Long COVID: Σήμερα, εκατομμύρια άνθρωποι υποφέρουν από το σύνδρομο μακράς COVID, το οποίο επηρεάζει σημαντικά την ποιότητα ζωής. Ωστόσο, δεν είναι εύκολο να διαγνωστεί και να αντιμετωπιστεί.
Η διάγνωση και η θεραπεία της μακράς COVID εξακολουθεί να είναι πολύ δύσκολη και υπάρχουν ελάχιστες γνώσεις σχετικά με τους παράγοντες που προκαλούν τα συνοδά συμπτώματα. Ερευνητές στο Joint Metabolome Facility του Πανεπιστημίου της Βιέννης και του Ιατρικού Πανεπιστημίου της Βιέννης παρουσίασαν τώρα νέα στοιχεία πυροδοτήσεων για κόπωση μετά τη μόλυνση από SARS-COV-2. Η ομάδα με επικεφαλής τον χημικό Christopher Gerner έδειξε ότι η υπερβολική αντιφλεγμονώδης απόκριση είναι πιθανό να ευθύνεται για το LCS. Η μελέτη δημοσιεύτηκε στο iScience.
Η εξάπλωση της μακράς Covid σε παγκόσμιο επίπεδο
Σήμερα, εκατομμύρια άνθρωποι υποφέρουν από το σύνδρομο μακράς COVID, το οποίο επηρεάζει σημαντικά την ποιότητα ζωής. Ωστόσο, δεν είναι εύκολο να διαγνωστεί και να αντιμετωπιστεί λόγω της έλλειψης κατανόησης των μηχανισμών της υποκείμενης νόσου. Ερευνητές στο Joint Metabolome Facility (Πανεπιστήμιο της Βιέννης και Ιατρικό Πανεπιστήμιο της Βιέννης) έχουν τώρα στρέψει την προσοχή τους στο LCS χρησιμοποιώντας τεχνικές μεταγονιδιωματικής ανάλυσης που βασίζονται στη φασματομετρία μάζας.
Η δύναμη αυτών των μεθόδων έγκειται στην πολύ ολοκληρωμένη χαρτογράφηση των πραγματικών συνθηκών, δηλαδή στην ιχνηλασιμότητα των διαδικασιών της νόσου που λαμβάνουν χώρα σε έναν ασθενή. Μαζί με τον Klaus Schmetterer από το Τμήμα Εργαστηριακής Ιατρικής του MedUni της Βιέννης και τη Mariann Gyöngyösi, από το Τμήμα Ιατρικής ΙΙ του MedUni Vienna και επικεφαλής της κλινικής εξωτερικών ασθενών Long COVID στο AKH Vienna, επιλέχθηκαν και αναλύθηκαν κοόρτες ασθενών για να διευκρινιστεί η μοριακή βάση του LCS .
Κλασικοί δείκτες φλεγμονής απουσιάζουν
Κατά τη διάρκεια μιας ιογενούς λοίμωξης, συνήθως υπάρχει μια πολύ ισχυρή ενεργοποίηση του ανοσοποιητικού συστήματος. Αλλά σχεδόν σε όλους τους ασθενείς με Long COVID που μελετήθηκαν, αντίστοιχοι δείκτες όπως οι κυτοκίνες, οι πρωτεΐνες οξείας φάσης και τα εικοσανοειδή, που υποδεικνύουν φλεγμονή, ήταν στην πραγματικότητα δύσκολα ανιχνεύσιμα. «Όλοι οι σημαντικοί πιθανοί δείκτες για οξείες φλεγμονώδεις διεργασίες ήταν κάτω από τα επίπεδα των υγιών δοτών ή δεν ήταν καθόλου ανιχνεύσιμοι σε ασθενείς με LCS», λέει ο συγγραφέας της μελέτης και επικεφαλής του Joint Metabolome Facility, Christopher Gerner.
