Η ευκαιριακή άμετρη διατροφική διαταραχή (BED από το binge eating disorder) είναι μια ψυχική ασθένεια που χαρακτηρίζεται από επαναλαμβανόμενα επεισόδια υπερφαγίας χωρίς προσπάθειες να ελέγξουν το βάρος τους.
Η διαφορά με την βουλιμία είναι ότι οι άνθρωποι με βουλιμία μετά κάνουν εμετό ή χρησιμοποιούν καθαρτικά, διουρητικά, ή ασκούνται πάρα πολύ. Στην ευκαιριακή άμετρη διατροφική διαταραχή το άτομο απλά τρώει πολύ και συνεχόμενα, χωρίς να ενδιαφέρεται να αποβάλλει το φαγητό που κατανάλωσε. Και προφανώς το 50% των ατόμων με ευκαιριακή άμετρη διατροφική διαταραχή είναι υπέρβαροι ή παχύσαρκοι.
Η ευκαιριακή άμετρη διατροφική διαταραχή σχετίζεται με σημαντικά σωματικά και ψυχολογικά προβλήματα. Τα άτομα με αυτή την πάθηση χάνουν τον έλεγχο και αισθάνονται ότι δεν μπορούν να σταματήσουν να τρώνε και δεν μπορούν να ελέγξουν την ποσότητα ή το περιεχόμενο όσων τρώνε. Μετά από ένα τέτοιο επεισόδιο, τα άτομα με ευκαιριακή άμετρη διατροφική διαταραχή συχνά αισθάνονται ενοχή, ντροπή ή αηδία.
Η ευκαιριακή άμετρη διατροφική διαταραχή είναι η πιο κοινή διατροφική διαταραχή στις Ηνωμένες Πολιτείες, σύμφωνα με την National Eating Disorders Association. Είναι ακόμα πιο κοινή από ό,τι άλλες γνωστές διατροφικές διαταραχές, όπως η ανορεξία και η βουλιμία. Στις ΗΠΑ περίπου 3,5% των γυναικών και το 2% των ανδρών θα αναπτύξουν την ευκαιριακή άμετρη διατροφική διαταραχή κάποια στιγμή στη ζωή τους.
Η ευκαιριακή άμετρη διατροφική διαταραχή αναπτύσσεται πιο συχνά στην πρώιμη ενήλικη ζωή, αν και οι άνθρωποι μπορούν να αναπτύξουν μια διατροφική διαταραχή σε οποιοδήποτε σημείο στη ζωή. Η μέση ηλικία έναρξης είναι τα 23 χρόνια.
Είναι ασαφές τι προκαλεί την διαταραχή. Όπως και για τις άλλες διατροφικές διαταραχές, η ευκαιριακή άμετρη διατροφική διαταραχή είναι πιθανόν να προκλήθηκε από ένα συνδυασμό γενετικών, ψυχολογικών και κοινωνικών παραγόντων. Ως παράγοντες κινδύνου θεωρείται ένα ιστορικό άγχους ή κατάθλιψης, συνεχόμενες αυστηρές δίαιτες, οδυνηρές εμπειρίες στην παιδική ηλικίας.
Οι άνθρωποι με ευκαιριακή άμετρη διατροφική διαταραχή έχουν συχνά επεισόδια υπερφαγίας, τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα κατά τη διάρκεια τριών μηνών ή και περισσότερο.