Ο δωδεκάχρονος Godfrey ήταν μοναχικός, θυμωμένος και καταθλιπτικός όταν εισήχθη στο νοσοκομείο με καρδιακή ανεπάρκεια και φυματίωση. Ο Godfrey ζούσε με τον ιό HIV από τη γέννησή του, ενώ οι γονείς του πέθαναν πριν από λίγο καιρό.
Της Αρετής Διαμάντη
Αλλά στο παιδικό άσυλο Sunflower στη Νότια Αφρική, οι πάροχοι υγείας και παρηγορητικής φροντίδας έδωσαν στον Godfrey την υποστήριξη που χρειαζόταν για να βελτιωθεί η ποιότητα της ζωής του και να διατηρήσει την αξιοπρέπειά του μέχρι το τραγικό πρόωρο θάνατό του.
«Όταν Godfrey έφτασε στο παιδικό άσυλο Sunflower, ήταν σε οξυγόνο το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας, ήταν ισχνός, με κατάθλιψη και θυμό», θυμάται ο Δρ Joan Marston, διευθύνων σύμβουλος του Διεθνούς Παιδικού Παρηγορητικού Δικτύου Φροντίδα. Στην πορεία όμως, κατάφερε να εκφράσει τα συναισθήματά του, να πάει στο σχολείο, να ζωγραφίσει τα αγαπημένα του πράγματα, και να λάβει πνευματική και συναισθηματική υποστήριξη. “
«Η παρηγορητική φροντίδα», προσθέτει ο Δρ Marston, “βοήθησε τον Godfrey να αντιμετωπίσει τον φόβο του για τον θάνατο και να πεθάνει ειρηνικά και με αξιοπρέπεια.”
Κάθε χρόνο εκτιμάται ότι περίπου 40 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο χρειάζονται παρηγορητική φροντίδα, συμπεριλαμβανομένων των 2,1 εκατομμυρίων παιδιών, όπως ο Godfrey. Διάφορες συνθήκες μπορούν να δικαιολογήσουν την παρηγορητική αγωγή συμπεριλαμβανομένου του HIV / AIDS, τα καρδιαγγειακά νοσήματα, του καρκίνου, της άνοιας και άλλα. Σύμφωνα με τον ΠΟΥ, λιγότερο από το 14% των ατόμων που χρειάζονται παρηγορητική φροντίδα στο τέλος της ζωής τους, την λαμβάνουν σήμερα.
Ο ΠΟΥ συνεργάζεται σήμερα με τις κυβερνήσεις για να επεκτείνει τις υπηρεσίες ανακουφιστικής φροντίδας που παρέχονται. Η Παγκόσμια Συνέλευση Υγείας έχει αναγνωρίσει ότι η παρηγορητική φροντίδα είναι μια βασική συνιστώσα της ολοκληρωμένης, με επίκεντρο τον άνθρωπο των υπηρεσίας υγείας και δεν πρέπει να αποτελεί προαιρετική επιλογή. Για το λόγο αυτό, κάλεσε τις χώρες να ενισχύσουν τις υπηρεσίες τους και να διασφαλίσουν τη διαθεσιμότητα των βασικών φαρμάκων, ειδικά τα οπιοειδή αναλγητικά για την ανακούφιση του πόνου και των αναπνευστικών προβλημάτων.
«Η παρηγορητική φροντίδα πρέπει να είναι διαθέσιμη σε όλους τους ανθρώπους, όλων των ηλικιών και σε όλες τις ασθένειες,” λέει ο Δρ Belinda Loring, από το Τμήμα του ΠΟΥ για τη διαχείριση των μη μεταδοτικών ασθενειών, της αναπηρίας, της βίας και της πρόληψη των τραυματισμών.
«Τα στοιχεία δείχνουν ότι η έγκαιρη πρόσβαση στην παρηγορητική φροντίδα μειώνει το κόστος για τα συστήματα υγείας, αποφεύγοντας περιττές επισκέψεις στο τμήμα επειγόντων περιστατικών, καθώς και νοσηλείες,” λέει ο Δρ Μαρί-Σαρλότ Bouesseau, από το Τμήμα Υγείας του Service Delivery and Security.
Οι προκλήσεις των απειλητικών για τη ζωή ασθενειών υπερβαίνουν τους ασθενείς, επεκτείνοντας τις οικογένειές τους και τα δίκτυα υποστήριξης. O ΠΟΥ αναγνωρίζει ότι οι οικογένειες αποτελούν ένα σημαντικό μέρος του δικτύου παροχής φροντίδας και πως απαιτούν υπηρεσίες όπως η κοινωνική στήριξη και συμβουλευτική στο πένθος.
Πολλοί άνθρωποι με ανίατες ασθένειες αδυνατούν να λάβουν την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη που χρειάζονται, λόγω της έλλειψης των κυβερνητικών πολιτικών και νομοθεσιών για την αντιμετώπιση του ζητήματος της παρηγορητικής φροντίδας, σύμφωνα με τον Δρ Emmanuel Luyirika, που είναι Εκτελεστικός Διευθυντής του Συλλόγου της Αφρικανικής Παρηγορητικής Φροντίδας.
Ο ΠΟΥ έχει αναλάβει το έργο για την ενίσχυση της παρηγορητικής φροντίδας, που περιλαμβάνει την προώθηση αυξημένης πρόσβασης, την αντιμετώπιση θεμάτων δεοντολογίας, και την εύρεση πόρων για τα προγράμματα.