“Τα αγόρια κλαίνε”: Τα έφηβα αγόρια έχουν διπλάσιες πιθανότητες από τα κορίτσια να πεθάνουν από αυτοκτονία και, όταν τα αγόρια γίνονται άνδρες, έχουν τριπλάσιες πιθανότητες από τις γυναίκες να πεθάνουν από αυτοκτονία. Μετά από χρόνια στην πρώτη γραμμή της διδασκαλίας και παρατηρώντας, από πρώτο χέρι, την παρακμή της ψυχικής υγείας των εφήβων, ένας δάσκαλος προειδοποίησε ότι πρέπει να αντιμετωπίσουμε καλύτερα τον ανδρικό θυμό, τις φιλίες και τη στάση απέναντι στο σεξ, προκειμένου να καταπολεμήσουμε την κρίση των ανδρικών αυτοκτονιών. Τα επίσημα στατιστικά στοιχεία για την Αγγλία, τη Σκωτία και την Ουαλία δείχνουν ότι το 2020, 264 άτομα ηλικίας 10-19 ετών πέθαναν από αυτοκτονία – το 72% αυτών ήταν αγόρια. Στην Αγγλία, η αυτοκτονία είναι ο μεγαλύτερος μεμονωμένος δολοφόνος ανδρών ηλικίας κάτω των 45 ετών. Έχουν τρεις φορές περισσότερες πιθανότητες από τις γυναίκες να πεθάνουν από αυτοκτονία. Ενώ οι στατιστικές γύρω από τις ανδρικές αυτοκτονίες δίνουν μια ζοφερή εικόνα για το μέλλον των αγοριών στα σχολεία μας, ο δάσκαλος Matt Pinkett πιστεύει ότι δεν έχουν χαθεί όλα.
Τι μπορεί να γίνει;
Ο Pinkett συγκέντρωσε στοιχεία από εκπαιδευτικούς και σχολικό προσωπικό, ειδικούς σε θέματα ευημερίας και θεραπευτές για να δημιουργήσει έναν ισχυρό οδηγό για τη βοήθεια των αγοριών, στο βιβλίο ” Τα αγόρια κλαίνε” (Boys Do Cry) που κυκλοφόρησε σήμερα. Ο πρακτικός και ελκυστικός οδηγός, που υποστηρίζεται από τις τελευταίες έρευνες από τους τομείς της ψυχολογίας και της εκπαίδευσης, προτείνει ότι οι εκπαιδευτικοί πρέπει να σταματήσουν να στιγματίζουν τον θυμό και, αντίθετα, να βοηθήσουν τα θυμωμένα αγόρια να κατανοήσουν τους νευρολογικούς και φυσιολογικούς λόγους των συναισθημάτων τους. Η Pinkett λέει: “Ο θυμός δεν είναι εγγενώς κακό πράγμα και το να λέμε στα αγόρια ότι είναι, απλώς οδηγεί σε ντροπή και κρυφτό. Αντ’ αυτού, τι θα λέγατε να τους διδάξουμε ότι ο θυμός είναι ένα συναίσθημα εξίσου φυσικό με τη χαρά ή τη θλίψη και να τους δώσουμε τρόπους να τον διαχειριστούν και τις λέξεις για να μιλήσουν γι’ αυτόν;” Προτείνει επίσης ότι οι δάσκαλοι πρέπει να κάνουν τις σχέσεις αγάπης, τις ανδρικές σχέσεις, τον κανόνα και να θεωρούν ότι κάθε κοινωνική αλληλεπίδραση που λαμβάνει χώρα σε μια τάξη παρακολουθείται και εσωτερικεύεται. Συμβουλεύει τους άνδρες εκπαιδευτικούς να συγχαίρουν ανοιχτά τους άνδρες συναδέλφους τους, να μιλούν με αγάπη για τους άλλους ανθρώπους και να επαινούν και να χαιρετίζουν την ανδρική συναισθηματική ευαλωτότητα όπου και όποτε είναι δυνατόν. “Δεν υπονοώ ότι πρέπει ποτέ να προσπαθήσουμε να γίνουμε θεραπευτές – αυτό δεν θα λειτουργούσε ποτέ”, εξηγεί ο Pinkett, “αλλά το γεγονός είναι ότι βρισκόμαστε μπροστά σε αυτά τα παιδιά για τεράστια κομμάτια της ζωής τους, αν μπορούμε να μιλήσουμε θετικά για τα ανδρικά συναισθήματα και να δείξουμε τρόπους αντιμετώπισης των προβληματικών συναισθημάτων, αυτό θα ήταν κάτι πολύ ισχυρό”.
