Ο ιός του Έμπολα φαίνεται ότι μπορεί να υπάρχει στο σπέρμα των αρσενικών επιζώντων της νόσου για τουλάχιστον εννέα μήνες μετά την αρχική τους λοίμωξη, πολύ περισσότερο από ό, τι θεωρούσαν οι ειδικοί μέχρι σήμερα.
Στη μελέτη αυτή συμμετείχαν 93 άρρενες επιζώντες από Έμπολα άνω των 18 ετών, οι οποίοι έδωσαν δείγματα σπέρματος για δοκιμή. Οι άνδρες συμμετείχαν στη μελέτη σε ένα διάστημα από δύο έως 10 μήνες μετά την ασθένεια τους.
Όλοι οι άνδρες που εξετάστηκαν κατά τους πρώτους τρεις μήνες μετά την έναρξη της ασθένειας ήταν θετικοί στον ιό Έμπολα. Περίπου το 65 τοις εκατό, όταν επανεξετάστηκαν ύστερα από τέσσερις έως έξι μήνες μετά την ασθένειά τους, ήταν θετικοί, ενώ το ένα τέταρτο όσων εξετάστηκαν επτά έως εννέα μήνες αργότερα, ήταν και πάλι θετικοί στον ιό.
Σε προκαταρκτικά αποτελέσματα που εγείρουν ερωτήματα σχετικά με το πώς και πότε η αφρικανική επιδημία θα μπορούσε να πάψει να υφίσταται, οι ερευνητές είπαν ότι δεν γνωρίζουν εάν τα ίχνη του ιού που ανακαλύφθηκαν ήταν είτε ζωντανά είτε δυνητικά μολυσματικά.
«Τα αποτελέσματα αυτά έρχονται σε μια εξαιρετικά σημαντική στιγμή, υπενθυμίζοντάς μας ότι, ενώ οι αριθμοί στην περίπτωση του Έμπολα συνεχίζουν να κατρακυλούν, οι επιζώντες και οι οικογένειές τους εξακολουθούν να παλεύουν με τις επιπτώσεις της ασθένειας», δήλωσε ο Bruce Aylward, εμπειρογνώμονας για τον ιό Έμπολα, της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας (ΠΟΥ).
Οι λόγοι που μερικοί συμμετέχοντες στη μελέτη είχαν εκκαθαριστεί από τα «θραύσματα» του ιού Έμπολα στο σπέρμα νωρίτερα από τους άλλους παραμένει ασαφές», είπαν οι ερευνητές σε μια δήλωση σχετικά με τα αποτελέσματά τους, που δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό New England Journal of Medicine.
Ο ιός του Έμπολα έχει μολύνει 28.000 ανθρώπους και σκότωσε περισσότερους από 11.300 σε ένα ξέσπασμα επικεντρώνεται στη Γουινέα, Σιέρα Λεόνε και τη Λιβερία, που τώρα μόλις συνέρχεται από την επιδημία.
Ο Jonathan Ball, καθηγητής μοριακής ιολογίας στο Nottingham University της Βρετανίας, δήλωσε πως ευρήματα αυτά είναι πράγματι ανησυχητικά.
«Αυτό επιβεβαιώνει ότι ο ιός Έμπολα μπορεί να επιμείνει στο γεννητικό σύστημα για μεγάλο χρονικό διάστημα, μήνες αφότου ο ιός έχει εξαφανιστεί από το αίμα, και δείχνει ότι αυτή η μακρόβια δεξαμενή είναι μια πιθανή πηγή νέων μολύνσεων» .