Η ανταπόκριση και αποτελεσματικότητα της αντιψυχωσικής φαρμακευτικής αγωγής μειώνεται κατά τη διάρκεια της εμμηνόπαυσης στις γυναίκες που πάσχουν από σχιζοφρένεια.
Και αυτό εξαρτάται από την επίδραση κυρίως της έκθεσής τους σε οιστρογόνα ( γυναικείες ορμόνες). Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη, η διάρκεια της εμμηνόπαυσης μιας γυναίκας που πάσχει από ψυχική ασθένεια παίζει σημαντικό ρόλο στην επίδραση των φαρμάκων – στο πόσο δηλαδή μειώνονται χάρη στην αγωγή οι εκδηλώσεις της ψυχικής της νόσου. Αυτό σημαίνει ότι, οι γυναίκες με μικρότερη διάρκεια εμμηνόπαυσης θα έχουν υψηλότερα ποσοστά ανταπόκρισης από τις γυναίκες που παρουσιάζουν ένα μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από την εμμηνόπαυση, (υποδηλώνοντας) ότι η έλλειψη ορμονών του φύλου, επηρεάζει και πρέπει να λαμβάνεται υπόψη στις επιλογές, τις δοσολογίες και τα θεραπευτικά σχήματα της εκάστοτε αντιψυχωσικής αγωγής.
Τι είναι η σχιζοφρένεια ;
Η σχιζοφρένεια συνήθως ξεκινά πριν την ηλικία των 45 ετών (κυρίως 15-35 ετών) και τα συμπτώματα διαρκούν περίπου για 6 μήνες ή και περισσότερο. Υπολογίζεται ότι επηρεάζει περίπου το 1% του πληθυσμού παγκόσμια. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας την κατατάσσει μέσα στις 10 νόσους με τη σοβαρότερη επιβάρυνση σε δείκτες καθημερινής, κοινωνικής και επαγγελματικής λειτουργικότητας στις ανεπτυγμένες χώρες. Εμφανίζεται περίπου το ίδιο συχνά σε άνδρες και γυναίκες, αλλά στις γυναίκες φαίνεται ότι ξεκινά κατά μέσο όρο 3-5 χρόνια αργότερα.
Για το λόγο αυτό οι άνδρες τείνουν να αντιπροσωπεύουν περισσότερο από το ήμισυ των ασθενών, με μεγάλους αριθμούς νέων ενηλίκων. Αν και η νόσος συνήθως εμφανίζεται στη νεαρή ενήλικο ζωή, υπάρχουν περιπτώσεις που η διαταραχή εμφανίζεται αργότερα (πάνω από τα 45 έτη). Η σχιζοφρένεια της παιδικής ηλικίας ξεκινά μετά τα 5 έτη και στις περισσότερες των περιπτώσεων με φυσιολογική ανάπτυξη. Είναι σπάνια και μπορεί να είναι δύσκολος ο διαχωρισμός της από άλλες αναπτυξιακές διαταραχές της παιδικής ηλικίας, όπως ο αυτισμός. Ο ετήσιος αριθμός νέων περιπτώσεων ανά 1000 άτομα πληθυσμού, υπολογίζεται από μεγάλη έρευνα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) στο 0,67. Στη χώρα μας, ο υπολογιζόμενος αριθμός ασθενών ηλικίας 15-65 ετών ανέρχεται στις 100.000. Από τους ασθενείς αυτούς εκτιμάται ότι 10% έχουν ανάγκη ειδικών προγραμμάτων ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης.