Όταν η Greta Thunberg ήταν 8 ετών, είδε ένα ντοκιμαντέρ για την κλιματική αλλαγή στο σχολείο. Σε αντίθεση με τους συμμαθητές της, που τους απασχολούσε λίγο, η Greta ήταν πολύ ανήσυχη πάνω σε αυτό το ζήτημα. Οι εικόνες που είχε δει, έπαιζαν συνέχεια στο νου της. Γι’ αυτήν δεν έβγαζε νόημα να ξέρει κανείς για την κλιματική αλλαγή, αλλά παρ’ όλα αυτά να συνεχίζει τη ζωή της σαν να μην συμβαίνει τίποτα.
Στα 11 της χρόνια, η Greta αρρώστησε. «Έπεσα στην κατάθλιψη. Σταμάτησα να μιλώ και να τρώω. Σε δύο μήνες έχασα περίπου 10 κιλά. Αργότερα διαγνώστηκα και με σύνδρομο Asperger, ψυχαναγκαστική-καταναγκαστική διαταραχή και επιλεκτική αλαλία. Αφού η Greta ανοίχτηκε στους γονείς της για την κλιματική κρίση, ένιωσε ανακούφιση. Παρατήρησε ότι οι γονείς της είχαν αρχίσει να υιοθετούν έναν πιο βιώσιμο τρόπο ζωής. Η μητέρα της, μια σταρ της όπερας που πετούσε συχνά, άλλαξε τη δουλειά της και σταμάτησε να πετά. Εμπνευσμένοι από την κόρη τους, οι γονείς της επίσης σταμάτησαν να τρώνε κρέας.
Έτσι, η Greta συνειδητοποίησε ότι μπορούσε να επηρεάσει τους άλλους να κάνουν τη διαφορά. Αυτό την βοήθησε να μεταμορφώσει τον αγώνα της με την κατάθλιψη σε καύσιμο για τον ακτιβισμό.
Στην ηλικία των 15 ετών, τον Αύγουστο του 2018, εκείνη ξεκίνησε μια διαδήλωση μαθητών για το κλίμα. Κάθε Παρασκευή καθόταν έξω από την Σουηδική Βουλή για να ευαισθητοποιήσει τον κόσμο σε σχέση με την κλιματική κρίση. Αυτό που ξεκίνησε ως μια μοναχική διαμαρτυρία σύντομα τράβηξε τα βλέμματα όλου του κόσμου. Εκατομμύρια παιδιά απ’ όλο τον κόσμο ακολούθησαν το παράδειγμά της. Τον Μάρτιο του 2019, πάνω από 1.4 εκατομμύρια μαθητές από 2000 πόλεις διαδήλωσαν για να πιέσουν τους ενήλικες να λάβουν ευθύνες και να σταματήσουν την κλιματική αλλαγή.
Η Greta Thunberg και το Σύνδρομο Asperger
«Με βοηθά να βλέπω τα πράγματα με άλλους τρόπους που ίσως οι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν. Με βοηθά να είμαι διαφορετική, κάτι που πιστεύω ότι είναι μια υπερδύναμη, και χρειαζόμαστε ανθρώπους που δεν σκέφτονται συμβατικά, που μπορούν να δουν τα πράγματα από μια διαφορετική οπτική γωνία». «Για όσους από εμάς βρίσκονται στο φάσμα, τα πάντα σχεδόν είναι μαύρο ή άσπρο. Δεν είμαστε πολύ καλοί στα ψέματα και συνήθως δεν απολαμβάνουμε να συμμετέχουμε στο κοινωνικό παιχνίδι όπως οι υπόλοιποι».
«Πρέπει να μιλήσουμε ξεκάθαρα, ασχέτως του πόσο άβολα μπορεί να είναι. Δεν είστε αρκετά ώριμοι ακόμα και για να πείτε τα πράγματα όπως είναι. Ακόμα κι αυτό το φορτίο το αφήνετε σε εμάς, τα παιδιά. Αλλά δεν με νοιάζει να γίνω διάσημη. Με ενδιαφέρει η κλιματική δικαιοσύνη και ένας ζωντανός πλανήτης. Λέτε ότι αγαπάτε τα παιδιά σας πάνω από όλα, κι όμως τους κλέβετε το μέλλον τους μπροστά στα ίδια τους τα μάτια».