Εργαζόμαστε για να ανακαλύψουμε πώς λειτουργεί αυτό το αισθητηριακό φιλτράρισμα, σε μια προσπάθεια να αποκαλύψουμε νέες στρατηγικές για τη θεραπεία της παχυσαρκίας.
Παχυσαρκία: Ως επιστήμονας που ερευνά την πείνα και τον έλεγχο του βάρους, με ενδιαφέρει ο τρόπος με τον οποίο ο εγκέφαλός μας μάς ενημερώνει ότι έχουμε χορτάσει.Καθώς αρχίζουμε να νιώθουμε χορτάτοι, επιβραδύνουμε το πόσο γρήγορα τρώμε. Για δεκαετίες, οι επιστήμονες πίστευαν ότι αυτή η αλλαγή στον ρυθμό οδηγούνταν αποκλειστικά από σήματα από το στομάχι και τα έντερα προς τον εγκέφαλο. Αλλά μια νέα μελέτη από το εργαστήριό μου στο UC του Σαν Φρανσίσκο δείχνει ότι, στην πραγματικότητα, υπάρχει μια άλλη διαδικασία στη δουλειά, και ξεκινά μόλις δοκιμάσουμε το φαγητό μας.
Αυτή η διαδικασία παρέμενε άγνωστη μέχρι τώρα, επειδή δεν μπορέσαμε να παρατηρήσουμε τη σχετική εγκεφαλική δραστηριότητα σε ένα ζώο ενώ έτρωγε. Οι νευρώνες που εμπλέκονται βρίσκονται βαθιά στο εγκεφαλικό στέλεχος. Ένας μεταπτυχιακός φοιτητής στο εργαστήριό μου, ο Truong Ly, ανέπτυξε νέες τεχνικές που μας επέτρεψαν να δούμε τη δραστηριότητα αυτών των νευρώνων για πρώτη φορά, σε ποντίκια. Ανακαλύψαμε ότι υπάρχουν δύο παράλληλες οδοί που ελέγχουν το φαγητό μας—μία που περιορίζει το πόσο γρήγορα τρώτε και μία άλλη που περιορίζει την ποσότητα. Η γεύση του φαγητού ενεργοποιεί το πρώτο μονοπάτι. Αυτό μπορεί να φαίνεται αντιφατικό: Συνήθως θέλουμε να τρώμε περισσότερο φαγητό που έχει καλή γεύση. Αλλά παρόλο που μπορεί να μην το γνωρίζουμε συνειδητά, η αίσθηση της γεύσης επιταχύνει επίσης το φαγητό μας. Αυτή η πρώτη οδός, όπως πίστευαν από καιρό οι επιστήμονες, περιλαμβάνει σήματα από το έντερο, αλλά η μελέτη μας δείχνει ότι αυτές οι ενδείξεις μπορεί επίσης να παρακαμφθούν όταν ο εγκέφαλος λαμβάνει σήματα από τους υποδοχείς γεύσης στο στόμα, λέγοντας “υπάρχει φαγητό εδώ”.
Εργαζόμαστε για να ανακαλύψουμε πώς λειτουργεί αυτό το αισθητηριακό φιλτράρισμα, σε μια προσπάθεια να αποκαλύψουμε νέες στρατηγικές για τη θεραπεία της παχυσαρκίας. Οι νευρώνες που εμπλέκονται στο δεύτερο μονοπάτι που μελετήσαμε, αυτό που είναι υπεύθυνο για τον περιορισμό της ποσότητας που τρώτε, το κάνουν απελευθερώνοντας την ορμόνη GLP-1, η οποία δημιουργεί μια μακροχρόνια αίσθηση κορεσμού. Νέα φάρμακα για την παχυσαρκία, μιμούνται τη δραστηριότητα του GLP-1. Η ομάδα μου τώρα προσπαθεί να κατανοήσει πώς λειτουργεί αυτός ο διαρκής κορεσμός, για να αποκτήσει μια βαθύτερη κατανόηση αυτών των νέων φαρμάκων και πιθανώς να εντοπίσει νέους δρόμους για τον έλεγχο του βάρους.
Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις για την υγεία από την Ελλάδα και τον ΚόσμοΑκολουθήστε το healthweb.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