Το να μιλάμε δεν είναι αρκετό
Στο βιβλίο “Boys Do Cry”, ο Pinkett υποστηρίζει τα οφέλη της αδελφοσύνης “bromance”, προτείνοντας στους εκπαιδευτικούς και τα σχολεία να αξιοποιήσουν αυτό το σχετικά πρόσφατο φαινόμενο των σχέσεων μεταξύ ανδρών. Υποστηρίζει ότι, διδάσκοντας στα αγόρια για τα bromances, οι εκπαιδευτικοί μπορούν να εξοπλίσουν τους νεαρούς άνδρες με τις δεξιότητες να ακούνε ενεργά και να επιδεικνύουν συμπόνια και στοργή ο ένας προς τον άλλον. Προτείνει ότι οι εκπαιδευτικοί μπορούν να διευκολύνουν τη συναισθηματική σύνδεση μεταξύ των αγοριών και να βοηθήσουν στη δημιουργία φιλικών σχέσεων που είναι υποστηρικτικές. Ο ίδιος εξηγεί: “Οι μαθητές μπορούν να διδάσκουν για τα αγόρια και να τους βοηθούν να μάθουν να χειρίζονται τις σχέσεις τους: “Το πρόβλημα δεν είναι η ενθάρρυνση των νεαρών ανδρών να μιλούν – είναι η διδασκαλία των συνομηλίκων τους να ακούν. Οι έρευνες δείχνουν ότι τα αγόρια δεν ακούνε τόσο καλά όσο τα κορίτσια. Γίνεται τόση συζήτηση για την ενθάρρυνση των αγοριών και των ανδρών να μιλούν, αλλά τους διδάσκουμε πώς να υποστηρίζουν ο ένας τον άλλον μέσω της αποτελεσματικής ακρόασης;” Αποδεικνύοντας μέσα από έρευνες και μελέτες περιπτώσεων, ο Pinkett υποστηρίζει ότι τα αγόρια αποζητούν συναισθηματική οικειότητα και την ελευθερία να εκφράζονται χωρίς να χλευάζονται, αλλά ότι οι τοξικές ιδέες για τον ανδρισμό εμποδίζουν αυτές τις γόνιμες σχέσεις μεταξύ συνομηλίκων. “Πρέπει να διδάξουμε στα αγόρια να είναι ευγενικά και ότι είναι εντάξει να είναι ευάλωτα και συναισθηματικά ευκρινή”, λέει.
Οφέλη για την κοινωνία
Με τα εργαλεία και τις συμβουλές του που υποστηρίζονται από την έρευνά του, ο Pinkett ελπίζει ότι το βιβλίο θα δώσει στους εκπαιδευτικούς αυτοπεποίθηση για να ασχοληθούν με πραγματικά δύσκολα θέματα – προς όφελος όλων. “Αυτό δεν είναι πρόβλημα μόνο για τα έφηβα αγόρια. Αν μπορέσουμε να διδάξουμε αυτά τα αγόρια να απαλλαγούν από αυτές τις βλαβερές και ξεπερασμένες προσδοκίες για το τι σημαίνει να είσαι άνδρας, όλη η κοινωνία θα είναι καλύτερα”, λέει ο Pinkett. “Μόνο μέσω της εκπαίδευσης των νέων ανθρώπων μπορεί να εξαλειφθεί η μάστιγα της σεξουαλικής κακοποίησης, επίθεσης και παρενόχλησης μεταξύ ανδρών και γυναικών”. Το βιβλίο “Boys Do Cry” εξετάζει βασικές έρευνες σχετικά με τους παράγοντες που επηρεάζουν την ψυχική υγεία των αγοριών, συμπεριλαμβανομένων θεμάτων όπως η εικόνα του σώματος, η πορνογραφία και ο αυτοτραυματισμός, και παρέχει στους εκπαιδευτικούς πρακτικές στρατηγικές για να αρχίσουν να υλοποιούν θετικές αλλαγές. Με βάση την εκτεταμένη έρευνά του, έχει δημιουργήσει συμβουλές για την παρέμβαση όταν ένα παιδί μπορεί να κινδυνεύει, μέχρι συμβουλές για το πώς να οργανώσετε την ομαδική εργασία, ώστε να δημιουργηθούν φιλίες κατά τη διάρκεια της μάθησης. “Δεν πρόκειται για τη μετατροπή των εκπαιδευτικών σε θεραπευτές”, προσθέτει ο Pinkett, “πρόκειται απλώς για το να είμαστε αρκετά γενναίοι ώστε να παρέμβουμε και να δώσουμε στα αγόρια την ευκαιρία να μάθουν έναν άλλο τρόπο ύπαρξης”.