Προφανώς δεν υπάρχουν «συνταγές» και «μαγικά» για να γίνει κάποιος καλός γονιός. Άλλωστε, είναι κάτι απολύτως υποκειμενικό. Ο κάθε γονιός μεγαλώνει όπως πιστεύει τα παιδιά του.
Το πιο σημαντικό είναι να είστε δίπλα του και να το στηρίζετε, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν μπορείτε να του λέτε και «όχι». Είναι στιγμές που πρέπει να του αρνηθείτε ό,τι ζητάει, που πρέπει να του βάλετε όρια και που ίσως στεναχωρήσετε τα παιδιά σας και τελικά εσείς οι ίδιοι στεναχωρηθείτε πιο πολύ. Το σίγουρο είναι πως το να λέτε «όχι» δεν σας κάνει σε καμία περίπτωση κακούς γονείς.
Όταν το παιδί σας θέλει να παίξει με το κινητό σας τηλέφωνο, να φάει περισσότερα γλυκά, να πάρει το ίδιο παιχνίδι με τον φίλο του και εσείς αρνείστε, εκείνο μπορεί να αντιδράσει με θυμό. Η καλύτερη αντίδραση που μπορείτε να έχετε είναι να το αγνοήσετε, όσο σκληρό κι αν ακούγεται. Κι αυτό γιατί αν δώσετε προσοχή σε τέτοιες συμπεριφορές τις ενισχύετε, κάνοντας το παιδί να πιστεύει ότι είναι αποτελεσματικός τρόπος για να πάρει αυτό που θέλει.
Επίσης, μην νιώθετε τύψεις αν δεν τους βοηθάτε να κάνουν κάποιες εργασίες για το σχολείο ή να καλύψουν κάποιες απλές καθημερινές ανάγκες (όπως το να δέσει τα κορδόνια του ή να πιει ένα ποτήρι νερό). Αφήστε το παιδί να ενηλικιωθεί χωρίς να εξαρτάται από εσάς και να αποκτήσει υπευθυνότητα απέναντι στον εαυτό του.
Οι παιδοψυχολόγοι λένε ότι η κρίσιμη ηλικία που τα παιδιά θέλουν να αποφασίζουν μόνα τους και αμφισβητούν τους γονείς τους είναι γύρω στα 8 τους χρόνια. Σε αυτή τη φάση χρειάζονται την αγάπη, την υποστήριξη και την καθημερινή σας καθοδήγηση και μην αγχώνεστε αν του λέτε συχνά «όχι».
Το σημαντικό είναι βέβαια το «όχι» που λέτε σήμερα να μην γίνει «ναι» από τον άλλον γονιό ή και από εσάς τον ίδιο σε κάποια άλλη χρονική στιγμή. Να μην φοβάστε να λέτε «όχι» όποτε είναι απαραίτητο, αλλά να εξηγείτε τον λόγο που του αρνείστε και να είστε συνεπής.