Οι άνθρωποι από φύση θέλουν να αρέσουν, να αγαπηθούν, να νιώσουν αποδεκτοί από την κοινωνία, αναζητώντας αναγνώριση, εξουσία και να ζουν την απόλυτη ευτυχία. Είναι κάτι που πολλοί το κυνηγούν με χίλιους τρόπους. Τι γίνεται όμως όταν για να αποκτηθούν όλα αυτά, λειτουργούν λανθασμένα, οδηγώντας με “γκάζι” στην υπερβολή;
Απαντήσεις δίνει στο www.life2day.gr η Μίνα Κάνταρου-Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας-Ψυχοθεραπευτρια -Εθελόντρια στο Ειδικό Κέντρο Εφηβικής Ιατρικής του Νος. Παίδων ‘’Η Αγία Σοφία’’.
Καθημερινά, λίγο πολύ, ακόμη και ασυνείδητα προσπαθούμε να αποκτήσουμε κάτι που θα μας δώσει αυτήν την ικανοποίηση. Όλα αυτά είναι πολύ όμορφα και ολοκληρώνουν αρκετά έναν άνθρωπο γεμίζοντας τον με αυτοπεποίθηση, ενεργεία και χαρά για την ζωή του αλλά και πολύ περισσότερο, μια ακέραιη ταυτότητα.
Η αναζήτηση της τελειότητας και της παραδεισένιας ζωής είναι κάτι που μας οδηγεί σε ψυχαναγκασμό και μια ζωή με ψευδαισθήσεις. Η ευτυχία δεν βρίσκεται έτσι. Την ίδια ώρα κακομεταχειριζόμαστε το σώμα μας και την ψυχή μας προκειμένου να αποκτήσει μια ταυτότητα αρκετά σκληρή στην πραγματικότητα. Η κοινωνία μας και οι ρυθμοί που βιώνουμε στις μέρες μας είναι πολύ απαιτητικοί, με δυσκολίες, εμπόδια, πρότυπα που δείχνουν τέλεια και ας μην είναι στην πραγματικότητα, στερεότυπα και όλα αυτά με ταχύτητα που προκαλεί πολύ μεγάλη φόρτιση και αρνητικά συναισθήματα. Με άλλα λόγια είναι η εκδήλωση μιας εξαντλητικής υπερπροσαρμογής του σήμερα!
“Πρέπει να είμαι τέλειος σε όλες μου της συμπεριφορές για να με αποδεχτούν οι άλλοι και να με βλέπουν ψηλά!”
“Πρέπει να αδυνατίσω κι’άλλο, όπως είναι το μοντέλο στο περιοδικό μόδας αλλιώς δεν θα αρέσω σε κανέναν και θα είμαι πάντα λίγη!”
“Αν με χωρίσει θα πάψω να υπάρχω… Χωρίς αυτόν είμαι ένα τίποτα! Έτσι νιώθω όμορφη, νιώθω ότι ζω.”
Αυτά είναι μόνο τρία από τα παραδείγματα που μας δείχνουν τάσεις ψυχαναγκασμού και σωματικής κακοποιήσεις από τον ίδιο τους τον εαυτό. Αυτές η εξαρτήσεις κουράζουν σε μεγάλο, μέχρι και επικίνδυνο βαθμό προκειμένου βέβαια να επιζήσουν τις ψευδείς ταυτότητες που έχουν δημιουργήσει. Καταναλώνεται πολύτιμη ψυχική και σωματική ενέργεια που θα χρησίμευε σε συμπεριφορές και ιδέες που θα διαμόρφωναν μια αυθεντική εικόνα και πάνω από όλα… αυτό που λείπει, “η αγάπη προς τον ίδιο τον εαυτό μας” για να αποκτήσουμε την απόλυτη ευτυχία με ότι την χαρακτηρίζει.
