Φτάνοντας κάπου στα πρώτα… ήντα (50) οι σκέψεις που κατακλύζουν το μυαλό του ανθρώπου είναι πολλές: η ζωή που πάει προς το τέλος, ο χρόνος μου έχει μειωθεί, οι άνθρωποι μου φεύγουν, δεν έχω κάνει τίποτα στη ζωή μου κλπ. Αυτό είναι που λέμε η κρίση της μέσης ηλικίας.
Η μέση ηλικία, αν και παρουσιάζει κάποια μικρή απόκλιση εξαιτίας των ατομικών διαφορών, εκτείνεται περίπου από τα 50 έως τα 65 χρόνια μας. Και όπως όλα τα στάδια ζωής, είναι, επίσης, μια περίοδος αλλαγών στη ζωή μας. Οι βιολογικές, ψυχικές και πνευματικές λειτουργίες αλλάζουν, όχι απότομα αλλά ομαλά και σταδιακά και βεβαίως δεν γερνάμε όλοι με τους ίδιους ρυθμούς. Τα εξωτερικά σημάδια, το σώμα, η υγεία, η κινητικότητα, η σεξουαλική ζωή κλπ., παρουσιάζουν μεγάλες διακυμάνσεις ανάμεσα στα άτομα αλλά και ανάμεσα σε ομάδες πληθυσμού, που ζουν σε διαφορετικές κλιματολογικές, γεωγραφικές και κοινωνικοοικονομικές συνθήκες.
Αυτό, όμως, που ενδιαφέρει είναι ο τρόπος που αυτές οι αλλαγές θα αντιμετωπιστούν. Κάτι που φυσικά είναι εντελώς υποκειμενικό. Κάποιοι νιώθουν άγχος και απελπισία, κάποιοι άλλοι θα θελήσουν να κάνουν όσα δεν έκαναν στα 30 τους και άλλοι απλά θα αποδεχθούν τις αλλαγές ως φυσιολογικές και θα προσαρμοσθούν. Να σημειωθεί πως οι γυναίκες έχουν ένα έξτρα χαρακτηριστικό φτάνοντας σε αυτή την ηλικία, καθώς περνούν εμμηνόπαυση.
Σύμφωνα με τον Erik Erikson, ψυχολόγο-ψυχαναλυτή που ανέπτυξε τη θεωρία της ψυχοκοινωνικής ανάπτυξης και είναι ο «πατέρας» της περίφημης «κρίσης ταυτότητας», η μέση ηλικία είναι η ηλικία της Γεννητικότητας ή της Στασιμότητας.
Η Γεννητικότητα αναφέρεται στην καθοδήγηση και την συσχέτιση, που αναπτύσσει ένα άτομο της μέσης ηλικίας με τους άλλους και ιδιαίτερα με την νεότερη γενιά, άσχετα αν έχει ή όχι δικά του παιδιά. Γεννητικός είναι αυτός που αγαπά όλα τα παιδιά και τα παιδιά των άλλων τα βοηθά και τα καθοδηγεί, καταθέτοντας τους την εμπειρία, την αγάπη και τις γνώσεις του.
Αντίθετα, Στασιμότητα δείχνουν τα άτομα, που επικρίνουν τους άλλους και τις νεότερες γενιές, είναι πάντα αυστηροί και άκαμπτοι με όλους και πιστεύουν ότι το σωστό είναι με το μέρος τους και μόνο. Με λίγα λόγια, λατρεύουν τον εαυτό τους, είναι εγωκεντρικοί και δείχνουν φανερά σημάδια έλλειψης προσαρμογής. Τα συγκεκριμένα άτομα δεν δέχονται εύκολα ότι η νεότητα δεν είναι αιώνια όπως και το γεγονός ότι η φθορά και ο θάνατος είναι αναπόφευκτα κομμάτια της ζωής.
Τι πρέπει να κάνει ο καθένας όταν φτάσει στο σημείο αυτό;
- Να ακολουθήσει τους ρυθμούς ζωής που είχε μέχρι τώρα
- Να ζει το τώρα χωρίς δυσάρεστες σκέψεις
- Να αποδεχθεί τον κύκλο ζωής και να προσαρμοσθεί
- Να μην χάνει χρόνο, αναβάλλοντας τα «θέλω» και τις επιθυμίες του
- Να διατηρεί την αυτοεκτίμησή του