Παραδόξως, οι διαφορές ήταν πιο έντονες στους μακροχρόνιους ασθενείς με COVID σε σύγκριση με τους ασυμπτωματικούς ασθενείς που ανέρρωσαν από τη νόσο COVID παρά στους υγιείς μάρτυρες. «Αυτό το εύρημα δείχνει ότι υπήρχε πράγματι κάποια υπολειπόμενη φλεγμονώδης απόκριση ανιχνεύσιμη σε ασθενείς που ανάρρωσαν ασυμπτωματικά, ενώ οι ασθενείς με μακροχρόνια COVID είχαν το αντίθετο εύρημα», λέει ο Gerner. Αν και προηγουμένως υπήρχε υποψία αυτοανοσίας ως η κύρια αιτία του μακροχρόνιου COVID, δεν υπάρχουν ενδείξεις συνοδών φλεγμονωδών διεργασιών σε ασθενείς με LCS.
Αντίθετα, εμφανίστηκαν αντιφλεγμονώδη μοτίβα
Σε αντίθεση με τις προηγούμενες προσδοκίες, οι ερευνητές μπόρεσαν να βρουν αρκετές αντιφλεγμονώδεις πρωτεΐνες, λιπίδια και μεταβολίτες σε μακροχρόνιους ασθενείς με COVID-19, οι οποίοι αφενός θα μπορούσαν να συμβάλουν στα πιο σημαντικά συμπτώματα του LCS και αφετέρου στον σχηματισμό εναλλακτικών πολωμένα μακροφάγα ως αιτία. «Η μοριακή υπογραφή της αναστολής της φλεγμονής ήταν πολύ καθαρά ορατή», λέει ο Gerner. Επιπλέον, οι ερευνητές μπόρεσαν να δείξουν ότι οι αντιφλεγμονώδεις μεταβολίτες οσμολίτες ταυρίνη και υπαφορίνη ήταν ισχυρά ρυθμίζεται προς τα πάνω σε ασθενείς με LCS. Είναι γνωστό ότι η υπαφορίνη προκαλεί αυθόρμητα ύπνο στα ζώα, υποδηλώνοντας άμεση σύνδεση με το σύνδρομο κόπωσης.
Εναλλακτικά πολωμένα μακροφάγα κυριαρχούν στο πρότυπο της νόσου
Οι αναλύσεις πλάσματος αίματος ασθενών με LCS επιτρέπουν μια βαθιά εικόνα των φυσιολογικών διεργασιών των ασθενών. Στην περίπτωση των ασθενών με LCS, έγινε εμφανής η ενεργός συμμετοχή των λεγόμενων εναλλακτικά πολωμένων μακροφάγων. Αυτά τα κύτταρα σχηματίζονται συνήθως μετά από κάθε είδους λοιμώξεις και είναι υπεύθυνα για το συντονισμό των αναγεννητικών διαδικασιών. Το μοριακό προφίλ που βρίσκεται σε ασθενείς με LCS, που αποτελείται από πρωτεΐνες, λιπίδια και μεταβολίτες, είναι πολύ χαρακτηριστικό για αυτά τα κύτταρα.
Σε μια μελέτη που μόλις ολοκληρώθηκε με τον Gerhard Garhöfer, από το Τμήμα Κλινικής Φαρμακολογίας, το Joint Metabolome Facility διερεύνησε τα αίτια του αυξημένου κινδύνου αθηροσκλήρωσης και εμφράγματος του μυοκαρδίου μετά από λοιμώξεις που επιβίωσαν. «Η παθολογία της νόσου LCS αποκρυσταλλώνεται όλο και πιο καθαρά, κάτι που φυσικά επιτρέπει μια εντελώς νέα αξιολόγηση των παραγόντων κινδύνου και των θεραπευτικών επιλογών», ανέφεραν οι συγγραφείς της μελέτης. Οι ερευνητές είναι βέβαιοι ότι στο εγγύς μέλλον θα είναι σε θέση να προσφέρουν σημαντικά βελτιωμένες διαγνωστικές επιλογές για το LCS και, κυρίως, μεθόδους παρακολούθησης για την αξιολόγηση των αποτελεσμάτων της θεραπείας.
Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις για την υγεία από την Ελλάδα και τον ΚόσμοΑκολουθήστε το healthweb.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
