασθένειας όπως η COVID χωρίς να προσπαθεί κανείς ενεργά να την μετριάσει. Τα καλά νέα είναι ότι μπορούμε να το μετριάσουμε. Μπορούμε να δεχτούμε ότι ο κόσμος έχει αλλάξει και να κάνουμε προσαρμογές με βάση όσα μάθαμε τα τελευταία δύο χρόνια.
Ακολουθούν οκτώ βασικές αλλαγές που μπορούν να μειώσουν τις μελλοντικές επιπτώσεις της COVID:
- Ο εξωτερικός χώρος είναι αρκετά ασφαλής—οπότε ας κάνουμε τον εσωτερικό αέρα όσο το δυνατόν περισσότερο σαν τον εξωτερικό. Αυτό θα συνεπάγεται μεγάλες επενδύσεις σε υποδομές για τη βελτίωση του αερισμού και για το φιλτράρισμα και τον καθαρισμό του αέρα. Αυτό δεν είναι απλό, αλλά ούτε και η παροχή καθαρού νερού και ηλεκτρισμού σε κάθε σπίτι. Ξέρουμε πώς να το κάνουμε και θα είναι αποτελεσματικό ενάντια σε οποιαδήποτε μελλοντική παραλλαγή και οποιαδήποτε αερομεταφερόμενη ασθένεια.
- Τα εμβόλια παραμένουν ζωτικής σημασίας. Πρέπει να εμβολιάζουμε τον κόσμο το συντομότερο δυνατό για να σώσουμε ζωές και να επιβραδύνουμε την εμφάνιση νέων παραλλαγών. Πρέπει επίσης να συνεχίσουμε να εργαζόμαστε για εμβόλια που έχουν μεγαλύτερη διάρκεια και πιο ανθεκτικές παραλλαγές.
- Μάθαμε ότι η δράση νωρίτερα παρά αργότερα είναι ζωτικής σημασίας για τον περιορισμό των εστιών και την πρόληψη της εξάπλωσης σε άλλες χώρες. Επομένως, πρέπει να επενδύσουμε στην παγκόσμια επιτήρηση νέων παραλλαγών της COVID και άλλων νέων μολυσματικών ασθενειών.
- Οι περισσότερες χώρες έχουν ήδη τακτική παρακολούθηση για σοβαρές μολυσματικές ασθένειες (όπως η γρίπη και η ιλαρά) και έχουν θεσπίσει σχέδια για τον μετριασμό των επιπτώσεών τους. Οι χώρες πρέπει να προσθέσουν μόνιμη επιτήρηση των ποσοστών μόλυνσης από την COVID στα υπάρχοντα προγράμματα.
- Εξακολουθούμε να γνωρίζουμε πολύ λίγα για τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της COVID, αν και γνωρίζουμε ότι μπορεί να προκαλέσει μακροχρόνιες βλάβες στα όργανα και να οδηγήσει σε μακροχρόνια COVID. Πρέπει να επενδύσουμε στην κατανόηση, την πρόληψη και τη θεραπεία αυτών των επιπτώσεων.
- Πολλά συστήματα υγείας δυσκολεύονταν ήδη πριν χτυπήσει η COVID και έκτοτε η ανθεκτικότητά τους εξαντλήθηκε περαιτέρω από την πανδημία. Απαιτούνται επειγόντως επενδύσεις σε συστήματα υγείας, ιδιαίτερα τις χειμερινές περιόδους όπου η πρόσθετη επιβάρυνση της COVID θα γίνει πιο έντονα αισθητή.
- Η COVID έχει χτυπήσει περισσότερο τους μειονεκτούντες. Όσοι είναι λιγότερο ικανοί να αντέξουν οικονομικά να απομονωθούν είναι επίσης πιο πιθανό να εργάζονται έξω από το σπίτι, να χρησιμοποιούν τα μέσα μαζικής μεταφοράς και να ζουν σε υπερπλήρη στέγαση – όλοι οι παράγοντες κινδύνου για τη μόλυνση του ιού. Η αυξημένη έκθεση σε συνδυασμό με χαμηλότερα ποσοστά εμβολιασμού και χειρότερη υγεία μεταξύ των μειονεκτουσών ομάδων, οδηγώντας σε χειρότερα αποτελέσματα εάν μολυνθούν. Οι χώρες πρέπει να επενδύσουν περισσότερα για τη μείωση των ανισοτήτων: στην υγεία, τη στέγαση, τους χώρους εργασίας, τις αποδοχές ασθενείας και την εκπαίδευση. Αυτό θα μας κάνει όλους πιο ανθεκτικούς σε μελλοντικές επιδημίες και θα μειώσει την κακή υγεία και τους θανάτους—όχι μόνο από την COVID αλλά και οτιδήποτε άλλο.
- Τέλος, θα εξακολουθήσουν να υπάρχουν μελλοντικά κύματα COVID – τα παραπάνω απλά θα μειώσουν τη συχνότητα και την κλίμακα τους. Πρέπει να έχουμε ένα σχέδιο για να τα αντιμετωπίσουμε. Εξαιρετικά εθνικά συστήματα επιτήρησης θα βοηθήσουν στον γρήγορο εντοπισμό μιας εστίας και θα κατανοήσουν πόση κακή υγεία προκαλείται και η ανοσία αποφεύγεται—όλα αυτά θα βοηθήσουν στην προσαρμογή της κατάλληλης προσωρινής αντίδρασης. Μια απάντηση μπορεί, για παράδειγμα, να περιλαμβάνει κλιμάκωση των δοκιμών, επανεισαγωγή μασκών και εργασία από το σπίτι όπου είναι δυνατόν.
Τέτοια σχέδια θα μας επιτρέψουν να αποφύγουμε μακροχρόνια εκτεταμένα lockdown. Η άρνηση να μάθεις να ζεις με την COVID προσποιούμενος ότι υπάρχει το παλιό φυσιολογικό είναι στην πραγματικότητα ο μεγαλύτερος κίνδυνος για μελλοντικά lockdown. Πρέπει να προχωρήσουμε από τα στάδια άρνησης και θυμού της θλίψης και να αποδεχθούμε ότι ο κόσμος είναι διαφορετικός τώρα. Στη συνέχεια, μπορούμε να πάρουμε τον έλεγχο και να οικοδομήσουμε έναν τρόπο ζωής που έχει σχεδιαστεί για να περιορίζει τον ιό, επιτρέποντας ταυτόχρονα σε όλους μας, και τους κλινικά ευάλωτους, να ζήσουμε πιο ελεύθερη και πιο υγιή ζωή.