ΝΕΑ ΥΓΕΙΑΣ

Ο διαβήτης, η πρόληψη και ο κίνδυνος του κοροναϊού

Ο διαβήτης, η πρόληψη και ο κίνδυνος του κοροναϊού
Ο σακχαρώδης διαβήτης αποτελεί τη βασική αιτία θανάτου για περίπου 7 εκατ. άτομα ετησίως σε παγκόσμιο επίπεδο. Χαρακτηρίζεται από αύξηση της γλυκόζης στο αίμα, που κατά κύριο λόγο οφείλεται στην ελλιπή παραγωγή ινσουλίνης από το πάγκρεας. Υπάρχουν οι εξής τύποι διαβήτη: ο τύπος 1 στον οποίο το πάγκρεας δεν παράγει καθόλου ινσουλίνη, ο τύπος 2 […]

Ο σακχαρώδης διαβήτης αποτελεί τη βασική αιτία θανάτου για περίπου 7 εκατ. άτομα ετησίως σε παγκόσμιο επίπεδο. Χαρακτηρίζεται από αύξηση της γλυκόζης στο αίμα, που κατά κύριο λόγο οφείλεται στην ελλιπή παραγωγή ινσουλίνης από το πάγκρεας.

Υπάρχουν οι εξής τύποι διαβήτη: ο τύπος 1 στον οποίο το πάγκρεας δεν παράγει καθόλου ινσουλίνη, ο τύπος 2 στον οποίο το πάγκρεας παράγει μεν ινσουλίνη, αλλά όχι όση χρειάζεται ο οργανισμός, ο διαβήτης της εγκυμοσύνης και ο διαβήτης ως συνέπεια άλλων νοσημάτων (π.χ. παθήσεις παγκρέατος και ορισμένες ενδοκρινοπάθειες) και μετά από λήψη ορισμένων φαρμάκων (π.χ. κορτιζόνη).

Ο αριθμός των ατόμων με διαβήτη στην Ελλάδα έχει μάλιστα τετραπλασιαστεί τα τελευταία 30 χρόνια. Εκτιμάται ότι το 8% – 9% του πληθυσμού (800 – 900 χιλιάδες) πάσχει από τη νόσο. Επίσης υπάρχει και ένα ποσοστό 3% – 4 % που δεν γνωρίζει ότι νοσεί.

Μπορούμε να τον προλάβουμε;

Ο διαβήτης, όπως πολλά χρόνια νοσήματα, δεν θεραπεύεται, αλλά αντιμετωπίζεται. Για να αντιμετωπιστεί ο διαβήτης είναι απαραίτητος ο ισορροπημένος συνδυασμός της ιατρικής και φαρμακευτικής φροντίδας, με δίαιτα και άσκηση. Η καλή ρύθμιση της γλυκόζης στο αίμα έχει αποδειχθεί ότι μειώνει τον κίνδυνο των επιπλοκών για όσους πάσχουν.

Σε ποσοστό 80% ο διαβήτης τύπου ΙΙ μπορεί να προληφθεί, εάν υιοθετήσουμε μια υγιεινή

διατροφή και αυξήσουμε τη σωματική μας δραστηριότητα. Η υγιεινή διατροφή, η συχνή άσκηση και η λήψη της κατάλληλης φαρμακευτικής αγωγής σύμφωνα με τις οδηγίες του γιατρού αποτελούν τα πιο σημαντικά βήματα στην αντιμετώπιση του διαβήτη τύπου ΙΙ.

-Θεωρείται πως 30 λεπτά καθημερινής άσκησης μπορούν να μειώσουν τον κίνδυνο εμφάνισης σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 κατά 40%.

-Υιοθέτηση της μεσογειακής διατροφής, δηλαδή, συνίσταται κατανάλωση λιγότερου κρέατος και περισσότερων φρούτων, λαχανικών, οσπρίων και δημητριακών ολικής άλεσης

– Να μην έχουμε μεγάλες αυξομειώσεις βάρους. Ο διαβήτης τύπου 2 εμφανίζεται συχνότερα σε άτομα με παχυσαρκία γι’ αυτό η απώλεια του σωματικού βάρους αποτελεί ένα καλό μέτρο πρόληψης.

– Πρόληψη και αντιμετώπιση της παιδικής παχυσαρκίας, μύηση των παιδιών σε υγιεινό τρόπο διατροφής και αύξηση της φυσικής δραστηριότητας από τα πρώτα χρόνια ζωής.

Covid-19: Τι πρέπει να προσέξουν οι ασθενείς

Σύμφωνα με οδηγίες που εξέδωσε η Ελληνική Διαβητολογική Εταιρεία, τα άτομα με διαβήτη είναι πιο ευάλωτα στις λοιμώξεις και έχουν 2-3 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο να νοσήσουν από τον κορονοϊό, ανεξάρτητα από το αν συνυπάρχουν ή όχι άλλα προβλήματα υγείας.

Σε γενικές γραμμές, παράγοντες οι οποίοι αυξάνουν τον κίνδυνο νόσησης στα άτομα με διαβήτη είναι η κακή γλυκαιμική ρύθμιση (η υπεργλυκαιμία αποδυναμώνει το ανοσοποιητικό σύστημα), η μεγάλη διάρκειά του, η έντονη παχυσαρκία, η μεγάλη ηλικία, το κάπνισμα και η παρουσία χρόνιων επιπλοκών της νόσου (κυρίως από το καρδιαγγειακό σύστημα και τους νεφρούς).

Στους γενικούς κανόνες περιλαμβάνεται η επαρκής ενυδάτωση (τουλάχιστον μισό ποτήρι νερό κάθε ώρα) για την διατήρηση τόσο του κυκλοφορικού συστήματος όσο και του μεταβολισμού των κυττάρων σε καλή κατάσταση, ο συχνός έλεγχος των επιπέδων της γλυκόζης στο τριχοειδικό αίμα με τις συσκευές αυτομέτρησης και προσπάθεια διατήρησης τους σε αποδεκτά επίπεδα (80-180mg/dl) με τις οδηγίες του θεράποντος ιατρού.

Σε άτομα με διαβήτη τύπου 1, αλλά και τύπου 2 που ρυθμίζονται με σχήματα ινσουλινοθεραπείας, απαραίτητος είναι ο έλεγχος για παρουσία κετονών στο τριχοειδικό αίμα. Η αύξηση των κετονών υποδηλώνει εκτροπή του μεταβολισμού σε καύση λίπους αντί γλυκόζης και μπορεί να οδηγήσει σε οξέωση. Για τα άτομα με διαβήτη τύπου 2 που λαμβάνουν αντιδιαβητικές αγωγές και είναι καλά ρυθμισμένοι, τα αποθέματα της ινσουλίνης στο πάγκρεας είναι σχετικά επαρκή και συνήθως δεν δημιουργούνται σοβαρά προβλήματα κατά τη διάρκεια οξείας νόσου.