Η αίσθηση να βρισκόμαστε μέσα στο ίδιο μας το σώμα δεν είναι τόσο αυτονόητη όσο πιστεύουμε αφού για τον εγκέφαλο αυτό είναι ένα πάρα πολύ πολύπλοκο καθήκον που απαιτεί συνεχή ενσωμάτωση πληροφοριών από διαφορετικές αισθήσεις , προκειμένου να διατηρηθεί μια ακριβής αίσθηση για το σώμα σε σχέση με τον εξωτερικό κόσμο.
Η αίσθηση του να είσαι μέσα στο ίδιο σου το σώμα δεν είναι τόσο αυτονόητη όσο θα πίστευε κανείς. Σε μια νέα μελέτη από τη Σουηδία Ινστιτούτου Καρολίνσκα, οι νευροεπιστήμονες δημιούργησαν μια «εκτός σώματος» ψευδαίσθηση στους συμμετέχοντες, οι οποίοι τοποθετήθηκαν μέσα σε ένα σαρωτή εγκεφάλου.
Η αίσθηση της ιδιοκτησίας του να βρίσκεται το σώμα κάπου στο χώρο είναι τόσο θεμελιώδης που συνήθως τη θεωρούμε δεδομένη. Στον εγκέφαλο, ωστόσο, αυτό είναι ένα πάρα πολύ πολύπλοκο καθήκον που απαιτεί συνεχή ενσωμάτωση πληροφοριών από τις διαφορετικές αισθήσεις μας, προκειμένου να διατηρηθεί μια ακριβής αίσθηση για το σώμα σε σχέση με τον εξωτερικό κόσμο.
Στο πείραμα, οι συμμετέχοντες φορούσαν οθόνες και οι ίδιοι, ενώ ο σαρωτής εγκεφάλου φαινόταν από ένα άλλο μέρος του δωματίου. Από τη νέα οπτική πλευρά, ο συμμετέχων τηρεί το σώμα ενός αγνώστου σε πρώτο πλάνο, ενώ το φυσικό σώμα του είναι ορατό στο παρασκήνιο, που προεξέχει από την οπή του σαρωτή εγκεφάλου. Για να αποσπάσει την ψευδαίσθηση, ο επιστήμονας αγγίζει το σώμα του χρήστη με ένα αντικείμενο σε συγχρονισμό με τα ίδια ερεθίσματα που γίνονται στο σώμα του ξένου, παρουσία συμμετέχοντος.
«Η αίσθηση του να είσαι ένα σώμα που βρίσκεται κάπου στο διάστημα είναι απαραίτητη για τις αλληλεπιδράσεις μας με τον έξω κόσμο και αποτελεί βασική πτυχή της ανθρώπινης αυτοσυνειδησίας», λέει ο Arvid Guterstam. «Το εύρημα αυτό είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον γιατί δείχνει ότι μέρος από τα κύτταρα δεν εμπλέκεται μόνο στην πλοήγηση και την κωδικοποίηση της μνήμης, αλλά είναι επίσης σημαντικό για τη δημιουργία της συνειδητής εμπειρίας του σώματος ενός ατόμου στο χώρο», λέει ο κύριος ερευνητής Χένρικ Έρσον, καθηγητής στο Τμήμα Νευροεπιστημών.
ΣΤ.Μ