Το σημαντικότερο ζήτημα είναι ότι ο κόπος των ψευδών ταυτοτήτων έχει άμεση επιρροή στον ίδιο τον άνθρωπο, ψυχικά και σωματικά, αλλά και στο γύρω περιβάλλον με τους άλλους. Όπως στην περίπτωση μιας μη επιστημονικής, εξαντλητικής και υπερβολικά σκληρής δίαιτας. Το άτομο αυτό προσπαθεί να φτιάξει ένα σκληραγωγημένο σώμα όπου θα το καταπονεί με διάφορους τρόπους (π.χ. έλλειψη τροφής, πείνα, μπορεί και αϋπνία ως συνέπεια, αίσθημα εξάντλησης, κτλ.) και το ίδιο μπορεί να βγει στην συμπεριφορά που θα έχει ή που θα απαιτεί. Με τον ίδιο τρόπο, προβλήματα δημιουργούνται και στην συναισθηματική ζωή όπου η σχέση γίνεται ανυπόφορη. ‘Όταν μονίμως προσπαθούμε να κάνουμε κάτι για να μας προσέξει ο σύντροφος μας, να μας αγαπήσει κι’άλλο χωρίς να βλέπουμε ότι αυτό που κάνουμε είναι πιεστικό και για τους δυο με διαφορετικό τρόπο στον καθένα. Επίσης δεν μας φτάνει η επιβράβευση όσο και να δίνεται. Τελικά πάλι δεν βρίσκουμε την ευτυχία ή την ανταπόκριση που αναζητάμε νιώθοντας δυστυχισμένοι, με ανασφάλεια.
Αυτός ο ψυχαναγκασμός τον οποίο βιώνει κανείς στη συναισθηματική του ζωή, στην εργασία, στην οικογένεια, στην σχέση του με τον ίδιο του τον εαυτό ή την κοινωνία δεν ικανοποιείται ποτέ διότι βρίσκεται μονίμως εγκλωβισμένος σε μια σχέση που η αγάπη με τον εαυτό του δεν υπάρχει, αντιθέτως υπάρχει η αποξένωση από τον ίδιο του τον εαυτό. Αυτό μακροπρόθεσμα καθρεφτίζεται και στην υγεία, μια που συνήθως όλο αυτό συνδυάζεται σε μεγάλο βαθμό με διάφορες ουσίες όπως η καφεΐνη, η νικοτίνη, το αλκοόλ ακόμα και παράνομες ουσίες. Αυτή η εσωτερική ένταση μεταδίδεται ασυνείδητα και με διάφορες μορφές στο ίδιο το σώμα! Από μια συνεχόμενη αδιαθεσία, πόνους / ενοχλήσεις χωρίς αιτία ιατρική (ψυχοσωματικά), κατάθλιψη, μέχρι και πιο σοβαρές παθήσεις ανάλογα με τον βαθμό κακοποίησης που έχουμε υποβάλει τον εαυτό μας.
Η εικόνα που έχουμε μέσα μας πηγάζει συνήθως από σκέψεις και πεποιθήσεις που κάνουμε οι ίδιοι (ακόμα και λάθος να είναι στην πραγματικότητα) ή που μας έχουν επιβάλει από την παιδική μας ηλικία και στην συνέχεια της ανάπτυξης μας ή επιρροές από το περιβάλλον. Μπορούμε αναγνωρίζοντας τι συμβαίνει να βελτιωθούμε και να ακούσουμε την εσωτερική φωνή που δυστυχώς έχουμε πνίξει. Στόχος είναι να αποδεχτούμε τον εαυτό μας έτσι όπως είναι, να τον αγκαλιάσουμε και να τον φροντίσουμε. Το σώμα μας και το “είναι” μας είναι μοναδικό με πολλές χάρες και αρετές για ανακάλυψη. Έτσι μόνο θα τον αγαπήσουμε πραγματικά φέρνοντας στην επιφάνεια μια αυθεντική και σίγουρη εικόνα με στήριγμα πρώτα απ’όλα τον ίδιο σας τον εαυτό! Όταν αγαπάμε τον εαυτό μας, όταν πρώτα εμείς οι ίδιοι τον αποδεχόμαστε μπορούμε να αγαπήσουμε σωστά και να μας αγαπήσουν αμφίδρομα. Μπορούμε να ζήσουμε μια ζωή με ψυχική υγεία και να χαλαρώσουμε την ένταση απολαμβάνοντας αυθεντικά με την ψυχή μας. Να απολαμβάνουμε μικρά πράγματα που άλλοτε δεν είχαν νόημα. Συνομιλώντας με τον εαυτό μας μπορούμε να καταφέρουμε αυτό που πραγματικά θέλουμε εμείς χωρίς να το πολεμάμε εχθρικά συνάμα. Ο δεσμός μεταξύ σώματος και σκέψεων, και αντίστροφα είναι ένας δεσμός ζωής! Όταν λειτουργεί εποικοδομητικά το αποτέλεσμα είναι προς όφελος και μόνο, είναι κάτι μοναδικά πανέμορφο.