Οι ασθένειες που μεταδίδονται μέσα από το βρώμικο νερό και τις κακές συνθήκες υγιεινής, αποτελούν την 5η μεγαλύτερη αιτία θανάτου των γυναικών σε όλο τον κόσμο, προκαλώντας περισσότερους θανάτους από ότι το AIDS, ο διαβήτης ή ο καρκίνος του μαστού.
Σχεδόν 800.000 γυναίκες πεθαίνουν κάθε χρόνο επειδή δεν έχουν πρόσβαση σε ασφαλείς τουαλέτες και καθαρό νερό, σύμφωνα με την οργάνωση WaterAid, η οποία ανέλυσε δεδομένα από το Σιάτλ και το Institute of Health Metrics.
«Αυτή η εντελώς απαράδεκτη κατάσταση που πλήττει τις γυναίκες και την εκπαίδευση των κοριτσιών, την υγεία τους, την αξιοπρέπειά τους και τελικά, σε πάρα πολλές περιπτώσεις, οδηγεί σε πρώιμο θάνατο και είναι άδικη,” σημείωσε η διευθύνων σύμβουλος της WaterAid, Barbara Frost σε μια δήλωση.
Μεγαλύτερες αιτίες θανάτου για τις γυναίκες από απ’ ότι η έλλειψη αξιοπρεπούς υγιεινής είναι καρδιακή νόσος, το εγκεφαλικό επεισόδιο, καθώς και οι λοιμώξεις του αναπνευστικού και της χρόνιας αποφρακτικής πνευμονικής νόσου, σύμφωνα με την έκθεση.
Πάνω από 1 δισεκατομμύριο γυναίκες, ή μία στις τρεις γυναίκες σε όλο τον κόσμο, δεν έχουν πρόσβαση σε ασφαλή, ιδιωτική τουαλέτα, ενώ 370 εκατομμύρια – μία στις 10 – δεν έχουν πρόσβαση σε καθαρό νερό, σύμφωνα με την WaterAid.
Πάνω από 2 δισεκατομμύρια άνθρωποι απέκτησαν πρόσβαση σε καθαρό νερό τη περίοδο μεταξύ 1990 και 2012, αλλά σχεδόν 750 εκατομμύρια είναι ακόμα εκτεθειμένοι σε αντίξοες συνθήκες υγιεινής, παρά το γεγονός ότι αναγνωρίζεται από τα Ηνωμένα Έθνη ως ανθρώπινο δικαίωμα.
Το βρώμικο νερό και οι κακές συνθήκες υγιεινής βρίσκονται στη ρίζα των προβλημάτων, όπως η μητρική και παιδική θνησιμότητα, καθώς και η σεξουαλική βία. Πολλές γυναίκες στις αναπτυσσόμενες χώρες γεννούν στο σπίτι, χωρίς πρόσβαση σε καθαρό νερό, εκθέτοντας τον εαυτό τους και τα μωρά τους σε λοιμώξεις.
Χωρίς ασφαλείς τουαλέτες, οι γυναίκες και τα κορίτσια πρέπει να βγαίνουν έξω για να κάνουν την ανάγκη τους, συχνά τη νύχτα, θέτοντας τον εαυτό τους σε μεγαλύτερο κίνδυνο σεξουαλικής παρενόχλησης και κακοποίησης.
Επιπλέον, σε πολλές φτωχές χώρες η μεταφορά νερού θεωρείται ευθύνη των γυναικών και των κοριτσιών, που περνούν ώρες κάθε μέρα διανύοντας μεγάλες αποστάσεις προς και από τα πηγάδια, με αποτέλεσμα να μην πηγαίνουν στο σχολείο ή να ασχολούνται με τη φροντίδα της οικογένειάς τους.