Αν οι άνθρωποι πραγματικά «αγκαλιάσουν» την έννοια του στρες , μπορεί να δυναμώσουν , να νιώθουν πιο έξυπνοι και πιο ευτυχισμένοι. Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζει ένας εμπειρογνώμονας ψυχολόγος.
«Το άγχος δεν είναι πάντα επιβλαβές», δήλωσε ο Kelly McGonigal λέκτορας στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ συμπληρώνοντας πως «από τη στιγμή που εκτιμάτε ό τι διέρχεται από το άγχος σας κάνει καλύτερους σε αυτό , μπορεί να είναι πιο εύκολο να αντιμετωπίζουμε κάθε νέα πρόκληση . “
Η αρχική έρευνα για τη νοοτροπία του στρες , η οποία διεξήχθη από τον Επίκουρο Καθηγητή Crum , έδειξε ότι το άγχος μπορεί να αποτελέσει ένα χρήσιμο μέρος της ζωής το οποίο συνδέεται με την καλύτερη υγεία, τη συναισθηματική ευεξία και αλλά και την παραγωγικότητα στην εργασία – ακόμα και κατά τη διάρκεια περιόδων υψηλού στρες . Έχει σημασία για το πώς σκέφτεται κάποιος για το άγχος διότι αυτό αλλάζει και τον τρόπο που αντιδρά σε αυτό. Λαμβάνοντας το άγχος ως επιβλαβές οι άνθρωποι το αντιμετωπίζουν με τρόπους που είναι λιγότερο χρήσιμοι.
Μια μελέτη διαπίστωσε ότι έχοντας απλά ως στόχο να αποφευχθεί το άγχος αυξήθηκε μακροπρόθεσμα ο κίνδυνος των αποτελεσμάτων -όπως είναι η κατάθλιψη ή το διαζύγιο- αυξάνοντας παράλληλα την εξάρτηση των ανθρώπων με τις επιβλαβείς στρατηγικές αντιμετώπισης.
Αντιθέτως , βλέποντας πιο θετικά το άγχος φαίνεται ότι οι άνθρωποι ενθαρρύνονται με τέτοιο τρόπο που τους βοηθάει να πετύχουν , είτε πρόκειται για την αντιμετώπιση της πηγής του άγχους επιδιώκοντας την κοινωνική υποστήριξη ή βρίσκοντας νόημα σε αυτό.
Υπάρχει ένας λόγος που το άγχος έχει κακή φήμη, και μέρος αυτής είναι η απόδειξη ότι το χρόνιο αλλά και το μετατραυματικό στρες μπορούν να αυξήσουν τον κίνδυνο μεταξύ άλλων της ασθένειας, της κατάθλιψης και της πρόωρης θνησιμότητας.
Επιλέγοντας να δει κάποιος την αντίθετη πλευρά του στρες δεν είναι για την αμφιβολία του γεγονότος ότι το στρες μπορεί να είναι επιβλαβές . Πρόκειται για την προσπάθεια του να εξισορροπήσει τη νοοτροπία γύρω από αυτό, έτσι ώστε να αισθάνεται λιγότερο συγκλονισμένος και απαισιόδοξος για το ότι η ζωή του είναι αγχωτική.
Σπάνια επιλέγουμε το άγχος στη ζωή μας ωστόσο δεν είναι ρεαλιστικό να πιστεύουμε ότι μπορούμε να το αποφύγουμε. Δεδομένου ότι η ζωή μας πρόκειται να είναι αγχωτική, τι κερδίζει κάποιος με το να εστιάζει στο φόβο ότι η πραγματικότητα της ζωής τον σκοτώνει; Οι ψυχολόγοι έχουν διαπιστώσει ότι η ικανότητα να «αγκαλιάσει» κάποιος το άγχος απαιτεί υψηλή ανοχή στην ασάφεια και την αβεβαιότητα. Θα πρέπει να είναι σε θέση να καταλάβει ότι τα δύο φαινομενικά αντίθετα πράγματα μπορεί να είναι αλήθεια την ίδια στιγμή .
Μπορεί να είναι αλήθεια ότι διερχόμενοι μέσα από μια αγχωτική κατάσταση υπάρχει το ενδεχόμενο να αρρωστήσουμε ή να πάθουμε κατάθλιψη , μπορεί όμως η ίδια αγχωτική εμπειρία να μας κάνει πιο ισχυρούς, πιο συμπονετικούς και πιο ανθεκτικούς στην πάροδο του χρόνου.
Είναι πιο πιθανό το άγχος να είναι επιβλαβές όταν υπάρχουν οι ακόλουθες προϋποθέσεις: να το αισθάνεστε παρά τη θέλησή σας, είναι έξω από τον έλεγχό σας και να υπάρχει άνευ λόγου και νοήματος . Αν μπορείτε να αλλάξετε οποιαδήποτε από αυτές τις συνθήκες – με την εύρεση κάποιο νόημα σε αυτό – τότε μπορείτε να μειώσετε και τις βλαβερές επιδράσεις του στρες.
Η ικανότητα να μαθαίνουμε από το άγχος είναι πολύ σημαντική. Για αρκετές ώρες , αφού κάποιος έχει μια ισχυρή αντίδραση σε μια αγχωτική κατάσταση, ο εγκέφαλος έχει την ίδια καλωδίωση για να τη θυμόμαστε και να μάθουμε από την εμπειρία . Το στρες αφήνει ένα αποτύπωμα στο μυαλό που μας προετοιμάζει για να χειριστούμε παρόμοιο άγχος την επόμενη φορά που θα αντιμετωπίσουμε μια δύσκολη κατάσταση.