Πρόσφατα ανακαλύφθηκαν παραλλαγές ενός γονιδίου που αυξάνουν τον κίνδυνο ανάπτυξης αγχωδών διαταραχών. Μια ερευνητική ομάδα στοχεύει να αντλήσει νέες θεραπείες από τη διαπίστωση αυτή, που θα είναι καλύτερα προσαρμοσμένες και εξατομικευμένες για τους ασθενείς.
Ψυχικοί, κοινωνικοί και κληρονομικοί παράγοντες, όλοι παίζουν ρόλο στις αγχώδεις διαταραχές. Στο περιοδικό Molecular Psychiatry, μια ερευνητική ομάδα από το Julius-Maximilians-Universität του Würzburg (JMU) στη Βαυαρία, περιγράφει ένα μέχρι τώρα άγνωστο γενετικό μονοπάτι για την ανάπτυξη τέτοιων νοσημάτων. Μπορούν να εντοπιστούν τουλάχιστον τέσσερις παραλλαγές του γονιδίου GLRB (υποδοχέας Β της γλυκίνης) ως παράγοντες κινδύνου για το άγχος και την διαταραχή πανικού.
Περισσότεροι από 5000 εθελοντικά συμμετέχοντες και 500 ασθενείς που είχαν διαταραχή πανικού έλαβαν μέρος στη μελέτη.
Στη Γερμανία, περίπου το 15% των ενηλίκων υποφέρουν από άγχος και διαταραχή πανικού. Οι κρίσεις άγχους μπορεί να συμβαίνουν χωρίς προφανή αιτία. Πολλοί ασθενείς υποφέρουν από τις επιζήμιες επιπτώσεις των αγχωδών διαταραχών στην καθημερινή ζωή τους – συχνά έχουν προβλήματα στην εργασία τους και αποσύρονται από τις κοινωνικές επαφές τους.
Η ανακάλυψη ότι οι διαφορετικές παραλλαγές του γονιδίου GLRB σχετίζονται με διαταραχές άγχους μπορεί να συμβάλει στην ανάπτυξη βελτιωμένων θεραπειών. Το γονίδιο ήταν γνωστό στους ερευνητές από κάποιο χρονικό διάστημα, αν και μόνο σε σχέση με μια διαφορετική νόσο: «Μερικές μεταλλάξεις του γονιδίου προκαλούν μια σπάνια νευρολογική διαταραχή που ονομάζεται υπερεκπληξία. Πρόκειται για νευρολογική διαταραχή που συνήθως χαρακτηρίζεται από υπερβολικές αντιδράσεις φόβου σε απτικά ή ακουστικά ερεθίσματα και υπερτονία», εξηγεί ο καθηγητής J Deckert, Διευθυντής του Τμήματος Ψυχιατρικής στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο JMU. Η κλασική υπερεκπληξία προκαλείται από γενετικές μεταλλάξεις σε σημαντικό αριθμό γονιδίων, που όλα διαδραματίζουν καίριο ρόλο στην παραγωγή γλυκίνης (η γλυκίνη χρησιμοποιείται από το κεντρικό νευρικό σύστημα ως αποκλειστικός νευροδιαβιβαστής).
Παρόμοια με τα άτομα που πάσχουν από αγχώδεις διαταραχές, οι ασθενείς αυτοί αναπτύσσουν συμπεριφορά για την αποφυγή δυνητικά τρομακτικών καταστάσεων. Αλλά οι παραλλαγές του γονιδίου GLRB που έχουν πρόσφατα σχετισθεί με το άγχος και τις διαταραχές πανικού, είναι διαφορετικές. «Τα αποτελέσματα δείχνουν μια μέχρι τώρα άγνωστη πορεία της ανάπτυξης μιας αγχώδους διαταραχής» λέει ο Deckert. Πιστεύει ότι περαιτέρω έρευνες είναι πλέον αναγκαίες για να καθοριστεί αν τα ευρήματα αυτά μπορούν να αξιοποιηθούν για την ανάπτυξη νέων ή εξατομικευμένων θεραπειών.